Ελπίδα υπάρχει: η νέα γενιά

Όχι. Η ελπίδα δεν έρχεται, ούτε ήρθε το βραδυ μιας Κυριακής, με ανακοίνωση εκλογικών αποτελεσμάτων. Η ελπίδα ειναι, ήταν ειναι και θα ειναι (ελπίζω!) πάντα εδω. Μιλάω για την ελπίδα που προσωποποιείται στο πρόσωπο των παιδιών , των εφήβων, των ενηλίκων 20ρηδων - 30ρηδων . Της κάθε - και της νυν- νέας γενιάς.

Ζητάει , βέβαια , να της δώσουμε την ανάλογη προσοχη: Να την συνειδητοποιήσουμε, να την αναγνωρί σουμε, να την παραδεχτούμε: Μια απλη μάτια στην ιστορία της Άνθρωποτητας και στην αδιαφιλονίκητη εξέλιξη της αποδεικνύει (ανάμεσα σε αλλα) , το εξής νομοτελειακό: Κάθε νεα γενιά είναι, εν δυνάμει, καλύτερη απο την προηγούμενη.

Κι αν υπήρξαν πολλες φορές πισωγυρίσματα (πολλά) και καταστροφές (ολέθριες), ναι, ακόμα και "χαμένες" γενιές ( αυτό αμφισβητούμενο, μιας και καμία ανθρώπινη ενέργεια δεν παει χαμένη) , αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι η τάδε γενιά ήταν "σκάρτη" , υποδεέστερη των περιστάσεων , αλλά μάλλον ότι οι περιστάσεις δεν ήταν και τόσο ..σόι . Τις οποίες περιστάσεις τις δημιουργούν οι εκάστοτε κρατούσες την εξουσία ώριμες γενιές ( που μοιραία παραδίδουν στη νεότερη).

Να της αναγνωρίσουμε λοιπόν τη φύση ( και τη θέση) την ελπιδοφόρα , της νέας γενιάς.

Και πώς να εκδηλώσουμε αυτη την αναγνώριση; Μα, με την αγωγή, φυσικά - επι σκηνής, η οικογένεια. Μα , με την παιδεία, βέβαια - επι σκηνής, παρακαλω, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, η πολιτεία , τελικά.
Την προφανή όσο και ιερή ευθύνη της κάθε οικογένειας να πλάσει ανθρώπους , πλήρεις και με αγωγή , εννοείται ένα τέτοιο σημειωμα δεν " νομιμοποιείται" ούτε να υποδείξει ούτε να αναπτύξει εδω. Αλλα για την εξίσου σημαντική, σε άλλο βέβαια επίπεδο και ποσότητα και τηρουμένων των αναλογιών σε ποιότητα και σημασία , δηλαδή την εκπαίδευση , θελω να πω δυο λογια . Και , βεβαιως να ακούσω . Και να δω.

Τώρα που όλα τελείωσαν , τα λόγια τα (αναγκαστικά ) τα μεγάλα (για τις ανάγκες τις προεκλογικές) , περιμένω , περιμένουμε, περιμένουν όλοι ( όλοι έχουν τουλαχιστον κάποια "ελπίδα" σπιτι τους , γύρω τους, κοντά τους) να ακούσουμε , πέρα απο μηχανισμούς, νομοσχέδια και τις εγκυκλίους, αυτό που προσφέρει ως μεγάλη ευκαιρία η περίσταση , αυτό που δεν έχουμε ακούσει και πολυ περισσότερο δει κάποια παρα πολλα χρονια στην έρημη τη χώρα που γεννήθηκε η Παιδεία και η εκπαίδευση:
Περιμένουμε να ακούσουμε το εθνικό σχέδιο, τον εθνικό συναγερμό, το όραμα και την αφήγηση για το πώς θα εκπαιδεύσουμε, θα μορφώσουμε την " ελπίδα μας" , την νέα μας γενιά.

Ας αρχίσουμε ταπεινά και μετρημένα. Δεν χρειάζεται να εφευρίσκουμε για ολα την πυρίτιδα . Καλη ειναι η πρωτοπορία, η καινοτομία , οι ευφάνταστες πλην μη δοκιμασμένες ιδέες. Πρώτα να καλύψουμε τα κενά μας, να κάνουμε τα χιλιόμετρα μας. Δεν ειναι προς θάνατον ας πούμε το να διδαχτούμε η/ και να αντιγράψουμε και να προσαρμούουμε κάποιο απο τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματά του κόσμου- διαλέξετε κύριοι ηγέτες , οποιο θέλετε απο τα αντικειμενικά και αποδεδειγμένα καλύτερα ( δυο -τρία ειναι , δεν χρειάζεται και ατελείωτη έρευνα ) και προχωρείστε.

Και, πολύ ,πλην ταπεινά , παρακαλούμε (είμαστε πολλοί, ειμαι σιγουρη): Μείνετε " εντός θέματος" οπως μας έλεγαν κάποτε οι δάσκαλοι της Έκθεσης : για Παιδεία , μιλήστε μας και περι Παιδείας ας τυρβαζετε, πρωτίστως. . Αφήστε για λίγο την πολιτική ( και τις ασυλίες και τα συνδικάτα και τα κόμματα και τις ..επετηρίδες και τις ΟΛΜΕ , ΟΙΕΛΕ, κλπ.) σε δεύτερο πλάνο.Μπορειτε; Θέλετε ;. Και μείνετε εντός θέματος:
Δωστε σχέδιο δυνατό , ουσία στικο, απελευθερωμένο απο " ιδεολογίες " . Η Παιδεία δεν εχει ιδεολογίες, ΕΙΝΑΙ ιδεολογία και ύψιστη αξία η ίδια.

Ναι, η ελπίδα ειναι εδω: . Αν τη φροντίσουμε σωστά , να ανθι σει , να μεγαλώσει, να γίνει γερή, υγιής, δυνατή δεν θα μείνει ελπίδα και όνειρο, αλλα θα ανδρωθεί να γινει απτή καρποφορία, ευημερία,ευτυχία .
Για να μεγαλώσει αύριο με τη σειρά της, μια νέα και γερή "ελπίδα".