Μπόρις Νέμτσοφ, ο πιο ενεργός αντίπαλος του Βλαντιμίρ Πούτιν

Γνώρισα τον Μπόρις Νέμτσοφ τον Απρίλιο του 2000.

Ήταν την επομένη του δεύτερου πολέμου της Τσετσενίας.

Είχα έρθει για να πάρω συνέντευξη από τον τότε Υπουργό Εξωτερικών, Ιγκόρ Ιβανόφ. Και είχα την ευκαιρία να τον δω την επόμενη μέρα, στις εγκαταστάσεις την ένωσης των μητέρων των στρατιωτών, που διοικητής ήταν ο Νίζνι Νόβγκοροντ, δελφίνος του Γιέλτσιν, αλλά και τον KGBστα Πούτιν ο οποίος την τελευταία στιγμή πήρε την εξουσία.

Ο Μπόρις Νέμτσοφ δεν ήταν ακόμα εκείνη την εποχή η ενσάρκωση της αντιπολίτευσης στη Ρωσία, κάτι που έγινε με την πάροδο του χρόνου.Ωστόσο είχε τη γοητεία, το χάρισμα, στο όμορφο πρόσωπό του που έμοιαζε με μποξέρ. Και θυμάμαι τον θυμό του, με τον οποίο μιλούσε για ορισμένα από τα πιο αιματηρά επεισόδια της πτώσης του Γκρόζνι.Εκείνοι που τον σκότωσαν στις 27 Φλεβάρη του 2015, δίπλα στη μεγάλη πέτρινη γέφυρα, κοντά στο Κρεμλίνο το γνώριζαν αυτό.

Ήξεραν ότι εξαλείφοντας αυτόν που από την Τσετσενία ως την τεράστια επιχειρηματική διαφθορά που ήταν η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι με την αδιάλλακτη υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου, ήταν από τους πιο συνεπής από τους ηγέτες της αντιπολίτευση.

Ήξεραν ότι ο άνθρωπος που σκότωναν και ο οποίος δεν είχε σταματήσει για δέκα χρόνια να καταγγείλει τη μαφία της τυραννίας του Πούτιν ήταν έτοιμος, αφού είχε ανακοινωθεί να κυκλοφορήσει μια έκθεση που έδειχνε τη άμεση συμμετοχή των ρωσικών στρατιωτικών στην Donbass.

Δεν μπορούσαν να αγνοήσουν ότι ο στόχος τους εκείνο το βράδυ ήταν η ψυχή και η συνείδηση εκείνων, των πολλών, που ακόμα και στη Μόσχα γνώριζαν ότι ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία είναι μια τρέλα, όχι μόνο εγκληματική αλλά και αυτοκτονική βάζοντας τη Ρωσία ....

Εν ολίγοις, όπως οι δολοφονίες της Άννας Πολιτκόφσκαγια το 2006 και εκείνες του Σερκέι Μαγκνίτσκι ή του Στάνισλας Μαρκέλοφ το 2009, και άλλων, σκότωσαν αυτούς που είχαν φωνή- ήταν η τιμή του ρωσικού λαού; του ίδιου λαού που ο Πούτιν, του παραμορφώνει τις αξίες.

Ο Μπόρις Νέμτσόφ ήταν ο αντί Πούτιν.Και είναι προφανές ότι ο θάνατός του είναι ένα σοβαρό πλήγμα στην πραγματική μεγάλη Ρωσία - η οποία είναι μεγάλη, όχι με όπλα, αλλά με το πνεύμα και την ακόρεστη επιθυμία για ελευθερία που ξεκινά από τον Πάστερνακ μέσω του ύμνου «Κιρκάσιων ελευθερίες» του Πούσκιν ή του Λέρμοντοβ που ο Μπόρις Νέμτσοφ που πιθανώς σκεφτόταν κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας, πριν 14 χρόνια.

Κανείς δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή που γράφω, ποιός έκανε το έγκλημα.

Και μπορούμε να εμπιστευτούμε το βασανιστικό Πούτιν για την κατασκευή,όταν είναι η ώρα, τον ιδανικό ένοχο του οποίου η προσωπικότητα θα επιβεβαιώσει τις φρενήρεις θεωρίες συνωμοσίας για να θρέψει τους πολίτες.

Αλλά αυτό που γνωρίζουμε ήδη ότι παρόμοιες δολοφονίες εδώ και είκοσι χρόνια βρίσκονται σε μια κατάσταση ατιμωρησίας.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι αν ο Μπόρις Νέμτσοφ θα ήταν ακόμα ζωντανός αυτή τη Κυριακή, θα ήταν επικεφαλής της αντιπολεμικής συγκέντρωσης που είχε προαναγγείλει τρεις ώρες πριν το θάνατό του στο ραδιοφωνικό σταθμό Ekho Moskyy.

Αυτή είναι η ευχή που έχει διαμορφώσει τους ανθρώπους, όχι μόνο στη Μόσχα, αλλά σε πολλές πόλεις της χώρας, την Κυριακή για να αποτίσουν ύστατο φόρο τιμής στον ήρωα που δολοφονήθηκε.

Κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η αντιπολίτευση παραλύει, εκφοβίζονται από αυτούς τους τέσσερις πυροβολισμούς με περίστροφο (Ωστόσο, όπως είπε ο φίλος του ο Κασπάροβ, ο ίδιος αφήνει πίσω του ορφανά).

Αλλά όχι.

Ήταν το αντίθετο.

Αντί να κάτσουμε πίσω και να τρομάξουμε, δεκάδες χιλίαδες γυναίκες και άνδρες, όπως στη Γαλλία φώναξαν « Je suis Charlie » ήρθε η ώρα να πουν « Je suis Boris » στα αυτιά του Βλαντιμίρ Ο Πούτιν ο οποίος δεν είχε ποτέ τέτοιο αντίπαλο τόσο ζωντανό όσο αυτός ο πεθαμένος.

Οι όμορφες πορείες στις οποίες αναμίχθηκαν ρωσικές και ουκρανικές σημαίες, είναι η πρώτη πραγματική οπισθοδρόμηση του κόμματος του πολέμου στην Ευρώπη.

Αναδημοσίευση/ μετάφραση από τη HuffPost US