Αλάσκα: H Ίρις Καραγιάν πειραματίζεται με τις αισθήσεις σε μία ανατρεπτική παράσταση σύγχρονου χορού

Η βιαιότητα της ανθρώπινης φύσης, η σχέση του ατόμου με την ομάδα, η κατασκευή της κίνησης και η διαδικασία εξέλιξής της, η εξερεύνηση της δράσης στο χώρο και του ίχνους που αυτή αφήνει, είναι θέματα που απασχολούν στα έργα της την Ίριδα Καραγιάν. Στη νέα της παραγωγή με τίτλο «Αλάσκα» (Alaska) -που θα παρουσιάσει από τις 26 έως τις 29 Φεβρουαρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών- η Ελληνίδα χορεύτρια και χορογράφος μαζί με την ομάδα Ζήτα, πειραματίζονται με τις αισθήσεις και τον τρόπο με τον οποίο αυτές λειτουργούν σε σχέση με την αντίληψη και την κατανόηση της εικόνας σε κίνηση.

«Η Αλάσκα είναι ένας τόπος, γνωστός σε όλους για την ύπαρξή του και ταυτόχρονα άγνωστος. Αυτός ο διττός του χαρακτήρας μας έκανε να τον επιλέξουμε ως τίτλο για την παράσταση επειδή δεν νοηματοδοτεί την κεντρική ιδέα του έργου αλλά παραμένει ανοιχτός σε συνειρμούς για όποιον το επιχειρήσει» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ίρις Καραγιάν.

Η παράσταση εκτυλίσσεται μέσα σε έναν άδειο χώρο, όπου πέντε σώματα κινούνται σε διαρκή επαφή. Κατευθύνουν την προσοχή τους σε μια χορογραφία που σχεδιάζεται πάνω στις επιφάνειες των σωμάτων και, σταδιακά, στο χώρο που προκύπτει καθώς απομακρύνονται.

«Πρωταρχικό σημείο της έρευνας του έργου είναι η εμπειρία της επαφής των σωμάτων με βασικό άξονα την αφή» εξηγεί η χορογράφος. Οι χορευτές δουλεύουν με την ιδέα ότι η κάθε κίνηση που δημιουργεί την επαφή μεταξύ των σωμάτων προεκτείνεται και επιχειρεί να μπει στο σώμα του άλλου.

«Με απασχολεί αυτό που συμβαίνει σε μια μικροκλίμακα. Στην λεπτομέρεια και στην ανάλυσή του. Μ' ενδιαφέρει να εξετάσω την πρόσληψη της κινούμενης εικόνας σε ένα επίπεδο αισθητηριακό. Η λεπτομέρεια της κίνησης του συνόλου των χορευτών και του καθενός ξεχωριστά, σαν σε κοντινό πλάνο (close-up), επιχειρεί να βάλει τον θεατή σε διαδικασία θέασης μιας μικροχορογραφίας. Αυξομειώσεις εντάσεων, εναλλαγές στην ταχύτητα και το ρυθμό δημιουργούν χώρους δράσης ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό» σημειώνει.

Στην «Αλάσκα», η Ίρις Καραγιάν εμπιστεύεται και πάλι έναν από τους μόνιμους συνεργάτες της, τον τσελίστα και συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής Νίκο Βελιώτη, ενώ παράλληλα αποδεικνύει ότι είναι ανοιχτή σε νέες συνεργασίες από τον ευρύτερο χώρο των τεχνών, προσκαλώντας τον θεωρητικό Τέχνης, επιμελητή εκθέσεων και συγγραφέα Σωτήρη Μπαχτσετζή ως σύμβουλο δραματουργίας και τον εικαστικό Γιώργο Μαραζιώτη στη δημιουργία του σκηνικού περιβάλλοντος.

Το 2003, η Ίρις Καραγιάν, ανερχόμενη τότε Ελληνίδα χορογράφος, έκανε το πρώτο της «καλλιτεχνικό» ταξίδι στο εξωτερικό με τη νεοϊδρυθείσα ομάδα της, Ζήτα. Προορισμός της ήταν το Βουκουρέστι για τη Βαλκανική Πλατφόρμα Χορού, όπου παρουσίασε το εικοσάλεπτο έργο της με τίτλο «Το Δάσος», μια παράσταση που κέρδισε τις εντυπώσεις. Δώδεκα χρόνια μετά, η Καραγιάν θεωρείται πλέον από τις πιο αξιόλογες χορογράφους της νέας γενιάς του σύγχρονου ελληνικού χορού, με τις χορογραφίες της να έχουν ταξιδέψει και διακριθεί σε πολλά σημαντικά φεστιβάλ χορού του εξωτερικού.

Το 2010 κέρδισε το 1ο βραβείο χορογραφίας Jarmila Jerabkova Award στο New Europe Festival στην Πράγα με τα έργα «A time to mourn» και «Leg acy» και το 2012 το έργο της με τίτλο «Mothers» (2012) επελέγη από το διεθνές καλλιτεχνικό δίκτυο Aerowaves. Το 2013, η Καραγιάν, σε συνεργασία με τον Βρετανό εικαστικό Mat Chivers, δημιούργησε την περφόρμανς με τίτλο «Root» που παρουσιάστηκε στα εγκαίνια της ατομικής του έκθεσης στην γκαλερί Καππάτος.

26-29/2
21:00

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Μικρή Σκηνή

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Κανονικό: 15 €
Μειωμένο ή Μικρή Παρέα
(5-9 άτομα): 10 €
Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 9 €
ΑΜΕΑ &Άνεργοι: 5 €
Συνοδός ΑΜΕΑ: 10 €

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.