27 χρόνια «Μόνος στο σπίτι»: Πώς το blockbuster του 1990 έγινε η διαχρονικότερη ταινία για τα Χριστούγεννα

via GIPHY

Αν συμμετείχατε σε ένα παιχνίδι ερωτήσεων και σας ζητούσαν να πείτε 5 πράγματα τα οποία σας φέρνουν στο μυαλό τα Χριστούγεννα, σίγουρα το ένα από αυτά θα ήταν η ταινία «Μόνος στο σπίτι» με τον Macaulay Culkin, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 21 Δεκεμβρίου 1990 (ναι, πέρασαν κιόλας 27 χρόνια).

Το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό φιλμ, που είχε και sequels,

διηγείται την ιστορία του μικρού Kevin McCallister, ο οποίος κατά λάθος μένει μόνος στο σπίτι τις ημέρες των εορτών και ζει πολλές περιπέτειες μέχρι να επανενωθεί τελικά με την οικογένειά του.

Αυτό το σενάριο ήταν αρκετό για να δημιουργήσει τη διαχρονικότερη ταινία των Χριστουγέννων, που παίζεται σε επανάληψη κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και μάλιστα εξακολουθεί να σημειώνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.

Ποιοι ήταν, λοιπόν, οι παράγοντες που καθιέρωσαν στις αγαπημένες συνήθειες των Χριστουγέννων και τη συγκεκριμένη ταινία σε εκατομμύρια κόσμου παγκοσμίως;

1) Υπήρξε μεγάλη εμπορική επιτυχία

Το budget της ταινίας έφτανε στα 15 εκ. δολάρια. Έκανε πρεμιέρα το Νοέμβριο του 1990 (στις 21 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στη χώρα μας) και παρέμεινε στην πρώτη θέση του box office για 12 εβδομάδες, κερδίζοντας περισσότερα από 470 εκ. δολάρια διεθνώς. Επιπλέον, παρόλο που κυκλοφόρησε στην εκπνοή του έτους, υπήρξε η πιο επικερδής ταινία της χρονιάς της, απέχοντας κατά 70 εκ. δολάρια από τη δεύτερη ταινία στην κατάταξη, το «Ghost». Το ίδιο έτος κυκλοφόρησαν ταινίες όπως Pretty Woman, Total Recall, and Edward Scissorhands.

2) Η υπόθεση είναι η φαντασία που θέλουν να εκπληρώσουν (σχεδόν) όλα τα παιδιά

Ποιο παιδί, βλέποντας την ταινία, δεν σκέφτηκε πώς θα ήταν να βρισκόταν εκείνο στη θέση του Kevin McCallister. Με το χέρι στην καρδιά, μάλλον όλα. «Έκανα την οικογένειά μου να εξαφανιστεί» αναφωνεί στη διάρκεια της ταινίας ο Kevin και, πράγματι, στο πρόσωπό του βλέπεις όλη την αφελή χαρά του παιδιού που σκέφτεται ότι θα μπορεί να κάνει και να τρώει ό,τι θέλει, έχοντας άγνοια των κινδύνων. Δεν είναι τυχαία η κριτική της Washington Post της εποχής που αναφέρει ότι οι αντιδράσεις του Kevin θα αγγίξουν την ανατρεπτική πλευρά κάθε παιδιού.

via GIPHY

3) Έχει αίσιο τέλος, δείχνοντας και τους κινδύνους της ζωής για ένα μικρό παιδί

Μπορεί να είναι μια ευχάριστη και διασκεδαστική ταινία, δεν παύει όμως να είναι και διδακτική παράλληλα. Όσο ιδανικό κι αν μοιάζει στη φαντασία του μέσου 8χρονου να μείνει μόνο του στο σπίτι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν διαχρονικά είναι μεγάλοι και πολλοί και δεν παρακάμπτονται τόσο εύκολα όπως στην ταινία. Γι′ αυτό άλλωστε, ο μικρός Kevin νιώθει ανακούφιση και ασφάλεια στο τέλος της περιπέτειάς του που συναντά του γονείς του.

via GIPHY

4) Γεμίζει με νοσταλγία τον θεατή κάθε ηλικίας

Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της ταινίας ήταν, ίσως, ότι μπορεί να την παρακολουθήσει ευχάριστα ένας συνομήλικος του Kevin κι ένας συνομήλικος με τον παππού του Kevin. Στην κριτική του για την ταινία το 1990, ο Roger Ebert αναφέρει ότι ο σεναριογράφος της ταινίας, John Hughes, αποδείχθηκε ιδιοφυΐα στο πώς να μας κάνει να νιώσουμε νοσταλγία για τα παιδικά μας χρόνια.

Πράγματι, από την ενδυματολογία μέχρι το φωτισμό, το «Μόνος στο Σπίτι» είναι μια ωδή στη νοσταλγία.

via GIPHY

Καλά Χριστούγεννα!

(Με πληροφορίες από vox.com)