Arrow Review

Όταν η μοίρα αφήνει τα σημάδια της.

Από καιρό είχα ακούσει ότι αυτή η σειρά ήταν καλή κι ότι έπρεπε να την δω.. Λόγω έλλειψης χρόνου όμως δεν την είχα αρχίσει μέχρι προσφάτως. Το καλό στην υπόθεση ήταν ότι είχα μαζεμένο ολόκληρο τον πρώτο κύκλο, πράγμα που σημαίνει ότι έβλεπα το ένα επεισόδιο πίσω από το άλλο χωρίς να χρειάζεται να περιμένω εβδομάδες ολόκληρες!! (ζήλια σε όσους ανέμεναν μέρες για τα καινούρια επεισόδια!)

Ας δούμε όμως μερικά βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε πριν την ξεκινήσετε. Η σειρά

δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από έναν σύγχρονο Ρομπέν των Δασών. Όσοι είστε λάτρεις των κόμικ ήδη ξέρετε ότι η σειρά αυτή είναι μεταφορά του γνωστού ήρωα “Green Arrow”. Μην βιαστείτε όμως να βγάλετε συμπεράσματα από αυτό, γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται.

Προσωπικά, δεν έχω διαβάσει το κόμικ για να ξέρω αν και κατά πόσο είναι πιστό στο πρωτότυπο, ή αν απλά έχει πάρει την κεντρική ιδέα και το έχει μετατρέψει σε κάτι τελείως διαφορετικό. Γι’αυτό και θα μιλήσω μόνο για την τηλεοπτική σειρά.

Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Όλιβερ Κουίν, ένας ζάμπλουτος γόνος μιας από τις κυρίαρχες οικογένειες στην Στάρλινγκ Σίτυ. Ο Όλι (όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν οι φίλοι του) σε ολόκληρη τη ζωή του ήταν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, που χαραμιζόταν μόνο σε ξέφρενα πάρτι με τους αντίστοιχα κακομαθημένους φίλους του, κάνοντας διάφορες ακρότητες στον βωμό της διασκέδασης. Όμως ένα ατύχημα σε ένα ταξίδι του, το οποίο κόστισε την ζωή του πατέρα του έρχεται να τα αλλάξει όλα. Η ιστορία μας ξεκινά από το σημείο που ο Όλιβερ, αφού έζησε για 5 χρόνια ναυαγός σε ένα νησί, γυρίζει πίσω στην πόλη του και στους δικούς του τελείως αλλαγμένος. Μετά από τις διάφορες κακουχίες που πέρασε εκεί, έρχεται αποφασισμένος να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του πατέρα του.. Να διορθώσει τα λάθη που είχε κάνει εκείνος και να εξαλείψει το κακό από την πόλη του, χτυπώντας τους μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι την καταστρέφουν εκ των έσω.

Το πρωτότυπο της όλης υπόθεσης είναι ότι οι δυο ιστορίες, η μια στο νησί και η άλλη στην πόλη, μας δίνονται ταυτόχρονα, με συχνά φλας-μπακ, κρατώντας μας έτσι σε μεγάλη αγωνία. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να περιμένει πως και πως πότε θα δείξει τι έγινε στο νησί, σε σημείο που να μην με καίει τόσο το τι γίνεται στο αφηγηματικό παρόν, όσο το αφηγηματικό παρελθόν.

Ένα άλλο θετικό της σειράς, που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι ο κεντρικός ηθοποιός καταφέρνει να ενσαρκώσει πολύ καλά και τους δυο διαφορετικούς ρόλους του Όλιβερ, δείχνοντας μας την μεταμόρφωση του από μαλακό πλουσιόπαιδο σε “Vigilanti” (=εκδικητη). Η επιλογή του Στίβεν Άμελ ήταν από τις καλύτερες, καθώς μας δίνει όπως πρέπει το υπόβαθρο και στους δυο χαρακτήρες (ας μην ξεχνάμε το όμορφο παρουσιαστικό και τους τέλειους κοιλιακούς του, που τον κάνουν αμέσως αγαπητό στον γυναικείο πληθυσμό!)

Τέλος, αυτό που περιμένω από την δεύτερη σεζόν είναι να δω περισσότερο τους δυο φίλους και βοηθούς του Όλιβερ, τον Ντίγκλ και την αγαπημένη pc-geek Φελίσιτι. Ειδικά την δεύτερη προσωπικά την έχω λατρέψει. Είναι η προσωποποίηση του “καμένου” με υπολογιστές, έχει καταφέρει να χακάρει τα πάντα και κάθε φορά που μιλάει πετάει τις καλύτερες-άκυρες ατάκες σε ολη την σειρά.

Κάτι τελευταίο που θέλω να τονίσω, είναι ότι στο συγκεκριμένο σίριαλ όλοι -κι όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι- έχουν μπλε μάτια. Πραγματικά για το συγκεκριμένο απορώ..

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, η σειρά αξίζει να την ξεκινήσετε. Ρίξτε μια ματιά στο τρέιλερ.

Βαθμολογία: 9/10

The post Arrow Review appeared first on busted.gr.