Το κράτος είναι ηλίθιο

Του Νίκου Σίμου

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος –χρησιμοποιώ αυτήν την ευρεία έννοια για λόγους καλής αγωγής και ευγένειας- αποδεικνύεται είτε ηλίθιο είτε απατεώνας. Μία πρόσφατη απόδειξη της κουταμάρας που το διακρίνει είναι ότι είτε εξωθεί, με την πολιτική του, τον κόσμο να εφευρίσκει τρόπους και να φοροδιαφεύγει, είτε παροτρύνει τους συνεπείς πολίτες να ακολουθούν το παράδειγμα των ασυνεπών.

Λόγου χάρη η πρόσφατη ρύθμιση των οφειλών προς το Δημόσιο και των ληξιπροθέσμων χρεών προβλέπει ότι αυτοί που έχουν πληρώσει έστω και μία δόση του ΕΝΦΙΑ

(της άλλης φαεινής έμπνευσης της κυβέρνησης) δεν μπορούν να ενταχθούν στο ευεργετικό καθεστώς των πολλών δόσεων. Αυτό σημαίνει δύο τινά για κάποιον που ζορίζεται, αλλά έχει καταβάλει την πρώτη δόση. Είτε ότι τις υπόλοιπες να σπεύσει να τις πληρώσει με πιστωτική κάρτα ώστε να τις κάνει τις δόσεις από έξη σε δώδεκα, όπως προσφέρουν ορισμένες τράπεζες. Είτε να είναι ασυνεπής την επόμενη φορά –διότι με το ελληνικό κράτος και τις κυβερνήσεις που διαθέτει, πάντα υπάρχει και άλλη φορά- και να περιμένει να φτάσει το κράτος στο αμήν, να θέλει να εισπράξει αυτά που δεν του καταβάλουν και, προκειμένου να έχει έσοδα να κάνει μία ευεργετική ρύθμιση. Οπότε ο πρώην συνεπής και νυν ασυνεπής θα επωφεληθεί, καθώς πήρε το μάθημά του. Όταν ήταν άψογος στις υποχρεώσεις του το ελληνικό κράτος τον έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του (να μην πω αλλού, από τους εκάστοτε κυβερνώντες, οι οποίοι ο ένας μιμείται τον άλλον). Ως ασυνεπή θα τον παρακαλάει και θα τον διευκολύνει κιόλας.

Το ίδιο έχει ζήσει ο συνεπής πολίτης με την περίπτωση των αυθαιρέτων. Απειράριθμοι παρανομούσαν κτίζοντας όπου λάχει, τους έδιναν μάλιστα και οι υπηρεσίες του δημοσίου ρεύμα και νερό (το πως, ας καλπάσει η φαντασία σας) και στο τέλος το κράτος επειδή ήθελε να εισπράξει κανένα φράγκο, νομιμοποιούσε το αυθαίρετο, έναντι κάποιου ποσού, και σε χρονική περίοδο κατά προτίμηση κοντά σε εκλογές. Βεβαίως επειδή όλα αυτά επαναλαμβάνονται επικρατεί η ηλίθια προφανώς άποψη όσων εμπνέονται τέτοιες λύσεις, ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο και δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. Αντιθέτως επειδή αντιλαμβάνεται πολύ καλά πως λειτουργεί το κράτος και οι κυβερνήσεις, φροντίζει να μετέρχεται, στην απελπισία του, μεθόδους απατεώνος, πρώτον επειδή ξέρει ότι στο τέλος το κράτος θα τον διευκολύνει, ενώ συγχρόνως επιτυγχάνει μία εξαίσια εξίσωση. Εξισούται από πλευράς ηθικής και κουτοπόνηρης σκέψης με την κρατική υπόσταση που τον δυναστεύει.

Η άλλη ασυνέπεια των πολιτών που βρίσκεται στα σκαριά θα προκύψει στην περίπτωση που υποχωρήσει η κυβέρνηση στην τρόϊκα και αυξήσει του συντελεστές του ΦΠΑ. Ο βασικός χαμένος θα είναι το κράτος και μάλιστα εξ αιτίας της αντίδρασης, στην πράξη, των ίδιων των καταναλωτών και όχι τόσο των εμπορευομένων. Με άλλα λόγια προκειμένου ο καταναλωτής να μην επιβαρύνεται κατά 23% παραπάνω, θα έρχεται σε συναλλαγή με τον πωλητή του προϊόντος αλλά κυρίως των υπηρεσιών που θα του παρέχονται. Κι αυτό διότι αφ’ ενός θα θέλει να πληρώνει λιγότερα αλλά κι επειδή θα γνωρίζει ότι, είναι πιθανόν, ο πωλών τις υπηρεσίες ή το προίόν του να καρπούται τον ΦΠΑ χωρίς να τον αποδίδει. Επιπλέον, το κράτος με τους ελλιπείς ελεγκτικούς και εισπρακτικούς μηχανισμούς – πέραν των διεφθαρμένων- δεν θα εισπράττει το φόρο που θα καταβάλλει ο καταναλωτής! Επομένως, γιατί να συνεισφέρει για δύο; Και για τον αποθυσαυρίζοντα κρατικό χρήμα και για το κράτος που του παρέχει λιγότερες και χειρότερες υπηρεσίες από αυτές που θα έπρεπε, με βάση τους φόρους πόυ πληρώνει ο δόλιος ο πολίτης....