Εκχωρήσεις και ανικανότητες

του Νίκου Σίμου

Οι δανειακές συμβάσεις χρεωμένων χωρών είναι φυσικό να εμπεριέχουν και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, από τη στιγμή λ.χ,. που μία κυβέρνηση που έχει υπογράψει μία τέτοια σύμβαση είναι δεσμευμένη ως προς τη χάραξη και εφαρμογή της οικονομικής της πολιτικής και, βεβαίως των προϋπολογισμών της. Άλλωστε όπως προβλέπουν τα Μνημόνια ο δανειολήπτης παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από ασυλία την οποία έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή περιουσιακά του στοιχεία.... Όσο και αν αυτό μοιάζει επωδυνο στο εθνικό υποσυνείδητο, εν τούτοις είναι μία πραγματικότητα

Αν η ανάγκη να διασωθεί μία χώρα επιβάλλει και κάποιου είδους θυσία στην αξιοπρέπειά της, δεν θα μπορεί να βρει κανείς άλλοθι για μία κυβέρνηση αν αληθεύουν οι καταγγελίες ότι νομοθετήματα που αφορούν μείζονα οικονομικά ζητήματα όπως ο ΕΝΦΙΑ ή οι φορολογικές διαδικασίες έρχονται απ’ έξω, σε ξένη γλώσσα, μεταφράζονται και, στην καλύτερη περίπτωση επιχειρούνται κάποιου είδους διορθώσεις και στη χειρότερη εφαρμόζονται αυτούσια τα όσα έξωθεν υπαγορεύονται.

Στην πρώτη καταγγελία περί ΕΝΦΙΑ η κυβέρνηση δεν απάντησε. Αν δεν απαντήσει και στη νέα καταγγελία τότε θα είναι σαφές ότι οι αποκαλύψεις αληθεύουν. Και η απάντηση είναι επιβεβλημένη για τον εξής απλό λόγο. Έστω ότι ο συνδικαλιστικός φορέας των εφοριακών που κάνει τις σχετικές καταγγελίες ελέγχεται από κόμμα ή κόμματα που βρίσκονται απέναντι στη ΝΔ. Αυτό και μόνο καθιστά τις πειστικές απαντήσεις επιβεβλημένες ωστε να εκτεθούν, τα μεν κόμματα που τυχόν βρίσκονται πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες για μικροκομματική πολιτική, οι δε κατευθυνόμενοι καταγγέλοντες για φθηνό λαϊκισμό. Διαφορετικά θα επιβεβαιώνεται ότι όχι μόνο μας έχουν καθορίσει συγκεκριμένους στόχους οι δανειστές, αλλά μας υπαγορεύουν και με τι τρόπο θα επιτευχθούν. Και όπως είναι γνωστό σε τέτοιες περιπτώσεις οι τεχνοκρατικές, υποτίθεται, λύσεις ξένων «ασπρογιακάδων» δεν διακρίονται για την κοινωνική τους ευαισθησία.

Βεβαίως αν διαβάσει κανείς με προσοχή τις δηλώσεις για τον ΕΝΦΙΑ του υπουργού των Οικονομικών θα αντιληφθεί ότι ομολογείται ότι το ελληνικό κράτος αδυνατεί να χωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα. Με επιδέξιο τρόπο αποσιωπάται ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φορολογικός Νόμος που έφερε στα όριά της την ελληνική κοινωνία, και, αντιθέτως, προβάλλεται η σημαντική συμβολή του στην διαμόρφωση ενός περιουσιολογίου δεδομένου, λέει ότι άλλα στοιχεία είχε η ΔΕΗ άλλα οι ΟΤΑ κλπ και γενικώς υπήρχε ένα αλαλούμ όσον αφορά στις ιδιοκτησίες ακινήτων.

Με άλλα λόγια, ενώ επιχειρείται να διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη η αποτυχία, δύο φορές, της διαμόρφωσης ενός Κτηματολογίου –με επιστροφή μάλιστα των κοινοτικών χρημάτων που είχαν δοθεί για τον σκοπό αυτό- προβάλλεται ότι μέσω του ΕΝΦΙΑ επιτεύχθηκε το ακατόρθωτο, αφού οι πολίτες υπό την απειλή προστίμων και άλλων τινών εκλήθησαν να συμβάλουν στη σύνταξη του περιουσιολογίου. Με άλλα λόγια υποκατέστησαν τους αρμόδιους δημοσίους υπαλλήλους.

Μετά από αυτά δεν πρέπει κανείς να εκπλήσσεται αν έρχονται έτοιμα μέτρα και τύποι νόμων ως τυφλοσούρτες. Πάλι δε καλά που έρχονται στα αγγλικά. Θα μπορούσε να έρχονταν και στα σουαχίλι...