Υποκρισία@katopartali.gr

Ποιος δεν θέλει να έχει ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για να τον ειδοποιεί η εφορία; Το ταχυδρομείο της πολυκατοικίας μας, έχει ίσως πολλά να διδάξει τον καθένα μας, για όσα συμβαίνουν και ακούμε γύρω μας…
Στην σχετικά μικρή πολυκατοικία που ζω στα Νότια Προάστια τα τελευταία 15 χρόνια, με 10 μόλις διαμερίσματα, έρχονται σχεδόν κάθε εβδομάδα γράμματα και ειδοποιήσεις για τέσσερα πρόσωπα που δεν μένουν πια εδώ και χρόνια, ή δεν έμεναν ποτέ στην πολυκατοικία μας: άλλες φορές είναι από την Εφορία, άλλες από το ΙΚΑ, άλλες από εταιρίες κινητής

Στα μεσοδιαστήματα, μας κτυπούν τα κουδούνια: «Είμαστε από την Αστυνομία», «είμαστε από την εφορία», «είμαι δικαστικός επιμελητητής», «έχω συστημένο προς επίδοση». «Δεν μένει εδώ αυτός που ζητάτε» απαντούμε. Κάποιες φορές, για να μη φύγουν άπρακτοι, θυροκολούν χωρίς λόγο στην εξώπορτα της πολυκατοικίας τα ειδοποιητήρια που λένε «ορίστηκε δικάσιμος», «καλείστε για εξηγήσεις», «επικοινωνήστε με την κούριερ», «επικοινωνήστε με τη νομική υπηρεσία»…

Παθητικά μια ολόκληρη πολυκατοικία υφίσταται την μόνιμη ενόχληση για κάποιον που έμενε πριν 10 χρόνια σε αυτήν και είχε ήδη «ντράβαλα» με χρέη και πρόστιμα για λαθρεμπορία, ή για άλλην που έμεινε 1-2 μήνες και αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση αλλά ακόμα την ψάχνει το ΙΚΑ, για άλλον (ποδοσφαιριστή) που τον κυνηγάνε το δημόσιο, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και συνδρομητικής τηλεόρασης, αλλά και για κάποια -που δεν ξέρω να έμενε ποτέ στη διεύθυνσή μας- που την κυνηγάνε τα δικαστήρια και διάφοροι δήμοι της χώρας για χρέη.

Σε άλλη πολυκατοικία της Αθήνας πάλι, όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια, ξέρω ότι έρχονται σωρηδόν ειδοποιήσεις για αλβανούς, πακιστανούς και αφγανούς που δεν τους ξέρει κανείς, ενώ το ΙΚΑ κυνηγάει και δικηγόρο που εισέπραττε τη σύνταξη της μάνας του που πέθανε όταν ήμουνα παιδάκι, αλλά ο ταχυδρόμος έφερνε ανελιπώς τα ειδοποιητήρια πληρωμής της σύνταξης κάθε μήνα στην ίδια διεύθυνση.

Τι δείχνει αυτό, αν μη τι άλλο: ότι ο ταχυδρόμος κτυπάει πολλές φορές, αλλά σημεία ζωής δεν βρίσκει εκεί όπου υποτίθεται πως έπρεπε να υπάρχουν.

Τα λέω αυτά, με αφορμή της αντιδράσεις που προκάλεσε το ρεπορτάζ μου στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ για το μέτρο της ειδοποίησης μέσω email που σχεδιάζουν στο υπουργείο Οικονομικών. Όσον αφορά στην ουσία του δημοσιεύματος, γνωρίζω ότι οι πληροφορίες για τις σχετικές εισηγήσεις ήσαν αληθείς, αλλά δεν θα μπορούσα φυσικά να αποκαλύψω την πηγή τους για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας και χάριν προστασίας τους. Άλλωστε ξεπεράστηκαν από την αντίδραση της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών, όπως μπορείτε να πληροφορηθείτε στις στήλες των ρεπορτάζ.

Η ουσία όμως που παραμένει, κατά την άποψή μου, είναι μία: πόσο δικαιολογημένες και αθώες είναι οι πάσης φύσεως αντιδράσεις που εκδηλώνονται από διάφορες πλευρές, όταν μάλιστα εμφανίζονται σαν αυτόκλητοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των απλών και αδύναμων πολιτών.

Και γίνομαι συγκεκριμένος: πριν ξημερώσει καλά-καλά η ημέρα (Σάββατο) που δημοσιεύτηκαν οι πληροφορίες για τα email, είδα τηλεοπτικό συνάδελφο να «ξεσπαθώνει» υπέρ των παππούδων στα χωριά που δεν εχουν email.

Καταρχήν μιλούμε για μια ηλεκτρονική ειδοποίηση που μόνο «αθώα» δεν είναι, γιατί αφορά μέτρα για κατασχέσεις κλπ που ούτως ή άλλως ο ενδιαφερόμενος θα έπρεπε να μπει μέσω ίντερνετ στο taxisnet με τους κωδικούς του για να την πληροφορηθεί και να λάβει μέτρα για την άμυνά του. Πόσο «κακό» είναι να γνωρίζει τι τού έρχεται, μέσω ενός email;

Δεύτερον: πώς να δικαιολογήσω τόσες "θερμές" αντιδράσεις στο twitter κατά του μέτρου; Όλοι αυτοί που κάνουν tweets δεν έχουν email; Και ειδικά όταν διακρίνω και ….ηλεκτρολόγο μηχανικό στο επάγγελμα (ή κάτι τέτοιο αν θυμάμαι καλά) που αφιερώνει πάνω από 7 ώρες στο κομπιούτερ για να ανεβάσει 40 tweets και βάλε, που τα «χώνει» στον προσωπικό λογαριασμό του πρωθυπουργού βρίζοντας και ασχημονώντας για το μέτρο, χωρίς να λέει καν σε τι διαφωνεί με αυτό…

Να υποθέσω ότι τάσσεται κατά τού να έχει υποχρεωτικά email ο απλός πολίτης; Μα αφού ήδη έχουν οι περισσότεροι, εφόσον έχουν λάβει κλειδαρίθμους. Και αν όχι οι ίδιοι, τουλάχιστον ο λογιστής τους ή κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που τους διευκολύνει στα θέματα των φορολογικών τους δηλώσεων. Εκτός αν θεωρούν σκόπιμο να δώσει πρώτα το κράτος δωρεάν συνδέσεις, tablet και μαθητεία στο ίντερνετ για όλους, πριν ζητήσει να διεκπεραιώνεται ηλεκτρονικά η αλληλογραφία τους με το δημόσιο. Ίσως στην Ισπανία ή την Πορτογαλία να έχουν φτάσει στο απόλυτο πριν εφαρμοστούν οι τακτικές αυτές που ήδη εφαμόζοντα εδώ και 10-15 χρόνια.

Ή είναι τυχαίο μήπως ότι άλλοι αγανακτισμένοι χρήστες του διαδικτύου που «έδωσαν ρέστα» με μηνύματα στο Μαξίμου, έχουν κάνει follow ή έχουν followers την … μισή Νέα Δημοκρατία; Κάποιος τους «μπρίζωσε» ή θέλουν να «μπριζώσουν» κάποιους;

Ας μην αναρωτιέμαι για αυτά όμως... Εδώ έχει πια χαθεί η μπάλα…

Ίσως τα πράγματα να είναι πιο απλά από ό,τι φαίνονται. Εκλογές έρχονται και πολλοί αναζητούν εξιλαστήρια θύματα, για να φορτώσουν σε άλλους κόστος και ευθύνες.

Στο πολιτικό σκηνικό ολόκληρο, από τους βουλευτές που «σφάζονται» για τα δικαιώματα των αγροτών να μην πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο (ναι, έτσι λένε στα ίσια) για κινητά και ακίνητα, μέχρι τους υπερασπιστές των άγαμων θυγατέρων (από τέρμα δεξιά μέχρι τέρμα αριστερά) τα πάντα κινούνται σε προεκλογικούς ρυθμούς και όλοι έχουν βάλει στόχο το υπουργείο Οικονομικών. Βολεύει πολύ φαίνεται το «αντάρτικο» κατά των ...μη πολιτικών προσώπων.

Και ειδικά κατά των ενεργειών και αποφάσεων του Χάρη Θεοχάρη. Νόμους εφαρμόζει ο άνθρωπος, αυτή είναι η δουλειά του και έχει και υποχρέωση να πιάσει στόχους που του βάζουν άλλοι. Αν την κάνει καλά και τους πιάσει, ενοχλεί. Αν αποτύχει, απλώς θα ... ανακυκλωθεί μέχρι να βρεθεί ο επόμενος που θα αποτύχει.

Όλο τον τελευταίο ένα χρόνο, με τους νόμους άλλων δουλεύει (κάποιοι τους ψήφισαν χωρίς να τους διαβάσουν και άλλοι τους αλλάζουν μόλις τους ψήφισαν), αλλά όταν πάει να τους εφαρμόσει, πάλι μαζί τους τα βάζουν και εκείνοι που ψήφισαν. Με τα εργαλεία που έχει και εκεί όπου τον έβαλαν, πάει καλύτερα όπου άλλοι απέτυχαν οικτρά –συγκριτικά πάντα και με τις συνθήκες που βρήκε όταν ανέλαβε. Αν υπήρχαν και άλλοι σε άλλα πόστα (στην Υγεία, στην Εκπαίδευση ή σε άλλες δουλειές στην καθημερινή ζωή) να προσπαθούν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους με ό,τι δυσκολίες βρίσκουν, σε κάτι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα .

Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, έχουμε έναν νόμο ψηφισμένο από την ελληνική Βουλή (4174/2013 ΦΕΚ Α΄ 170), που προβλέπει ότι οι κατασχέσεις μπορούν να ξεκινούν με ηλεκτρονική κοινοποίηση. Πού αλλού θα γινόταν η ηλεκτρονική ειδοποίηση ευκολότερα, αν όχι στο email των άμεσα ενδιαφερομένων;

"Πρωτοφανές το μέτρο" λένε πολλοί. Γιατί άραγε; είναι καλύτερο να τους κτυπάνε το κουδούνι και να μην τους βρίσκουν; Αν το μέτρο ήταν άχρηστο, γιατί το ψήφισαν τόσοι βουλευτές; Το ψήφισαν όμως γιατί η Τρόικα είπε «δεν βαρεθήκατε να περιμένετε πότε ο δικαστικός κλητήρας θα βρει άνθρωπο στην διεύθυνση που έχει δηλώσει στην εφορία»;

Στην Ελλάδα του «ό,τι δηλώσεις» και του κράτους-«αραμπά», ανέκαθεν βολεύονταν έτσι πολλοί, που ζούσαν σε βάρος των υπολοίπων. Ποιον βολεύει τώρα όμως ότι θα γίνει «προαιρετική» η δήλωση email στη εφορία; Μάλλον αυτούς που έχουν λόγους να κρύβονται και θα ήθελαν να διαγράψουν από το taxisnet την ηλεκτρονική διεύθυνση του ταχυδρομείου τους, για να μην τους βρίσκει η εφορία -όπως ήλπιζαν και ελπίζουν. Αν αυτό συνέβαινε όμως, δεν θα ήταν σκάνδαλο και αδικία σε βάρος των συνεπών φορολογουμένων;

Από την άλλη, βεβαιώς, προφανώς και θα ήταν πρόβλημα να αποκτήσουν δικό τους email όσοι δεν ξέρουν ή δεν έχουν ίντερνετ και υπολογιστή. Και αυτό όμως μπορούσε να αντιμετωπιστεί κατά περίπτωση, πχ για «τεχνικούς λόγους» όπως ισχύει ήδη για την μη υποβολή δήλωσης ηλεκτρονικά ή βάσει ηλικίας, υγείας κλπ όπως ισχύει ακόμα και σε ποινές φυλάκισης…

Όταν μιλάμε όμως για κατασχέσεις και ποινές, πρέπει να αποφασίσουμε κάποτε να διαχωρίζουμε πρώτα εμείς οι πολίτες (αν δεν το κάνει το κράτος γιατί δεν ξέρει ή δεν θέλει) αυτόν που δεν έχει να πληρώσει, από αυτόν που έχει και δεν πληρώνει. Αποτελεί «διχαστική διάκριση της κοινωνίας» αν πει κανείς ότι η πρώτη κατηγορία πληρώνει τα σπασμένα της δεύτερης; Ή αποτελεί «δικαίωμα» της δεύτερης να φωνάζει και να οικτίρει «για το καλό» της πρώτης; Ποιον προστατεύουμε έτσι και από ποιους; Κινδυνεύει περισσότερο ο νομοταγής από το κράτος-δυνάστη, από ό,τι από τους μπαταχτσήδες που ζουν «εις βάρος των κορόϊδων»;

Όταν όμως:

- οι έφοροι δεν μπορούν να κάνουν αυτοψία σε 7,5 εκατομμύρια διευθύνσεις που δηλώνουν στο μητρώο της εφορίας οι φορολογούμενοι,

- χάνονται χρόνος και χρήμα για εφοριακούς, αστυνομικούς και δικαστικούς επιμελητές που πηγαίνουν σε ανύπαρκετες διευθύνσεις για να επιδόσουν αποφάσεις για πρόστιμα και κατασχέσεις σε «αεριτζήδες»,

- τράπεζες υποχρεώνουν πελάτες τους (στον 21ο αιώνα!) να ανοίξουν λογαριασμό μόνο στο πιο κοντινό στην έδρα τους υποκατάστημα και να πηγαίνουν εκεί για αναήψεις, ώστε να τους βρίσκουν και να τους ελέγχουν ανά πάσα στιγμή,

- δικαστήρια «μπλοκάρουν» χιλιάδες υποθέσεις φοροδιαφυγής επειδή οι «αετονύχηδες» –ακομα και αν εντοπιστούν και προσαχθούν στη δίκη- λένε «κανείς δεν με ενημέρωσε όπως έχω έννομο δικαίωμα γιατί είχα αλλάξει διεύθυνση ή ζω στο εξωτερικό κλπ αλλά ξέχασα να το δηλώσω στην εφορία»,

- νεκροί παραλαμβάνουν ειδοποιητήρια πληρωμής συντάξεως (από τα οποία αποκαλύφθηκε το 2009 και πριν μπούμε στο Μνημόνιο το σκάνδαλο με τα δισεκατομμύρια που χάνονταν σε συνταξιούχους-«φαντάσματα»),

ποιον θα ενοχλούσε άραγε πραγματικά να δηλώσει ένα email

(α) για να ξέρει η εφορία ότι ισχύει (αρκεί μια αποστολή μηνύματος και μια απάντηση για να ελεγχθεί, όπως κάνουν όλα τα site εδώ και χρόνια) και

(β) για να ξέρει ο ίδιος φορολογούμενος με ένα email πότε τον ψάχνει η εφορία ώστε να αποφύγει τα χειρότερα, πριν του κτυπήσουν το κουδούνι στην πόρτα του και είναι πια αργά;…

Τώρα λοιπόν, «για το καλό τους», οι πολίτες θα πρέπει να βρουν λογιστή που να μπαίνει στο taxisnet και να φροντίζει να τους ειδοποιεί αν αναρτήθηκε ειδική απόφαση στο λογαριασμό τους, αν δεν δηλώσουν ένα email που χρησιμοποιούν οι ίδιοι. Εκτός αν στην κυβέρνηση αποφασίσουν να μην εφαρμόσουν ούτε το σύστημα της Ηλεκτρονικής Κοινοποίησης, μόνο και μόνο από φόβο μήπως δυσαρεστήσουν κάποιο «οργισμένο νιάτο» που στέλνει ηλεκτρονικά μηνύματα στο Μαξίμου…

‘Ισως τελικά -όπως ισχύει και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις- έχουμε …τα ταχυδρομεία που μας αξίζουν!