Το σχέδιο Μπερλουσκόνι για παράλληλο νόμισμα

Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, η Ιταλία είναι η λιγότερο ενθουσιώδης χώρα για το ευρώ

Οι αγορές στροβιλίζονται γύρω από την πορεία που λαμβάνει ανά πάσα ώρα και στιγμή ο προεκλογικός αγώνας της Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία και η υποψηφιότητά της έχει συμβάλει σημαντικά στην αναβίωση των πολιτικών ρίσκων στην καρδιά της ευρωζώνης.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος αναδύεται αυτή τη φορά από την Ιταλία, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι ετοιμάζει την πολιτική του επάνοδο.

Στα

80 του χρόνια, ο μεγιστάνας των ΜΜΕ αναζητά τρόπους να ανατρέψει την απαγόρευση που του έχει επιβληθεί δικαστικώς για την ανάληψη δημόσιων θέσεων, μετά την καταδίκη του για φορολογικές απάτες. Το γεγονός ότι θέλει να επιστρέψει στην πολιτική αρένα εν μέσω της ρήξης που παρατηρείται στην ιταλική αριστερά, κάνει τους αναλυτές να παίρνουν στα σοβαρά το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, αλλά και την πρότασή του να εισαγάγει ένα παράλληλο νόμισμα στη χώρα.

Σύμφωνα με τον Τζέιμς Άθεϊ , διαχειριστή του χαρτοφυλακίου σταθερού εισοδήματος της Aberdeen Asset Management, «η επιστροφή της Forza Italia και, κατ' επέκταση του Μπερλουσκόνι, αποτελεί πηγή μεγάλης ανησυχίας κυρίως από τότε που το Δημοκρατικό Κόμμα φαίνεται να σπάει στα δύο». Και συμπληρώνει πως η επιβολή παράλληλου νομίσματος είναι πολύ δύσκολο να γίνει χωρίς αυστηρά capital controls, ωστόσο δεν είναι αδύνατη».

Όλα εξαρτώνται από την έφεση που έχει ασκήσει ο Μπερλουσκόνι, που αυτοχαρακτηρίζεται ως «ο πλέον διωκόμενος άνθρωπος στην ιστορία», στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η σημαντική διαφορά από την περίπτωση της Γαλλίδας Λε Πεν είναι ότι στην Ιταλία παρατηρούνται μεγάλα ποσοστά αντιπάθειας προς το κοινό νόμισμα.

Γι' αυτό και οικονομολόγοι μεγάλων οργανισμών, όπως πχ. η Deutsche Bank, θεωρούν την Ιταλία και όχι τη Γαλλία ή της Ελλάδα, ως βασική απειλή για τη σταθερότητα της ευρωζώνης.

Τα ιταλικά 10ετή ξεπουλήθηκαν πιο γρήγορα από οποιονδήποτε τίτλο αναπτυγμένης χώρας εντός του 2017 κι σε αυτό διευκόλυνε και η άνοδος του Κινήματος των 5 Αστέρων, που – σε αντίθεση με το σχέδιο Μπερλουσκόνι – επιδιώκει την άμεση αποχώρηση από το ευρώ.