Πόλεμος κανονικός, οχι θρησκευτικός

Η τελευταία τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο απο φανατικούς ισλαμιστές, πρεπει να πείθει τους πάντες οτι ο δυτικός κόσμος δέχεται επίθεση.

Οτι ειναι σε πόλεμο. Έναν πόλεμο διαφορετικό απο τους συνήθεις. Οι παράφρονες του λεγόμενου "ισλαμικού κράτους"χτυπούν αδιακρίτως. Τα χτυπήματα σε αμάχους, δεν ειναι "παράπλευρες απώλειες". Ειναι ίσως ο πρώτος και κύριος στόχος τους. Διότι δεν πρόκειται για την κλασική αναμέτρηση στρατιωτικής ισχύος της καθε πλευράς, έστω και με τη μορφή ανταρτοπόλεμου από τη μια πλευρα.

Ουτε καν για τρομοκρατία που επιλέγει καίριους στόχους του "εχθρικού μηχανισμού".

Αλλά για μια επίθεση με όλα τα διαθέσιμα μέσα, μεταξύ των οποίων οι αποστολές αυτοκτονίας και η επιβολή του τρόμου σε ολόκληρη την κοινωνια. Στόχος ειναι ο τρόπος των ζωής των "απίστων", η "τιμωρία των "αλλόθρησκων". Το υπόβαθρο και το εφαλτήριο των τρομοκρατών αυτών ειναι ισχυρό και γι αυτο πολλαπλά επικίνδυνο.

Χρειάζεται για την αντιμετώπιση της απειλής, που διογκώνεται διαρκώς, πλήρης προετοιμασια (δεν πρεπει να νιώθουν ικανοποιημένοι ουτε σε Βρετανία, ουτε σε Γαλλία, ή και Βέλγιο γι αυτο), αλλά πριν απ´ όλα βαθιά συνειδητοποίηση για το είδος του πολέμου, που διεξάγεται.
Προσοχή, εινα όντως πόλεμος. Όχι θρησκευτικός πόλεμος όμως. Δεν χρειαζόμαστε καμια θρησκεία να "απαντά"πολεμικά σε μια άλλη. Δεν ειναι δουλεια καμιας θρησκείας στον δυτικό κόσμο να υπαγορεύσει τον οποιοδήποτε τροπο ή να επιβάλλει, πολυ περισσοτερο να ηγηθεί κάποιας "εκστρατείας" - ας μην ονειρεύονται σύγχρονες σταυροφορίες καποιοι.

Απέναντί του ο δυτικός κόσμος εχει τον ισλαμικό εξτρεμισμό, οχι το Ισλάμ. Αν μετατρέψει τον αναγκαίο και επιβεβλημένο πόλεμο στον ισλαμικό εξτρεμισμό, σε πόλεμο κατα του Ισλάμ το πιθανότερο ειναι να βγάλει τα μάτια του μόνος του. Αντιθέτως. Στο Ισλάμ μπορει και οφείλει να επιδιώξει να βρει συμμάχους. Και έστω να ουδετεροποιήσει μεγάλα τμήματα του Ισλάμ, που σήμερα μπορει να κλείνουν και το μάτι σε αυτόν τον εξτρεμισμό.

Ας βρουν τα ισχυρά δυτικά κράτη τον τροπο για να πετύχει αυτό. Και να ειναι ιδιαιτερα αποφασιστικά αλλά και προσεκτικά σε αυτο το μέτωπο. Δεν ειναι άμοιρα ευθυνών για το γεγονος οτι έγινε ανεξέλεγκτη η κατασταση, ειδικά στη Συρία, αλλά και αλλού. Ας αντιληφθούν τις ευθύνες τους και ας κινηθούν αναλόγως. Χρειάζεται όμως και ακρίβεια στο πώς θα τεθεί η ολη συγκρουση, ώστε θα προσδιοριστεί το πεδιο της αναμέτρησης. Να μην εξελιχθεί με τρόπο που να προκαλέσει χειρότερες καταστάσεις. Διότι τα ερωτήματα που τίθενται, τα διλήμματα και οι κίνδυνοι που προκύπτουν εχουν να κανουν με τον αυριανό κόσμο, που θα προκύψει μεσα απο τον σημερινό εφιάλτη.

Ειναι λύση για παράδειγμα η ισλαμοφοβία; προφανώς και όχι. Θα ήταν λύση να "πετάξουμε"εκτός Ευρώπης, ας πούμε, όλους τους μουσουλμάνους; ειναι εφικτό; ειναι ενέργεια και πολιτική που θα έκανε τον κόσμο μας πιο ασφαλή; επι ουδενι. Ουτε εφικτό ειναι, ειναι ασφάλεια εγγυάται ουτε όμως ειναι και μια επιλογη που εκφραζει αυτο που ειναι, αυτο που θελει να ειναι και αυτο που οφείλει να ειναι ο σύγχρονος δυτικός κόσμος.

Και απο πολεμικής άποψης ειναι και καταστροφικό. Ενα ασυγκράτητο κύμα ισλαμοφοβιάς, διχασμού και διώξεων προσθέτει δυναμεις και στρατιώτες στον αντίπαλο, τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Γι αυτο και μια τέτοια ακραία, ρατσιστική και ισλαμοφοβική στάση την προκρίνουν αυτοί που θελουν όχι τη νικη, την ασφάλεια και την ειρηνική συνύπαρξη, αλλά τη διάχυση του μίσους και τον διαρκή πόλεμο. Τον θρησκευτικό πόλεμο για την ακρίβεια. Για να αυξήσουν και αυτοί την ισχύ τους, τους φανατικούς τους, το ρολο τους. Ας μην επικρατήσουν, διότι ειναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.