Ο ΔΟΛ, η «πολιτική λύση» και ο SSM

«Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο», έλεγαν εν χορώ οι πιτσιρικάδες των αλλοτινών εποχών για να λάβουν ευθύς αμέσως την απάντηση της παρέας των διπλανών τους: «Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο».

Την αντιπαράθεση ανάμεσα στο «φλουρί κωνσταντινάτο» και το «βαρέλι δίχως πάτο» την ξαναθυμήθηκα ακούγοντας και διαβάζοντας σχόλια δημοσιογράφων κυρίως στα ενημερωτικά ραδιόφωνα της πρωτεύουσας για τα οφέλη ή και τις συνέπειες της έλευσης του κ. Βασίλη Μουλόπουλου στα παλιά του λημέρα. Στον ΔΟΛ της Οδού

Οι ιδιότητες του κ. Μουλόπουλου είναι ευρέως γνωστές. Πρώην υψηλόβαθμό στέλεχος του ΔΟΛ. Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ από το 2009 έως και τον Μάιο του 2012. Πρόεδρος της εταιρείας που εκδίδει την κομματική εφημερίδα «Η Αυγή» και αντιπρόεδρος της νέας Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών ( ως εκπρόσωπος της ιδιοκτησίας της «Αυγής») με πρόεδρο τον κ. Σταύρο Ψυχάρη.

Ο ΔΟΛ δεν είναι πια μια εισηγμένη εταιρεία στο Χρηματιστήριο και το αφεντικό του δηλαδή ο κ. Ψυχάρης δεν είναι υποχρεωμένος από το σχετικό θεσμικό πλαίσιο να ενημερώνει για τις κινήσεις και τις επιλογές του. Κανένα και για τίποτα. Με μία και μόνη προϋπόθεση: Να είχε φροντίσει να λύσει εγκαίρως τα οικονομικά προβλήματα του οίκου του και να μην έχει κανένα ανάγκη. Δυστυχώς, οι επιλογές του ήταν διαφορετικές. Ακόμη και στο έσχατο σημείο της οικονομικής δυσπραγίας αντί να παραδώσει την διοίκηση ( με δική του πρωτοβουλία) στους απλήρωτους δανειστές του - διευκολύνοντας με τον τρόπο του τις απαραίτητες και αναγκαίες πρωτοβουλίες και κινήσεις για να μείνει ανοικτή και εν λειτουργία η εταιρεία σε όλο αυτό το μεταβατικό στάδιο- επέλεξε την «πολιτική λύση Μουλόπουλου».

Μα, ο ΔΟΛ πάνω από όλα είναι μια επιχείρηση που δεν μπορεί να λειτουργήσει πέρα από τα δεδομένα και τις επιταγές της αγοράς. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Μουλόπουλος έχει την δυνατότητα να πείσει τους σκληρούς τεχνοκράτες της εποπτικής αρχής του SSM να κάνουν τα στραβά μάτια προκειμένου να χρηματοδοτηθεί ο ΔΟΛ από τις 4 συστημικές τράπεζες. Έχω την αμυδρή υποψία ότι ο SSM – ακόμη και αν ένα μαγικό χέρι υποχρέωνε τις τράπεζες να κινηθούν προς άλλη κατεύθυνση- δεν θα έκανε καμία απολύτως εξαίρεση.

Με άλλα λόγια, λύση εκτός πλαισίου αγοράς δίχως επενδυτή με κεφάλαια και πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και εξυγίανσης δεν υπάρχει. Όλα τα άλλα είναι ανέκδοτα σαν την πολιτική διαπραγμάτευση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.