Μόνο η γραβάτα δεν φτάνει...

Αν και στο πρόσφατο Εurogroup δεν είχαμε αποτέλεσμα μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους η συμφωνία έχει δρομολογηθεί.
Είναι ζήτημα χρόνου και περισσότερο κατάλληλης πολιτικής συγκυρίας για να γεφυρωθούν οι διαφορές και να υπάρξει τελική συμφωνία για το ελληνικό χρέος.

Προφανώς ο Πρωθυπουργός για να δημιουργεί κλίμα προαναγγέλλοντας ότι θα φορέσει γραβάτα, είχε λάβει διαβεβαιώσεις από την πλευρά των Βρυξελλών που δεν απηχούσαν όμως και τις

διαθέσεις των Γερμανών. Η ψυχρολουσία του Εurogroup δεν είναι παρά επικοινωνιακή ήττα που προκάλεσε η Κυβέρνηση επειδή είχε σηκώσει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών. Η ρύθμιση του δημοσίου χρέους, χωρίς ονομαστική περικοπή, θα έρθει. Ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει μπροστά του και για αυτό θα προσπαθήσει εξαντλώντας κάθε δυνατότητα να παραμείνει στην εξουσία, ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται πως έβγαλε τη χώρα από την επιτροπεία, τα μνημόνια κλπ.

Οι επικοινωνιακές τακτικές μπορεί να κάνουν υποφερτή τη ζωή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά δεν βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών. Ούτε μπορούν να κρύψουν πως ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ ψήφισαν ένα βαρύ τέταρτο μνημόνιο, το οποίο η Κυβέρνηση καλείται τώρα να εφαρμόσει. Με τη λήξη του προγράμματος το 2018 μπορεί η Κυβέρνηση να αποκτήσει ένα βολικό για αυτήν αφήγημα, αλλά η ζωή των πολιτών θα είναι ακόμη χειρότερη και συνεπώς η πολιτική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ μεγαλύτερη.

Προκειμένου να συγκρατήσει την επιτάχυνση της πολιτικής φθοράς καθώς η κοινή γνώμη θα συνειδητοποιεί τις επιπτώσεις των μέτρων, στο Μαξίμου έχουν καταλάβει ότι η μοναδική επιλογή που έχουν είναι να επιστρέψει η οικονομία σε αναπτυξιακούς ρυθμούς πάνω από 2%, ώστε σε κάποιο βαθμό έστω να εξομαλυνθούν οι επιπτώσεις. Για αυτό και ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα αναλάβει επικεφαλής των μεγάλων επενδυτικών project, για αυτό ταξιδεύει στην Κίνα, για αυτό προσλαμβάνουν συμβούλους αποκρατικοποιήσεων, για αυτό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της αριστερής κυβέρνησης πανηγυρίζει για την άνοδο του Χρηματιστηρίου και το ράλι στα ομόλογα.

Ωστόσο, η συμπεριφορά μετοχών και ομολόγων δεν επηρεάζει τη ζωή του μέσου πολίτη. Επιπλέον μια χώρα που αλλάζει συνεχώς φορολογικό σύστημα, με μοναδικό κοινό σημείο την αύξηση των φόρων, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλει εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές κι έχει γραφειοκρατική και δύσκαμπτη δημόσια διοίκηση, δεν μπορεί να προσελκύσει μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Πολύ περισσότερο όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες του και να γίνει φιλικός προς τις επενδύσεις. Μπορεί να ξεπεράσει τη «φύση» του και να μεταμορφωθεί σε ένα κόμμα που δεν θα βρίσκει διατηρητέα και δάση σε ένα αεροδρόμιο; Γιατί αυτό θα κρίνει και την πολιτική του επιβίωση.