Μιχ. Λάμπρος: Παράλληλο νηολόγιο και Ιδιωτικές Σχολές οι λύσεις για την ελληνική ναυτιλία

Του Μηνά Τσαμόοπουλου

Σχέδια επί χάρτου για την ενίσχυση του ελληνικού νηολογίου και την αύξηση του αριθμού των Ελλήνων ναυτικών μέσα στην επόμενη τριετία κάνει η κυβέρνηση. Σύμφωνα με το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής η προοπτική είναι έως το 2020 στην «ελληνική σημαία» να είναι εγγεγραμμένα 1.000 πλοία από 750 που είναι σήμερα και ο αριθμός των Ελλήνων ναυτικών να έχει αυξηθεί στους 10.000.Όμως η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ και δεν φθάνουν μόνο οι καλές προθέσεις. Υπάρχουν δυσκολίες και εμπόδια τα οποία επισημαίνει στο «business stories» ο Μιχάλης Λάμπρος

Γενικός Διευθυντής της International Cruises Inc.και πρώην αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων και Φορέων Ναυτιλίας, ο οποίος όμως προτείνει και λύσεις.

«Μελέτησα τους στόχους του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής για να φτάσει σταδιακά σε μια τριετία το Ελληνικό νηολόγιο στα 1.000 πλοία από τα 750 που είναι σήμερα, και να δημιουργηθούν με αυτό τον τρόπο νέες θέσεις απασχόλησης Ελλήνων Ναυτικών ούτως ώστε να αυξηθούν οι απασχολούμενοι στην ποντοπόρο Ναυτιλία σε περίπου 10.000 από 6.500 που είναι σήμερα.

Αξίζουν πραγματικά έπαινοι στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής που εν μέσω πολλαπλών προβλημάτων και δοκιμασιών που υφίσταται η ελληνική και ελληνόκτητη ναυτιλία, όπως είναι η συνεχιζόμενη στασιμότητα των ναύλων σχεδόν όλων των κατηγοριών ποντοπόρων πλοίων, καθώς επίσης και οι διαφορές μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού που μάχεται καθημερινά το θεσμικό πλαίσιο της Ελληνικής Ναυτιλίας και την εξασφάλιση της σταθερότητας του φορολογικού καθεστώτος της Ναυτιλίας μας, που προτείνει την εφαρμογή ενός αισιόδοξου προγράμματος ενίσχυσης του εθνικού μας νηολογίου με στόχο τα 1.000 πλοία καθώς επίσης και την απασχόληση επιπλέον περίπου 4.000 Ελλήνων Ναυτικών όλων των κατηγοριών και ειδικοτήτων στα νέα εγγεγραμμένα πλοία» επεσήμανε αρχικά για να περάσει στη συνέχεια στις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος.

«Ας υποθέσουμε κατ’αρχάς ότι λύνονται όλα τα προβλήματα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού σύμφωνα με τις προσδοκίες μας και έτσι ξεκινούν οι προσπάθειες για την εγγραφή νέων πλοίων στο Ελληνικό Νηολόγιο.

Εδώ υπάρχουν δύο αξεπέραστα εμπόδια.

Το ένα αφορά την ανταγωνιστικότητα των υπό ελληνική σημαία πλοίων η οποία δυστυχώς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν δεν ισχύουν και για το Ελληνικό νηολόγιο οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας που ισχύουν σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές και τριτοκοσμικές χώρες, κάτι για το οποίο αγωνίζεται εδώ και πολλά χρόνια η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών και συναντά τις ηχηρές αντιδράσεις και αρνήσεις της Π.Ν.Ο και των Ναυτεργατικών Ενώσεων.

Στην δύσκολη οικονομικά εποχή που ζούμε για να μπορέσουν τα Ελληνικά ποντοπόρα πλοία να ανταγωνιστούν τα τριτοκοσμικά, η μόνη λύση είναι η εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων μέσα στα πλαίσια των κανόνων που ισχύουν στις συμβάσεις της Διεθνούς Ομοσπονδίας ITF.»

Στη συνέχεια έγινε πιο αναλυτικός:

«Δεν μπορεί για παράδειγμα ο Έλληνας ναύτης σύμφωνα με την ισχύουσα ελληνική Σ.Σ.Ε να κοστίζει μαζί με τις υπερωρίες και τις ασφαλιστικές του εισφορές πάνω από 3.500 μηνιαίως, ενώ ο αλλοδαπός πεπειραμένος ναύτης να αμοίβεται αντίστοιχα με 1.500 σύμφωνα με τις τελευταίες αυξήσεις του μισθολογίου της ITF. Η ίδια μισθολογική σύγκριση ισχύει και για τις άλλες ειδικότητες κατωτέρων πληρωμάτων».

Όσο αφορά το δεύτερο εμπόδιο είναι οι επιχειρησιακές συμβάσεις:

«Το δεύτερο εμπόδιο, εάν υποθέσουμε ότι εφαρμόζονται οι επιχειρησιακές συμβάσεις αφορά την εξεύρεση των πληρωμάτων Αξιωματικών και κατωτέρου πληρώματος που θα χρειαστούν για την επάνδρωση τα νέα πλοία.

Πού θα βρεθούν οι επιπλέον περίπου 4.000 νέοι ναυτικοί τη στιγμή που το σημερινό δυναμικό των ναυτικών μας όλων των ειδικοτήτων δεν ξεπερνά τις 15.000 εκ των οποίων οι περίπου 13.000 απασχολούνται στα φορτηγά, δεξαμενόπλοια και επιβατηγά πλοία κυρίως εσωτερικών γραμμών.

Αυτό το απογοητευτικό φαινόμενο, μας κάνει να αναπολούμε με νοσταλγία εμείς οι παλαιότεροι παράγοντες της Ακτής Μιαούλη, την χρυσή εποχή της Ελληνικής Ναυτιλίας των δεκατιών 1960/1970 και 1980 όταν η δύναμη των υπό Ελληνική σημαία πλοίων ήταν πάνω από 3000 και οι εργαζόμενοι Έλληνες Ναυτικοί περίπου 70000» και προσέθεσε:

«Πού θα εξευρεθούν οι επιπλέον Έλληνες ναυτικοί όταν οι Δημόσιες Σχολές Ναυτικής Εκπαίδευσης που λειτουργούν σήμερα δέχονται κάθε χρόνο από 1.000 έως 1.300 σπουδαστές από υποψηφίους με προσόντα πάνω από 7.000, εκ των οποίων δυστυχώς θα είμαστε τυχεροί αν τελικά αποφοιτούν και ακολουθούν το Ναυτικό επάγγελμα λίγο περισσότεροι από τους μισούς.

Γιατί δεν τίθενται σε εφαρμογή οι Υπουργικές αποφάσεις για την ίδρυση Ιδιωτικών Σχολών Ναυτικής Εκπαίδευσης ισότιμων των Δημοσίων με πρωτοβουλία Πλοιοκτητών που ανήκουν στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, όπως λειτουργούσαν τις δεκαετίες που προαναφέραμε».

Για τον τρόπο που μπορεί να δοθούν λύσεις ο Μιχάλης Λάμπρος δήλωσε:

«Με τις σημερινές δύσκολες συνθήκες και εφόσον δεν εφαρμοστούν τελικά οι Επιχειρησιακές Συμβάσεις οι μόνες ενδεδειγμένες λύσεις κατά την προσωπική μου άποψη για την ενίσχυση του Ελληνικύ νηολογίου είναι οι εξής:

Δημιουργία δεύτερου νηολογίου σύμφωνα με τα πρότυπα που λειτουργούν τα δεύτερα νηολόγια σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου θα εφαρμόζονται οι εκάστοτε μισθολογικοί πίνακες της ITF με ελεύθερη επιλογή πληρωμάτων από τους Πλοιοκτήτες.

Άμεση λειτουργία ιδιωτικών Σχολών Ναυτικής Εκπαίδευσης ούτως ώστε να σταματήσει η φυγή των υποψήφιων σπουδαστών που δεν εισέρχονται στις Δημόσιες Σχολές στις γειτονικές χώρες που διατηρούν Ιδιωτικές Σχολές και μας κλέβουν με αυτό τον τρόπο τους μελλοντικούς νέους Ναυτικούς μας.

Δυστυχώς δεν βλέπω κάποια άλλη λύση με τις σημερινές συνθήκες» και κατέληξε:

«Είμαι βέβαιος ότι οι αρμόδιοι Κυβερνητικοί παράγοντες γνωρίζουν καλώς τα προβλήματα καθώς επίσης και τις διαδικασίες επίλυσής τους. Δυστυχώς οι μέχρι σήμερα αντιδράσεις των υπεύθυνων φορέων δεν πείθουν ότι βρισκόμαστε πραγματικά σε καλό δρόμο».