Μακρόν: Η γαλλική Elite... αντεπιτίθεται

Σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στο «Monocle» ο ανεξάρτητος, όπως ο ίδιος δηλώνει, υποψήφιος των γαλλικών προεδρικών εκλογών, Εμανουέλ Μακρόν, παραθέτει τις απόψεις του για το Brexit, το μέλλον της Ε.Ε., το μέλλον της δικής του χώρας σε Ένωση και Ευρωζώνη, παραμένοντας, πάντως, δημιουργικά ασαφής ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα επιτύχει την αναγέννηση της γαλλικής οικονομίας.

Παραδέχεται, πάντως, ότι η παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει σε κρίση τη μεσαία τάξη, προσθέτοντας, όμως, ότι στόχος του δεν είναι να... καταστρέψει το υπάρχον σύστημα, τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό

Σπεύδει να δηλώσει ότι οι αυτοί που «αγαπούν την Ευρώπη δεν πρέπει να αφήσουν να γίνει η κριτική αποκλειστικό προνόμιο των Ευρωσκεπτικιστών. Οφείλουμε να ασκούμε κριτική στην Ευρώπη προκειμένου να τη βελτιώσουμε», ενώ αποδίδει μέρος της αποτυχίας της Ε.Ε. στο γεγονός ότι οι ψηφοφόροι δεν έχουν στείλει στις Βρυξέλλες... ηγέτες με όραμα και ικανότητες!

Εμφανίζεται ιδιαίτερα σκληρός τόσο έναντι της Βρετανίας (φυσικά λόγω του Brexit) τόσο και έναντι του Ντόναλντ Τραμπ. Καλεί το Λονδίνο όχι μόνο να σεβαστεί τους κανόνες που ισχύουν αλλά να αποδεχθεί ότι «θα υπάρξουν απώλειες. Αυτός που θα χάσει τα περισσότερα θα είναι το Λονδίνο», αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο να εννοηθεί ότι εάν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας, η στάση της χώρας του στις διαπραγματεύσεις για το Brexit δεν θα είναι εκ των μετριοπαθών.
«Δεν προτίθεμαι να είμαι επιθετικός έναντι του κ. Τραμπ, όμως αυτά που δηλώνει για την Ευρώπη δείχνουν ότι δεν έχει... συναίσθηση της ιστορίας. Το να αγνοείς την Ιστορία ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν».

Παραδέχεται ότι η Γαλλία δεν είναι πια αυτό που ήταν στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή, εκφράζει την επιθυμία για πιο δημιουργικές σχέσεις με τη Γερμανία, αφήνοντας και ένα μικρό υπονοούμενο για τη στρατιωτική δύναμη που έχει αρχίσει να αποκτά το Βερολίνο.

«Η Γερμανία ξαναγίνεται μία στρατιωτική υπερδύναμη. Δαπανά το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνά της, φτιάχνοντας εκ νέου έναν δυνατό στρατό. (...) Με δεδομένη την ιστορία της αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να το διαχειριστεί... μόνη της. Το Παρίσι οφείλει να έχει διαφορετική διπλωματική στάση (σ.σ.: σε σχέση με τη Γερμανία) και παράλληλα θα πρέπει να βρει νέους τομείς διαπραγμάτευσης και συνεργασίας με το Βερολίνο».

Δηλώνει υπέρμαχος του σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων των Μουσουλμάνων, τους οποίους, όμως, καλεί να ενσωματωθούν καλύτερα στη γαλλική κοινωνία. «Θα πρέπει να πείσουμε τους πολίτες μας ότι θα κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε τις κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις του 21ου αιώνα και ότι στο DNA μας βρίσκεται «γραμμένη» η ιδέα της ατομικής χειραφέτησης. Εάν δεν ξεκαθαρίσουμε τη δική μας εκτίμηση για το τι σημαίνει «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», τότε δεν θα μείνει τίποτα ζωντανό από τη γαλλική ταυτότητα»....