Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ

Είχα πάντα μια απορία. Τί κάνουν όλοι αυτοί που κατά καιρούς μαθαίνουμε ότι τους έπιασαν επ' αυτοφόρω να παίρνουν φακελάκια είτε είναι γιατροί, είτε εφοριακοί είτε τέλος πάντων πάσης φύσεως δημόσιοι υπάλληλοι. Εντάξει, διαπομπεύονται στο στενό τους κύκλο καθώς τα ονόματα τις περισσότερες φορές δεν τα μαθαίνουμε ένεκα του νόμου για τα προσωπικά δεδομένα. Τι γίνεται όμως στη συνέχεια; Δικάζονται; Και σε πόσα χρόνια; Καταδικάζονται ή οι ποινές που τους επιβάλλονται είναι χάδι και με αναστολή;

Κι έχω αυτές τις απορίες γιατί παρ' ότι χωμένος βαθιά μέσα στην επικαιρότητα για δεκαετίες, λίγες

είναι οι περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ ότι κλείσθηκαν στη φυλακή. Μια τέτοια περίπτωση που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό είναι εκείνης της συμμορίας των υπαλλήλων του ΙΚΑ που το είχαν κατακλέψει με τις εικονικές γεννήσεις και τα επιδόματα τοκετού που ενθυλάκωναν για χρόνια.

Αυτές τις απορίες ήρθε να μου τις συσκοτίσει έτι περισσότερο ο πρόεδρος των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζής ,ο οποίος στην τελευταία του έκθεση, στηλιτεύει για άλλη μια φορά τα Πειθαρχικά Συμβούλια τα οποία επιβάλλουν ποινές χάδια και οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι ίσες με το χρόνο διαθεσιμότητας που τους επιβάλλεται μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα και στην ουσία μετά από λίγους μήνες ή ένα χρόνο, επιστρέφουν οι δωρολήπτες κανονικά στη δουλειά τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Οι ποινές δε που επιβάλλουν τα δικαστήρια, συνήθως λόγω προτέρου εντίμου βίου, έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο δε Ιατρικός Σύλλογος, σχεδόν ποτέ δεν έχει αφαιρέσει την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος από μέλη του που έχουν υποπέσει σε τέτοιου είδους παραπτώματα.

Επί της ουσίας δηλαδή μια τρύπα στο νερό. Πιάνουν το γιατρό με τα προσημειωμένα, τον οδηγούν στο αυτόφωρο, παίρνει τακτική δικάσιμο συν κάποιους όρους εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα, η διοίκηση του νοσοκομείου τον θέτει σε διαθεσιμότητα μέχρι να γίνει η ΕΔΕ και να επιβληθούν οι πειθαρχικές ποινές και όταν τελειώσουν όλα αυτά σε ένα με ενάμιση χρόνο, ο γιατρός επανέρχεται στα καθήκοντα του καθώς “πλήρωσε” για το παραστράτημα του.

Και συνεχίζει να ζει, να δουλεύει και να κινείται ανάμεσα μας. Και δεν αποκλείεται και να ηθικολογεί σε κάποιους που δεν τον ξέρουν. Όπως και κάποιοι δάσκαλοι, καθηγητές που καταδικάσθηκαν για παιδική πορνογραφία, παιδοφιλία, ασέλγεια. Το πολύ-πολύ να αλλάξουν γειτονιά ή πόλη και να το ρίξουν στα...ιδιαίτερα!

Και μη φαντασθείτε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στο Δημόσιο τομέα και τους επίορκους. Για παράδειγμα στο χώρο των δικηγόρων υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις που έχουν καταδικαστεί για κακουργήματα και κάποιοι έχουν εκτίσει ποινές στη φυλακή. Οταν αποφυλακίζονται, τα πειθαρχικά συμβούλια των συλλόγων τους, τους επιβάλλουν ...επίπληξη και τους αφήνουν να συνεχίσουν να δικηγορούν και να ... δικάζουν.

Δυστυχώς αυτοί είμαστε. Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης, είναι βαρύς και κοφτερός για κάποιες κατηγορίες παραβατών και ελαφρύς και στομωμένος για κάποιες άλλες .

Και μετά, ψάχνουμε όλοι να βρούμε κάτι ,κάπου σ' αυτή τη χώρα, να δουλεύει ρολόι και υποδειγματικά. Εις μάτην.

Όλα γύρω μας κινούνται με λαδάκι, γνωριμίες, κονέ, ο γνωστός του γνωστού, εντάξει μωρέ καλό παιδί είναι να τον βοηθήσουμε, ε όχι να του πάρουμε και το κεφάλι, να τα μπαλώσουμε, να τα κουκουλώσουμε, δεν θα το ξανακάνει, το πήρε το μάθημα του κλπ.

Για όλα έχουμε λύσεις ραμμένες και κομμένες στη χαρακτηροδομή του νεοέλληνα για κάθε λαμογιά, από κριτές που στην καλύτερη περίπτωση είναι κι αυτοί στη λογική του δούναι και λαβείν. Και μετά κάποιοι ρομαντικοί και αιθεροβάμονες ονειρεύονται ότι θα φτιάξουν κάποτε τα πράγματα και θα γίνουμε μια κανονική χώρα, με κανονικούς πολίτες, όπως και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο.

Αλήθεια, θυμάστε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου που μελοποίησε ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκης;
“Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ...”

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης