Η «υπερήφανη» επιστολή Τσακαλώτου

Τελικά όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, αδυνατώ να καταλάβω τι κέρδισε ο Τσίπρας από αυτή τη μονομερή ενέργεια να δώσει το μποναμά στους συνταξιούχους. Ήταν μια εθνικά υπερήφανη απόφαση με κοινωνικό πρόσημο ή απλώς άλλη μια αριστερή μαγκιά του τύπου go back Σόιμπλε, go back Μέρκελ;

Γιατί αν κρίνω από την ταπεινωτική συμπεριφορά του Σόιμπλε που αξίωσε και πέτυχε να στείλει ο

Τσακαλώτος επιστολή μεταμέλειας στο Eurogroup, τότε μόνο για εθνική περηφάνια δεν μπορούν να μιλούν. Και όχι μόνο τους ξεκαθάρισε ο Τσακαλώτος με την επιστολή πως πρόκειται για έκτακτο εφάπαξ βοήθημα( αν και μόλις προχθές στην Κρήτη ο πρωθυπουργός μιλούσε και πάλι για σύνταξη!) αλλά αποδέχθηκε πως σε περίπτωση που τον Απρίλιο που θα πιστοποιηθεί επισήμως το πλεόνασμα από την Eurostat, υπάρχει απόκλιση από τα νούμερα που βιάστηκαν να ανακοινώσουν, τότε θα πάρουν πίσω τα λεφτά που μοίρασαν τώρα στους συνταξιούχους ή με κάποιο άλλο ισοδύναμο μέτρο. Κερασάκι στην τούρτα και άσχετο αλλά καλού κακού, πάγωσαν και την ρύθμιση του χρέους που είχαν ανακοινώσει προ μηνός ως αποτέλεσμα της πρώτης αξιολόγησης και τώρα επιχειρούν να τη συνδέσουν με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, πράγμα παράνομο και παράλογο αλλά με τον παρά τους και την κυρά τους.

Ουδείς φυσικά αμφιβάλλει πως οι χαμηλοσυνταξιούχοι έχουν τεράστιες ανάγκες και πως αυτό το μικρό έστω φιλοδώρημα θα κλείσει πολλές τρύπες. Άσχετα αν ανάμεσα τους υπάρχουν και κάποιοι που έχουν ενδεχομένως και άλλα εισοδήματα πέραν της σύνταξης αλλά θα πάρουν το έκτακτο βοήθημα καθώς η απόφαση δεν θέτει εισοδηματικά κριτήρια όπως παλιότερα το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Σαφώς και τάχουν μεγάλη ανάγκη οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Όμως ίσως από τέτοια βοηθήματα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη οι εκατοντάδες χιλιάδες μακροχρόνια άνεργοι πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν κανένα μα κανένα πόρο για να ζήσουν πλην από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Όπως και οι χιλιάδες συνανθρώπων μας που έκαναν αιτήσεις συνταξιοδότησης εδώ και 2-3 χρόνια, διέκοψαν την εργασία τους αλλά το κράτος αρνείται να τους δώσει αυτά που τους οφείλει κι είναι άγνωστο πως ζουν. Κι άκουσον-άκουσον με αυτά τα επιχειρήματα τους αντιμετωπίζει και ο "κακός" Σόιμπλε.

Περιττεύει η αναφορά για το ποιο θα ήταν το πλεόνασμα αν υπήρχε κανονικό κράτος και όχι κράτος μπαταξής και πλήρωνε τα χρωστούμενα στους προμηθευτές του Δημοσίου στην ώρα τους.

Ο πρωθυπουργός μας όμως, έγραψε στα παλιότερα των υποδημάτων του τις δεσμεύσεις του έναντι των δανειστών, προέβη σε μια μονομερή ενέργεια με μεγάλη βιασύνη γιατί αν το έκανε τον Απρίλιο και με τον ενδεδειγμένο τρόπο της συνεννόησης με τους δανειστές, προφανώς θα ήταν αργά.

Αργά για ποιο πράγμα άραγε; Τι μπορεί να συμβεί μέχρι τον Απρίλιο και θέλει να έχει "κάβα" αυτό το εφάπαξ βοήθημα; Μήπως βλέπει και σχεδιάζει κάτι που θεωρεί πως εμείς οι υπόλοιποι δεν βλέπουμε;

Είναι μήπως μυστικό πως η αξιολόγηση στην καλύτερη περίπτωση θα σέρνεται με ευθύνη της κυβέρνησης τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο μην πω Ιούνιο τότε που τελειώνουν τα λεφτά και δεν θα υπάρχει δεκάρα τσακιστή για τις δόσεις των 6,5 δισ. που πρέπει να πληρώσουμε.

Κι αν αλίμονο φθάσουμε ως εκεί ( και δεν προηγηθούν εκλογές)τι θα συμβεί; Ή υπογράφουν με χέρια και με πόδια τον έτι επιβαρυμένο λογαριασμό ή μαζεύουμε τα λερωμένα τα άπλυτα τα παραπεταμένα και πέφτουμε στον καιάδα.