Η Ευρώπη διχάζεται ακόμη για την Ελλάδα

Αυτή την εβδομάδα, οι ΥΠΟΙΚ της ΕΕ έδωσαν κάποια ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα. Τα νέα «βραχυπρόθεσμα» μέτρα είναι καλύτερα από το τίποτα – αλλά είναι λιγότερα από αυτό που θα ονόμαζε κανείς πειστική λύση για ένα πρόβλημα που έχει τραβήξει εις μάκρος, γράφει σήμερα το Bloomberg.

Η συμφωνία που πέρασε επί της

αρχής νωρίτερα μέσα στο 2016, ενδέχεται να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση να πείσει τους ψηφοφόρους να δεχθούν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι καλό, όχι όμως αρκετό, για να βάλει το δημόσιο χρέος και τα σχέδια του προϋπολογισμού σε τροχιά βιωσιμότητας. Γι' αυτό και το ΔΝΤ, η υποστήριξη του οποίου θα είναι απαραίτητη για την επίτευξη αυτού του μεγαλύτερου στόχου, παραμένει ουσιαστικά έξω από το πρόγραμμα.

Κατά τις τελευταίες συνομιλίες, ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ, Μισέλ Σαπέν, αναγνώρισε ότι η Ελλάδα έχει κάνει «τεράστιες προσπάθειες» κι ότι «αυτή είναι η πρώτη κυβέρνηση εδώ και πολύ καιρό που τήρησε τις δεσμεύσεις της». Είπε επίσης πως είναι ζωτικής σημασίας η Ευρώπη να αναγνωρίσει την υποχρέωσή της να βοηθήσει τη χώρα να ελαφρύνει το χρέος της και ως ανταμοιβή και ως κίνηση ενθάρρυνσης για την περαιτέρω βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος.

Όλα αυτά είναι αληθινά. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει τον εαυτό της. Το τραπεζικό σύστημα έχει σταθεροποιηθεί και οι καταθέτες επιστρέφουν, αν και με αργούς ρυθμούς. Η οικονομία δείχνει μέτρια ανάπτυξη. Η χώρα επέδειξε πρωτογενές πλεόνασμα για το πρώτο δεκάμηνο του έτους. Οι πωλήσεις δημόσιας περιουσίας προχωρούν αργά, αλλά, πάντως, προχωρούν.

Οι προσπάθειες αυτές δικαιολογούν την επέκταση του σχεδίου αποπληρωμής και την ανταλλαγή ποσοστού χρέους με κυμαινόμενο επιτόκιο σε σταθερό σύμφωνα με τα τρέχοντα χαμηλά επιτόκια. Αλλά η αναμενόμενη μείωση του χρέους κατά 20% έναντι του ΑΕΠ μέχρι το 2016 είναι πολύ μικρή – ενώ οι προσδοκίες ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει πλεονάσματα 3,5% την επόμενη δεκαετία ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Το σχέδιο λιτότητας που καταρτίστηκε για να ξαναβάλει την Ελλάδα εντός τροχιάς – το οποίο περιλαμβάνει μικρότερες συντάξεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, άλλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και υψηλότερους φόρους – έχει ήδη προκαλέσει τεράστιες δυσκολίες. Η ανεργία υπερβαίνει το 23%. Σχεδιάζονται νέες απεργίες και άλλες μορφές διαμαρτυρίας. Το τελευταίο που χρειάζεται η ΕΕ είναι η επιδείνωση της κοινωνικής αντίδρασης στην Ελλάδα, που θα έρθει να συμπληρώσει την αναταραχή στην Ιταλία.

Για το δικό τους συμφέρον, οι κυβερνήσεις των πιστωτριών χωρών της Ελλάδας, θα πρέπει να επιδείξουν περισσότερη αποφασιστικότητα. Όσο το θέμα του χρέους παραμένει ανεπίλυτο, η χώρα θα αποκλειστεί από τις διεθνείς από τις διεθνείς αγορές, οι προοπτικές της θα υποστούν πλήγμα και θα προστεθεί επιπλέον βάρος στις ίδιες τις κυβερνήσεις της ΕΕ.

Εάν αφήσουν την Ελλάδα στη θέση του ικέτη μπορεί να δημιουργήσει μια δυνητική πηγή νέας αστάθειας.

Αναγνωρίζεται ευρέως ότι το χρέος της χώρας, ακόμα και μετά τα μέτρα που ανακοινώθηκαν αυτή την εβδομάδα, δεν θα αποπληρωθεί ποτέ πλήρως. Μια επαρκής ελάφρυνση ώστε να γίνει αυτό το χρέος βιώσιμο, θα βοηθήσει όχι μόνο την ΕΕ, αλλά και την Ελλάδα.