Αστικοί ήχοι από το Μέγαρο Μουσικής του Βερολίνου

Ήχοι από το μετρό, από το αυτοκίνητο και άλλοι καθημερινοί αστικοί ήχοι «συλλέχθηκαν» από μουσικούς του Μεγάρου Μουσικής του Βερολίνου και εκείνοι τους αναπαρήγαγαν πιστά με τα μουσικά τους όργανα. Η διαδικτυακή καμπάνια #klangberlins η οποία περιλαμβάνει δεκατρία βίντεο αναπαραγωγής αστικών ήχων στο επίσημο κανάλι του Konzerthaus παρουσιάστηκε στις αρχές της χρονιάς, συγκεντρώνοντας θετικά σχόλια από όλο τον κόσμο.

Η κυρία Έλενα Κουντίδου, η οποία είναι υπεύθυνη επικοινωνίας του Μεγάρου

Πότε και πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα;

Ο κύριος στόχος μας είναι να φέρουμε κοντά τη μουσική. Μια σειρά μοναδικών σχηματισμών κονσέρτων δίνει σε όλους την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την κλασική μουσική με έναn μη περιορισμένο τρόπο, όπως με το "Mittendrin" («Ακριβώς στη μέση»), με το οποίο το κοινό τοποθετείται στη μέση της ορχήστρας, το "2 x Horen" («Άκουσέ το διπλά») ή κατά τη διάρκεια του Generalproben του Μεγάρου Μουσικής (ενδυματολογικές πρόβες), τα οποία είναι ανοικτά για το κοινό. Ως υπεύθυνη επικοινωνίας, ήθελα να επιδείξω το ανοικτό μυαλό και τη δημιουργικότητα για την περίσταση του ιωβηλαίου Κonzerthausorchester's 65 σε μια διαδικτυακή καμπάνια.

Αγαπάμε το κοινό μας (το Μέγαρο Μουσικής μετράει πάνω από 12.000 συνδρομητές) και την πόλη μας. Αντικατοπτρίζοντας αυτή την αγάπη, μου ήρθε η ιδέα να αφιερώσουμε έναν ειδικό μουσικό φόρο τιμής σε πόλεις στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μια ορχήστρα που αναπαράγει τους ήχους μιας πόλης. Μόλις μου ήρθε η ιδέα τον Απρίλιο του 2016, εικόνες και ήχοι του βερολινέζικου φαστ φουντ, του υπόγειου σιδηρόδρομου και του ζωολογικού κήπου ήρθαν στο νου μου. Μαζί με τους παραγωγούς από το 3Β, οργανώσαμε μια ομάδα συμπεριλαμβάνοντας δύο συνθέτες και ένα διευθυντή και αναπτύξαμε την τελική ιδέα.

Το κύριο ερώτημα ήταν: ποιες εικόνες και ποιοι ήχοι είναι αληθινά αντιπροσωπευτικοί του Βερολίνου;

Τον Ιούνιο του 2016, οι συνθέτες Michael Edwards και Christian Tschuggnall άρχισαν ένα εργαστήρι με μουσικούς από την ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής όπου έφτιαξαν δείγματα διαφορετικών ήχων με μουσικά όργανα που μπορούσαν να παρέχουν και κράτησαν σημειώσεις για τα αποτελέσματα. Τα επόμενα βήματα ήταν η βιντεοσκόπηση και η σύνθεση του αποτελέσματος σύμφωνα με τις εικόνες του Αυγούστου. Τον Σεπτέμβριο η ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής συγκεντρώθηκε για έξι ώρες για να ηχογραφήσουν τους ήχους. Όλες οι σκηνές από τα βίντεο στα οποία οι μουσικοί εμφανίζονται μεμονωμένοι βιντεοσκοπήθηκαν μπροστά από μια πράσινη οθόνη τον Οκτώβριο. Τελικά, καθένα από τα 13 βίντεο ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο και αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο στα μέσα του Ιανουαρίου.

Πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν σε αυτό το πρότζεκτ και ποια μουσικά όργανα χρησιμοποιήθηκαν;

Γενικά, 60 μουσικοί συμμετείχαν στο πρότζεκτ (συμπεριλαμβάνοντας όλα τα τυπικά μουσικά όργανα μιας ορχήστρας: ξύλινα πνευστά, χάλκινα, κρουστά, έγχορδα και άρπα). Υπήρχαν μεγάλες καθώς και πολύ μικρές συμμετοχές, όλες μαζί με τη συμμετοχή όλων των ομάδων των μουσικών οργάνων. Συνολικά, εβδομήντα επτά κρουστά όργανα χρησιμοποιήθηκαν. Το πρότζεκτ ήταν μια υλικοτεχνική πρόκληση. Οι συνθέτες έπρεπε να δημιουργήσουν αποτελέσματα για όλες τις κατηγορίες των μουσικών οργάνων. Οι μουσικοί, οι οποίοι συνήθως εκτελούν έργα του Μπράκνερ, του Μπετόβεν και του Μότσαρτ στο ανώτατο επίπεδο, τώρα είχαν να χειριστούν το εγχείρημα και να παίξουν τα μουσικά όργανά τους με έναν τρόπο ώστε να αναπαράγουν τους ήχους και τους θορύβους μιας φριτέζας, ενός τρένου, μαϊμούδων, ενός κομμωτηρίου, αυτοκινήτων, μίας βαλίτσας, παιδιών, κλπ. Αυτό, φυσικά, χρειάστηκε κάποιες προσπάθειες αλλά στο τέλος όλα τα συμμετέχοντα μέρη το διασκέδασαν όταν είδαν το τελικό αποτέλεσμα.

Ποια ήταν τα σχόλια που έγιναν για αυτό το πρότζεκτ;

Η διαδικτυακή μας καμπάνια #klangberlins (#ήχοι από το Βερολίνο) προσέλκυσε τον ενθουσιασμό σε ένα τεράστιο κοινό παγκοσμίως και ο αριθμός των θεατών στο Facebook και στο YouTube έφτασε τα 2.650.124. Τα βίντεο παρουσιάστηκαν σε εθνικά ΜΜΕ όπως τη "Le Monde", το διεθνή "Courrier, το "France Inter", την ιαπωνική τηλεόραση, την εφημερίδα "La Nacion" της Αργεντινής όπως επίσης και σε ιστοσελίδες της Αυστραλίας, της Αγγλίας και της Αμερικής. Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι αποκλειστικά θετική και λαμβάνουμε μηνύματα ενθουσιασμού.

Κατά την άποψή σας, υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ της μουσικής και των αστικών ήχων;

Το πρότζεκτ μάς δείχνει ότι όλοι οι ήχοι και οι θόρυβοι που ακούμε στο περιβάλλον μπορούν να αναπαραχθούν από μουσικά όργανα. Συγκεκριμένα, σύγχρονοι συνθέτες εμπνέονται από ήχους της καθημερινής ζωής και τους συμπεριλαμβάνουν στα έργα τους.

Ποιος είναι ο ρόλος της κλασικής μουσικής στους ανθρώπους που ζουν σε αστικό περιβάλλον; Μπορεί η κλασική μουσική να επηρεάσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που ζουν σε αστικό περιβάλλον; Και αν ναι, πώς και πόσο μπορεί να την επηρεάσει;

Φαίνεται απίθανο να φανταστούμε την καθημερινή ζωή χωρίς τη μουσική. Όλοι ακούν μουσική, όλοι έχουν τα αγαπημένα τους είδη μουσικής και τα αγαπημένα τους τραγούδια και είναι ωραίο να απολαμβάνει κανείς τη μουσική που του αρέσει. Μελέτες δείχνουν ότι η κλασική μουσική συγκεκριμένα έχει σημαντική επίδραση στη μείωση των συμπτωμάτων του στρες, από το οποίο συχνά υποφέρουν άνθρωποι που ζουν στις πόλεις. Σε μια συμφωνική συναυλία δεν υπάρχει οπτική απόσπαση ούτε υπάρχει κάποιο τηλέφωνο που μπορεί να τραβήξει την προσοχή. Απλά χάνεσαι εντελώς μέσα στη μουσική και έχεις την ευκαιρία να χαλαρώσεις σε μεγάλο βαθμό.

Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με την κλασική μουσική;

Δεν χρειάζεται να εκτελεί κανείς τέλεια τα έργα του Μότσαρτ από την αρχή. Συχνά, είναι αρκετό το να έρθουν σε επαφή τα παιδιά με τη μουσική με έναν τρόπο που θυμίζει παιχνίδι. Για τους αρχάριους, θα πρότεινα CD όπως είναι το "The Carnival of the Animals" ("Le carnaval des animaux" - «Το καρναβάλι των ζώων») του Καμίγ Σαιν-Σανς ή το μουσικό παραμύθι "Peter and the Wolf" («Ο Πέτρος και ο λύκος») του Σεργκέι Προκόφιεφ. Η παρουσία μιας συναυλίας φυσικά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία επειδή όντας μέρος της ζωντανά είναι σίγουρα το πιο συναρπαστικό πράγμα.

πηγή: protothema.gr