Αν η Ευρώπη στρίβει δεξιά, χρειαζόμαστε νέα στρατηγική

Τo αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών εξελήφθη πολύ αρνητικά από την αγορά όσον αφορά την Ελλάδα. Σε αυτό συνηγόρησαν ακόμα και τα γερμανικά Μέσα παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ντάισελμπλουμ έσπευσε να αμβλύνει τις εντυπώσεις από την πρώτη μέρα.

Ωστόσο, τα πολιτικά μηνύματα από τη Γερμανία είναι σαφή και η πίεση στη Μέρκελ δεδομένη: πιο κλειστές κοινωνίες και περισσότερο φιλελεύθερη πολιτική. Γραμμές ουσιωδώς αντίθετες με την πολιτική φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα

η αποχώρηση Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών, την οποία τόσο ονειρευόμασταν, δημιουργεί ανησυχία γιατί η έλευση Λίντνερ μπορεί να φέρει ισχυρές πιέσεις για δύσκολα πράγματα στην ελληνική πλευρά.

Καλό θα είναι σε όλη αυτή τη διαδικασία να προσπαθήσει να γίνει κανείς αντικειμενικός παρατηρητής και να αφαιρέσει διάφορες τεμπέλες του τύπου ακροδεξιός, νεοφιλελεύθερος και φασίστας.

Εξάλλου οι τάσεις αυτές είναι με βούλα ισχυρές σε όλη την Κεντρική Ευρώπη.

Ο πρόεδρος του ομίλου Μυτιληναίου, Ευάγγελος Μυτιληναίος, είπε μεταξύ των πολλών ζητημάτων που άνοιξε στο πάνελ του «Economist» με τον Τζακ Λιου μια σοφή κουβέντα: Ο ευρωσκεπτικισμός στη Γερμανία δεν εκφράζεται μόνο από τους Φιλελεύθερους (FDP), καθώς υπάρχουν και στους Χριστιανοδημοκράτες πολύ ισχυροί πυρήνες που μπορούν να ανεβάσουν τους τόνους.

Τούτων δοθέντων, η συνέχεια και ιδίως η τρίτη αξιολόγηση με εν δυνάμει γερμανική κυβέρνηση Τζαμάικας θα είναι θρίλερ.

Με ένα πολιτικό αποτέλεσμα που αντισταθμίζει εν μέρει τον ευρωπαϊσμό του Μακρόν, ανακύπτει εκ νέου ο προβληματισμός για την πορεία και την κατεύθυνση της ενωμένης Ευρώπης. Και πάνω σε αυτό ο κ. Μυτιληναίος έδωσε ένα πολύ σημαντικό πολιτικό στίγμα - και αυτό έχει σημασία γιατί μιλά ως επιχειρηματίας που ανδρώθηκε με όρους αγοράς σε ένα πολύ σκληρό περιβάλλον.

Στρατηγική για περισσότερη ανάπτυξη και παράλληλα ολοκλήρωση μιας αμυντικής πολιτικής και νέα Συνθήκη που να ανταποκρίνεται στις νέες ανάγκες και θα υποκαταστήσει τις προηγούμενες, όπως αυτή του Μάαστριχτ.

Σε μια τέτοια Ευρώπη, άλλωστε, θα έχει τύχη και η ουσιαστική του πρόταση για το σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους, που θα έχει όμως απτά δείγματα από την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας σε κατευθύνσεις που οι ίδιοι θα αποφασίσουμε και θα τηρήσουμε.

Η αλήθεια είναι ότι έχει φτάσει η ώρα να δούμε πίσω από το δέντρο ένα δάσος που ακόμα εμφανίζεται αρκετά σκοτεινό στον μακρύ ορίζοντα της οικονομίας. Χρόνος χάνεται σε ένα πολιτικό παιχνίδι που εξαντλεί τις όποιες δυναμικές που για να κινήσουν την οικονομία πρέπει να εφαρμοστούν εδώ και τώρα.

Για παράδειγμα, ο τραπεζικός κλάδος δέχθηκε κλυδωνισμούς καθώς μια οικονομία που υπερφορολογείται και δεν ανακάμπτει γρήγορα δεν θα μπορεί να πληρώσει τα κόκκινα δάνεια. Στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, παρότι υπάρχει στόχος για 5 δισ. από τους Ευρωπαίους εταίρους-πιστωτές και όχι από το ΔΝΤ, δεν έχουμε κάτι ανακοινώσιμο από κυβερνητικής πλευράς.

Μάλιστα ο ΔΕΣΦΑ, που είναι μια ευκαιρία για να δοθεί μήνυμα σε αγορές και πιστωτές, προχώρησε μεν αλλά είναι ακόμα στη shortlist, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν κι άλλες εμπλοκές.