Uncharted: The Lost Legacy (Αναζητώντας τον Χαμένο Θρύλο) Review

Ο Nathan Drake μπορεί να κρέμασε παπούτσια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξεμπερδέψαμε με την σειρά – κάθε άλλο. O κόσμος του Uncharted βρίθει από τυχοδιώκτες ήρωες και ευτυχώς όλοι τους διαθέτουν αξιοπρόσεκτες αναρριχητικές ικανότητες. Στο The Lost Legacy (ελληνικός τίτλος: «Αναζητώντας τον Χαμένο Θρύλο», καθώς όπως το Uncharted

4 έτσι και αυτό είναι πλήρως εξελληνισμένο) ο βασικός χαρακτήρας δεν είναι άλλος από την Chloe Frazer, την “famme fatale” της σειράς που απουσίαζε ολοκληρωτικά στο Uncharted 4. Μαζί με την Nadine Ross, που στον προηγούμενο τίτλο υπήρξε η άσπονδος εχθρός του Nathan, θα προσπαθήσουν να επιλύσουν μια για πάντα το μυστήριο ενός εξαφανισμένου τεχνουργήματος αμύθητης αξίας: του χαυλιόδοντα της Ινδικής θεότητας Γκανές. Και αυτό θα το κάνουν εν μέσω ενός επικείμενου εμφυλίου πολέμου που αναμένεται να ξεσπάσει εξαιτίας ενός αδίστακτου τρομοκράτη που ,μαντέψτε, επίσης ψάχνει για τον χαυλιόδοντα.

Το ότι τα αδέρφια Drake παραχώρησαν την σκυτάλη σε γυναικεία συντροφιά δεν θα πρέπει να σας προβληματίζει διόλου. Ευτυχώς οι συγγραφείς του The Lost Legacy δεν έπεσαν στην παγίδα του φεμινιστικού παροξυσμού – το δίδυμο δεν αναλώνεται σε κοριτσίστικες κουβέντες, δεν πέφτει θύμα σεξιστικών αστείων, ούτε ανταλλάζει «κακιούλες» για την ανδροκρατούμενη κυριαρχία. Οι στιχομυθίες μεταξύ Chloe και Nadine έχουν τέτοιο αποστασιοποιημένο ύφος που θα μπορούσαν κάλλιστα να αντικατασταθούν οι χαρακτήρες με οποιοσδήποτε άλλους, χωρίς να χρειαστεί η παραμικρή αναπροσαρμογή στους διαλόγους.

Αποτελεί πάντως εν μέρει κομμάτι της ιστορίας και η σύσφιξη των μεταξύ τους δεσμών, χωρίς όμως να επεκτείνεται και ιδιαίτερα σε αυτό – δεν είναι άλλωστε αυτοσκοπός του Lost Legacy μια εμπειρία τύπου Left Behind. Δεν θα υπήρχε και χρόνος για αυτό, αφού η ιστορία συνοψίζεται σε μόλις 9 κεφάλαια, έναντι των 22 του Uncharted 4. Παίζοντας στο επίπεδο δυσκολίας hard χρειαστήκαμε 10 ώρες παρά κάτι για να δούμε τους τίτλους τέλους, διάρκεια που κρίνεται μάλλον απογοητευτική αλλά και λίγο-πολύ αναμενόμενη. Το ζήτημα είναι ότι κάποια θέματα μένουν αναπάντητα με κυριότερο το πώς γνωρίστηκαν αρχικά η Chloe με την Nadine, ενώ σίγουρα μια καλύτερη σκιαγράφηση του Asav (o main villain), δεν θα μας άφηνε αδιάφορους.

Η μικρότερη διάρκεια του campaign έχει και ένα θετικό επακόλουθο που μεταφράζεται στην δριμύτερη και ταχύτερη διαρρύθμιση της δράσης. Πρέπει να καλυφθεί αρκετό έδαφος και θα πρέπει να γίνει γρήγορα – σε αντίθεση με τις μακροσκελείς σκηνές του Uncharted 4 που δεν συνέβαινε τίποτε και έφταναν σε κλιμάκωση βασανιστικά αργά, εδώ πάντα θα υπάρχει ουσιαστική δουλειά να κάνετε. Ακόμα και το εισαγωγικό κεφάλαιο στην πόλη της Ινδίας ολοκληρώνεται σε μόλις 20-30 λεπτά και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την διείσδυση της Chloe στο κεντρικό αρχηγείο των ανταρτών, την γνωριμία της με τον κεντρικό ανταγωνιστή και μια φρενήρη σκηνή καταδίωξης που εξελίσσεται στις ταράτσες.

Ακούγονται γνώριμα όλα αυτά; Ναι και εδώ εντοπίζεται η μεγαλύτερη αδυναμία του τίτλου: δεν μπορείς να αποβάλλεις την αίσθηση πως ό,τι διαδραματίζεται στην οθόνη το έχεις ξαναδεί ήδη στα Uncharted. Από την ύπαρξη ενός ακόμα «sociopath» δικτάτορα (του τρίτου στην σειρά μετά τους Lazarovic, Guerro), τις προβλέψιμες αφηγηματικές πρακτικές μέχρι και τις 100% ταυτόσημες σεκάνς δράσης, τα γεγονότα του Lost Legacy αποτελούν συρραφή-κολάζ στοιχείων από τα προηγούμενα Uncharted. Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι οι περιοχές ανακυκλώνουν τα assets όλων των παιχνιδιών. Το αστικό περιβάλλον της Ινδίας θυμίζει την πόλη του Nepal από το Among Thieves, τα περίχωρα μοιάζουν επικίνδυνα με την Μαδαγασκάρη, ενώ η χαμένη πόλη της Μπαλούρ φέρνει αρκετά στην πολιτεία των Τζίνι από το Drake’s Deception. Σημάδια επανάληψης όμως ούτως η αλλιώς δείχνει εδώ και αρκετά χρόνια η σειρά, επομένως παραμένει καθαρά υποκειμενικό το κατά πόσο θα ενοχληθείτε με την παρεμφερή σχεδίαση. Η αλήθεια όμως είναι ότι το The Lost Legacy δύσκολα θα εντυπωσιάσει τους hardcore gamers.

Τουλάχιστον όλα στήθηκαν με το… γάντι και με τα υψηλά production values που έχουμε συνηθίσει, παρόλο που πρακτικά το τελευταίο Uncharted είναι ένα standalone expansion. Οι περιοχές, είναι σχεδιασμένες ώστε να πείθουν με την πολυπλοκότητα και την ζωντάνια τους, ενώ παρόλο που τα δρώμενα λαμβάνουν χώρα αποκλειστικά και μόνο στην χώρα της Ινδίας, υπάρχει αρκετή ποικιλία σε χώρους/τοπία για να μην βαρεθείτε. Ο τεχνικός τομέας ακολουθεί τo παράδειγμα αρτιότητας του Uncharted 4 χωρίς συμβάσεις ή παραχωρήσεις. Όλα δείχνουν εξαιρετικά αληθοφανή, το animation παραμένει όσο ρεαλιστικό το θυμάστε και το draw distance αχανές. Στην περίπτωση του PS4 Pro υπάρχει περαιτέρω ενίσχυση εικόνας λόγω της αυξημένης ανάλυσης στα 1440p και της πλήρης υποστήριξης του Full HDR. Και στις δύο εκδόσεις της κονσόλας πάντως, ο ρυθμός ανανέωσης παραμένει σταθερά λίγο κάτω από τα 30 καρέ το δευτερόλεπτο.

Και το gameplay ακολουθεί ευλαβικά την φόρμουλα των προκατόχων του. Περίπου το 70% της δράσης περιλαμβάνει το platforming και το στοιχείο της εξερεύνησης, ενώ το υπόλοιπο 30% είναι η μάχη. Στην δεύτερη περίπτωση σας παρέχεται σχεδόν πάντα η δυνατότητα να ξεπαστρέψετε τους εχθρούς σας αθόρυβα μέσω της χρήσης κινήσεων stealth. Στο αντίποδα μπορείτε να καταφύγετε στην ωμή δύναμη των όπλων για να ξεμπερδεύετε γρηγορότερα με δαύτους. Είναι καθαρά θέμα προσωπικής προτίμησης. Και οι δύο εκδοχές είναι απολαυστικές και λειτουργικές, αν και η A.I. δεν διαθέτει και τις εξυπνότερες των αντιδράσεων – όταν προσπαθούν να σας περικυκλώσουν π.χ. μένουν εκτεθειμένοι για πολύ ώρα στα πυρά σας. Άλλες φορές στήνουν «αντίσκηνο» πίσω από σημεία κάλυψης και περιμένουν να πάτε να τους βγάλετε από την μιζέρια τους, ενώ πιο σπάνια μένουν εντελώς ακίνητοι λόγω κάποιας αδυναμίας του κώδικα του παιχνιδιού.

Ο μοναδικός νεοφερμένος μηχανισμός που ενσωματώνεται στο Lost Legacy, είναι η διάρρηξη των κλειδαριών από την Chloe. Συνήθως με αυτόν τον τρόπο ανοίγετε κάποια προαιρετικά κιβώτια οπλισμού, αν και υπάρχουν 2-3 σημεία που θα πρέπει να ξεκλειδώσετε πόρτες ή μπαούλα προκειμένου να προωθηθεί η πλοκή. Κάθε κλειδαριά διαθέτει 1-3 ελάσματα και το ζητούμενο είναι να βρεθεί η σωστή θέση παραβίασης μέσω του αριστερού αναλογικού μοχλού και της δόνησης του DualShock. Δεν αποτελεί κάτι καινούργιο και το έχουμε δει ήδη σε παρεμφερείς τίτλους, εντείνει όμως αρκετά την αγωνία ειδικά όταν βρίσκεστε εν μέσω πυρών.

Ξεχωριστή αναφορά νοιώθουμε ότι πρέπει να κάνομε στο τρίτο κεφάλαιο που διαδραματίζεται στα Western Ghats, μια ορεινή έκταση εν μέσω καταρραχτών. Ο χάρτης αυτός είναι ο μεγαλύτερος και πιο φιλόδοξος που έχουμε δει στην σειρά, καθώς για πρώτη φορά βασίζεται σε φιλοσοφία ανοικτού σχεδιασμού. Την πρώτη φορά που φτάνετε εκεί με το τζιπ, η Nadine προτείνει να σκαρφαλώσετε στο υψηλότερο σημείο του χάρτη προκειμένου να εποπτεύσετε συνολικά το τοπίο. Φτάνοντας εκεί, η Chloe ανακαλύπτει ότι θα χρειαστεί να εξερευνήσει τρεις συγκεκριμένες περιοχές προκειμένου να προχωρήσει στο παιχνίδι – το πώς θα φτάσει εκεί και με πια σειρά όμως το αποφασίζετε εσείς. Παράλληλα, στην περιοχή υπάρχουν και άλλα σημεία ενδιαφέροντος τα οποία δεν συσχετίζονται με το κεντρικό ναό του Γκανές. Φανταστείτε μια πιο απλοϊκή μορφή των optional tombs του Rise of the Tomb Raider – μπορείτε να τα αγνοήσετε επιδεικτικά ή να τα ψάξετε και τα ολοκληρώσετε για να δείτε τι θα γίνει. Έτσι για πρώτη φορά στα χρονικά o τίτλος αποκτά, έστω και σε αυτόν τον περιορισμένο βαθμό, sandbox χαρακτήρα. Είναι αυτονόητο το πόσο αυτό ενισχύει την δυναμική του παιχνιδιού. Σκεφτείτε τι ορίζοντες ανοίγονται από έναν open-world Uncharted τίτλο – ο χάρτης αυτός θα σας δώσει απλά μια μικρή πρόγευση του τι μέλει γενέσθαι στην σειρά.

Αγοράζοντας το The Lost Legacy αποκτάτε και την πλήρη έκδοση του Uncharted 4 multiplayer όπως διατίθεται ήδη στο A Thief’s End. Την ημερομηνία της επίσημης κυκλοφορίας του παιχνιδιού (23 Αυγούστου) θα γίνει διαθέσιμο και ένα δωρεάν update που εκτός από την προσθήκη των καινούργιων skins των Chloe, Nadine και Asav, θα περιλαμβάνει ένα ολοκαίνουργιο mode για το Survival, το Arena. Δυστυχώς, δεν είχαμε την ευκαιρία να το παίξουμε μαζί με άλλους – στην τελική του μορφή θα ενσωματώνει 100 νέα wave με πρωτοεμφανιζόμενους εχθρούς, καινούργια Siege zones και διαφορετικές παραμέτρους-modifiers. Οι συνδυασμοί που προκύπτουν θα είναι χιλιάδες για εσάς και ακόμα δύο άτομα αφού ως επί το πλείστον παραμένει παιχνίδι συνεργασίας το Survival. Μπορείτε φυσικά να δοκιμάσετε την τύχη σας και μόνος σας (το παιχνίδι προσθέτει αυτόματα στην ομάδα σας έναν συμπαίκτη που τον χειρίζεται η A.I.), αλλά που βρίσκεται η διασκέδαση σε αυτό; Η επιβράβευση για όσους ασχοληθούν με την Arena είναι τα νέα Starlight Skeleton skins που δίνουν στους αγαπημένους σας ήρωες, εμφάνιση σκελετού.

Φυσικά το Survival Arena δεν θα αλλάξει ιδιαίτερα την γνώμη σας για το online κομμάτι του Uncharted 4, παραμένει όμως θετικό δείγμα το ότι η Naughty Dog ρίχνει ακόμα νέα πράγματα στο παιχνίδι. Η λογική λέει πάντως πως ο περισσότερος κόσμος που έχει διαγράψει εδώ και καιρό το A Thief’s End από το PS4 του, θα επιστρέψει έστω και από περιέργεια στο multiplayer με αφορμή την κυκλοφορία του The Lost Legacy. Έστω και για αυτό μόνο, θεωρούμε πως ήταν σωστή η απόφαση της Sony να το συμπεριλάβει στο πακέτο του The Lost Legacy.

Συνοψίζοντας, το The Lost Legacy παίζεται… νεράκι και σίγουρα αποτελεί άξιο κληρονόμο του βαρύγδουπου ονόματος που φέρει. Ο χάρτης του Western Ghats μάλιστα αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα επίπεδα που έχουμε δει στην σειρά και πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει μελλοντικά την κατευθυντήρια γραμμή στον σχεδιασμό των μεταγενέστερων τίτλων της Naughty Dog. Άλλωστε ο Nathan μπορεί να μας τελείωσε (σ.σ δεν έχουμε πειστεί εντελώς για αυτό), αλλά η φλόγα του Uncharted καίει ισχυρή ακόμα.

Ανάπτυξη: Naughty Dog Έκδοση: Sony Interactive Entertainment Διάθεση: Sony Hellas

The post Uncharted: The Lost Legacy (Αναζητώντας τον Χαμένο Θρύλο) Review appeared first on gameslife!.