Darkstalkers Resurrection

Η Capcom συνεχίζει με τις επανακυκλοφορίες των κλασικών της arcade παιχνιδιών, φέρνοντας αυτή τη φορά πίσω στη ζωή το Night Warriors: Darkstalkers’ Revenge του 1995 και το Darkstalkers 3 του 1997, ενωμένα σε ένα παιχνίδι – κάτι αντίστοιχο με το Marvel vs. Capcom Origins. Το όνομα αυτού; Darkstalkers Resurrection

Τι σενάριο θα μπορούσε να έχει ένα παιχνίδι fighting, και ειδικά από την εποχή εκείνη; Σωστά μάντεψες, κανένα! Μπουνίδια, κλωτσίδια και κάτι υπερφυσικές επιθέσεις μόνο! Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι σουρεαλιστικοί και εμπνευσμένοι από γνωστά αρχέτυπα, όπως μούμιες, βαμπίρ, ζόμπια και άλλα τέτοια. Σίγουρα πάντως θα έχεις ακουστά τη Morrigan, η οποία είναι αγαπημένη πολλών cosplayers… ;)

Καταρχήν να επισημάνουμε πως πατώντας το select μπορείς να αλλάζεις μεταξύ των δύο παιχνιδιών. Στο Darkstalkers’ Revenge έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα σε 14 χαρακτήρες, ενώ στο Darkstalkers 3 έχεις παραπάνω επιλογές. Αυτό που μας εξέπληξε, όμως, ήταν ότι παρόλη την 32-μπιτη εμφάνιση του παιχνιδιού, ο μηχανισμός μάχης είναι απίστευτος, χωρίς να δίνει περιθώρια σε αρνητικά σχόλια. Στο παιχνίδι, εκτός από το κλασικό single player όπου παλεύεις τον έναν εχθρό μετά τον άλλον μέχρι να ψοφήσεις, έχουν προστεθεί αρκετές χρήσιμες λειτουργίες όπως το multiplayer με tournament mode και online κατατάξεις (κάτι που προφανώς δεν γινόταν σε αυτό το κουτί :P), αποθήκευση replay και δυνατότητα ανεβάσματος στο YouTube, για να κάνεις ρεζίλι τους φίλους σου, αλλά και ένα εκπληκτικό tutorial mode, για να σταματήσεις επιτέλους να πατάς όλα τα κουμπιά στην τύχη! Επίσης, όσο παίζεις ανεβαίνεις επίπεδα και μαζεύεις πόντους, με τους οποίους μπορείς να ξεκλειδώσεις διάφορα εξτραδάκια, όπως βίντεο και concept art.

Το Darkstalkers Resurrection, όπως σου είπαμε και παραπάνω, είναι ένα κλασικό arcade στα 32bit, χωρίς όμως αυτό να σε χαλάει στο ελάχιστο, ίσα ίσα που θα αφυπνίσει μέσα σου το αίσθημα της νοσταλγίας. Βέβαια, η μεταφορά του παιχνιδιού δεν έγινε στεγνά από το ’90, καθώς ένα HD βερνίκι έχει περαστεί από πάνω του, ενώ στο πραγματικό gameplay εμφανίζονται δυο πλαίσια στα πλάγια, ώστε να κάνουν την οθόνη σου τετράγωνη (μπορείς φυσικά να την παραμορφώσεις, αλλά χάνεις το νόημα έτσι :P). Η μουσική του παιχνιδιού είναι το αποκορύφωμα της νοσταλγίας, διότι στο background παίζει μόνιμα αυτή η ρετρό μελωδία, που καταντάει εκνευριστική όταν σπαταλάς το χρόνο σου κόβοντας βόλτες στο μενού του παιχνιδιού. Α, και αυτή η Morrigan βρε παιδάκι μου, σκέτη τσόντα, ακόμα και στα 32bit!