Φαρσοκωμωδία

Η λαϊκίστικη ρητορική συσκοτίζει. Οι πολίτες παρακολουθούν ένα θέατρο που δεν καταλαβαίνουν, επειδή το έργο γράφτηκε για να προκαλεί σύγχυση. Παρακολουθούν αποσβολωμένοι την καταιγιστική εξέλιξη της παράστασης, καθώς στη σκηνή εναλλάσσονται ως πρωταγωνιστές πολιτικές σκοπιμότητες, η δύσκολη συγκυρία, αλλά και η αυξημένη ανικανότητα. Και όσο τα πράγματα δεν λέγονται όπως πραγματικά είναι, οι κίνδυνοι για τη χώρα διευρύνονται. Ας δούμε την υπόθεση του έργου.

Η κυβέρνηση δίνει μάχη για να μη μειωθεί το αφορολόγητο,

που επιδιώκει το «κακό» ΔΝΤ. Ο καθημερινός, παραπληροφορημένος πολίτης πιστεύει ότι η κυβέρνηση δίνει έναν «εθνικό και κοινωνικό» αγώνα, κάπως σαν την Παλιγγενεσία. Ολοι θέλουν να είναι αφορολόγητο το εισόδημα έως 10.000 ευρώ, γιατί αν καταργηθεί ή μειωθεί στις 5.000 ευρώ, θα πληρώσουν περισσότερο φόρο, κυρίως οι χαμηλόμισθοι που είναι αφορολόγητοι. Ποιος το θέλει αυτό; Εχθροί του γένους όπως κάποιος Τόμσεν.

Το «μικρό» πρόβλημα, όμως, είναι ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι φορολογούμενοι πετυχαίνουν το θαύμα να παραμένουν στο αφορολόγητο όριο. Οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι περισσότεροι γιατροί, οι περισσότεροι δικηγόροι και μηχανικοί, οι περισσότεροι υδραυλικοί και άλλοι τεχνίτες. Σίγουρα και οι περισσότεροι αγρότες.

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι όλοι αυτοί ζουν με εισόδημα μικρότερο από 10.000 τον χρόνο; Προφανώς, υπάρχουν πλέον αρκετοί με αυτό το εισόδημα, αλλά οι περισσότεροι κάνουν φοροδιαφυγή.

Η αποκάλυψη του κοινού μυστικού προκαλεί ένταση στη σκηνή. Μέσα από καπνούς και υποβλητική μουσική εμφανίζεται ο πρωταγωνιστής του έργου, που ακούει στο περίεργο όνομα Πολιτική Σκοπιμότητα. Η κυβέρνηση αντί να αποδεχθεί την πραγματικότητα και να ασχοληθεί με τη διαχείρισή της, βουλιάζει στην υποκρισία. Προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους ότι δίνει σκληρή μάχη, ενώ στην πραγματικότητα παριστάνει ότι μάχεται. Ξέρει ότι θα υποχωρήσει μόλις πεισθούν οι ψηφοφόροι πως πολέμησε.

Προβολείς: Η ενζενί Προπαγάνδα εμφανίζεται στη σκηνή με θερμό χειροκρότημα.

Στο μεταξύ, οι ανάγκες του κράτους για νέα έσοδα μεγαλώνουν, αφού τα ταμεία των ασφαλιστικών οργανισμών είναι άδεια, ενώ οι ανάγκες αυξάνονται. Τι θα γίνει; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες –που κατά τεκμήριο φοροδιαφεύγουν– θα πληρώσουν.

Στο σημείο αυτό, στη σκηνή εισέρχεται η Ανικανότητα. Μιας κάποιας ηλικίας, χαριτωμένη, έχει πειστικά προσχήματα για όλα τα λάθη της. Πάντα φταίνε οι άλλοι.

«Επιλύεται» το πρόβλημα των χαμηλών ασφαλιστικών εισφορών, εφόσον οι ασφαλισμένοι πληρώσουν όλα σχεδόν τα έσοδά τους. Στόχος ηλίθιος. Οταν αντιλαμβάνεται ότι 120.000 επαγγελματίες έκλεισαν λογιστικά τη δραστηριότητα αυτή και συνεπώς θα φοροδιαφεύγουν, καταλαβαίνει ότι χάνει και τα ώς τώρα σίγουρα έσοδα. Προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα, πάλι με λάθος τρόπο. Δίνει στους επαγγελματίες το δικαίωμα να πληρώσουν τη δική τους εισφορά αρκεί να καταγγείλουν τον εργοδότη, στον οποίο συνεχίζουν να εργάζονται! Οσοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί ταυτόχρονα, θα πληρώνουν και τις δύο εισφορές! Επίσης, πάνω από 100.000 επαγγελματίες πρέπει να επισκεφθούν προσωπικά τα γραφεία του ασφαλιστικού οργανισμού για να δηλώσουν ότι απασχολούνται σε έως δύο εργοδότες και να επαναϋπολογίσουν τις εισφορές τους! Ολα πάνε καλά.

Αυλαία, χειροκρότημα…

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ