Δημήτρης Κουφοντίνας: Γιατί έγραψα το βιβλίο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»

Απαντήσεις σε όσους επέκριναν την απόφασή του να προχωρήσει στην έκδοση του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», αλλά και εξηγήσεις για το πώς και γιατί έγραψε το βιβλίο δίνει, με συνέντευξή του που δημοσιεύεται τη Δευτέρα στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Δημήτρης Κουφοντίνας.

Όπως λέει, τόσα χρόνια «το είχα μέσα μου, πίεζε να βγει. Όσο πάλευα με τα κλασικά εργαλεία των ιστορικών να τιθασεύσω το έντυπο υλικό που άπλωνε σιγά σιγά και γέμιζε όλο το κελί, τόσο πιο πολύ πίεζε να βγει. Στα χειρόγραφα στα οποία ταξινομούσα αντικειμενικά, ιστορικά γεγονότα, σταθμούς και

ρεύματα, στο περιθώριό τους σημείωνα μια φράση, μια εικόνα από τα παλιά που ανάβλυζε».

«Ο παλιός παράνομος Αντώνης (σ.σ. το όνομα που χρησιμοποιούσε όταν πρωτο-εντάχθηκε στο αντάρτικο πόλης) έλεγε το λογάκι του, έκλεινε συνωμοτικά το μάτι, διεκδικούσε τον χώρο του» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στον θόρυβο και την πολιτική αντιπαράθεση που προκάλεσε το βιβλίου του, ο Δημήτρης Κουφοντίνας απαντά:

«Διαχρονικά η εξουσία, οι κυρίαρχοι, δημιουργούν πάντοτε την εικόνα ενός δαιμονικού τέρατος για να ξορκίσουν και να καταστείλουν τη λαϊκή εξεγερτικότητα. Απελάτες, κλέφτες, συμμορίτες, τρομοκράτες είναι μερικά από αυτά τα ονόματα. Που όμως η λαϊκή ψυχή τα αντιστρέφει. Πιστεύει στα σοβαρά κανείς ότι είμαστε απλοί ποινικοί;».

Και συνεχίζει: «Όσο για την πολιτική αντιπαράθεση, το βιβλίο δεν είναι απλώς αφορμή γι” αυτήν, είναι αιτία. Δεν κρύβει καμία οίηση αυτό. Η ουσία ενός τέτοιου βιβλίου είναι η κοινωνική σύγκρουση, πυρήνας του βιβλίου, η ιδεολογική πάλη. Αυτό που ζητούν από την Αριστερά δεν είναι η καταδίκη του βιβλίου, είναι η καταδίκη της δυναμικής υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων».

«Αυτό που πρέπει να απαντήσει η Αριστερά στους ταξικούς επικριτές της είναι ότι δεν μπορούν αυτοί να χρησιμοποιούν όλα -μα όλα, τα πιο βίαια και τρομοκρατικά- τα μέσα εναντίον του λαού και η Αριστερά να μην διατηρεί το δικαίωμα να απαντήσει με τα μέσα που θεωρεί κάθε φορά πρόσφορα για να υπερασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα, να σώσει τον λαό από την καταστροφή, τη δουλοπαροικία. Αυτός είναι ο ιστορικός της ρόλος. Το αντίθετο θα ήταν ιστορική προδοσία».