O νέος «Βέγγος», δουλεύει σχεδόν 24 ώρες, κουρέας, διανομέας, πωλητής και φοιτητής

Οι περισσότεροι διαμαρτύρονται πως δεν τους φτάνουν οι 24 ώρες της ημέρας για να κάνουν όσα θέλουν. Μάλλον θα έπρεπε να πάρουν μαθήματα από τον Μπούκεν Μακόκα. Τον κουρέα, διανομέα, πωλητή και φοιτητή από τη Νιγηρία που είναι αποφασισμένος να αλλάξει τη δική του ζωή, αλλά και εκείνων που μεγάλωσαν μαζί του στην ίδια παραγκούπολη.

Ο 23χρονος κατάγεται από την Γκατίνα, μία φτωχογειτονιά έξω από το Ναϊρόμπι και περνά τις ημέρες του μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στην εταιρεία διανομών που διατηρεί, το

κουρείο που του ανήκει και την πώληση σομπών. Και όλα αυτά, ενώ είναι ταυτόχρονα επιμελής φοιτητής.

Ενα τυπικό 24ωρο για εκείνον ξεκινά ενώ ακόμη όλοι κοιμούνται. Ξυπνά στις 3 τα ξημερώματα, για να μελετήσει και να ετοιμάσει τις εργασίες του για το Πανεπιστήμιο. Στις 7 π.μ. πιάνει δουλειά στο κουρείο που άνοιξε πριν από τρία χρόνια. Μία ώρα αργότερα, αφήνει στη θέση του το βοηθό του, ανεβαίνει στο μηχανάκι του και αρχίζει να κάνει διανομές σε όλο το Ναϊρόμπι, ενώ κατά διαστήματα ελέγχει τη σελίδα του στο Facebook μήπως υπάρχουν καινούριες παραγγελίες για τη νέα επιχειρηματική του ιδέα, τις οικολογικές σόμπες για μαγείρεμα. Στις 4.30 μ.μ. αφήνει το μηχανάκι του μπροστά στο Πανεπιστήμιο και μετατρέπεται σε φοιτητής. Από εκεί φεύγει στις 8.30 μ.μ. και μιάμιση ώρα αργότερα είναι ήδη στο κρεβάτι.

Ακούγεται τρομερά εξαντλητικό. Ο ίδιος, όμως, εξηγεί πως είναι θέμα αποφασιστικότητας και συγκέντρωσης. Το παρελθόν του και το γεγονός ότι μεγάλωσε σε μία παραγκούπολη μόνος του τον κάνει να δουλεύει ακόμη πιο σκληρά όπως λέει στο CNN. Ονειρό του ήταν να γίνει επιχειρηματίας. Ξεκίνησε με το κουρείο, πέρυσι έβγαλε δίπλωμα για μηχανάκι και ίδρυσε την εταιρεία διανομών, ενώ βγάζοντας τα πρώτα του χρήματα κατάφερε να εξασφαλίσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, αλλά και την υλοποίηση του δεύτερου στόχου του: να σπουδάσει.

Και παρότι θα ήταν λογικό τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του να τον περνά στο κρεβάτι, μαζεύοντας δυνάμεις, εκείνος έχει μία ακόμη ασχολία τα σαββατοκύριακα. Τα περνά με μικρά παιδιά στην Γκατίνα, βοηθώντας τα να ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις. Αλλωστε, όπως λέει, ο μεγαλύτερος πόθος του είναι να καταφέρει να δημιουργήσει μία κοινωνική επιχείρηση, που θα του επιτρέψει να καταπολεμήσει τη φτώχεια στη γενέτειρά του και να δώσει έμπνευση στους ανθρώπους που ξεκίνησαν όπως αυτός.