Καίσαρης Golden: Βίος, Πολιτεία και «λίστα Λαγκάρντ»

Γράφει ο Άρης Σπίνος

Ανάμεσα στα ονόματα της περιβόητης «λίστας Λαγκάρντ» διαβάσαμε και το όνομα του κοσμηματοπώλη Κώστα Καίσαρη. Κάποιος μου είπε: «Αν δεν είχε ο Καίσαρης λεφτά στην Ελβετία, ποιος θα είχε;». Ο 72χρονος κοσμηματοπώλης, που καθημερινά δίνει μάχη με τον χρόνο, προκειμένου να μην τον αφήσει να ακουμπά πάνω του δακτυλικά αποτυπώματα με ρυτίδες και γεροντική κόπωση, συνεχίζει να πηγαίνει από νωρίς το πρωί στο κοσμηματοπωλείο στην οδό Βουκουρεστίου. Πριν από μερικά χρόνια πήγαινε κατά τις 8.00. Σήμερα πηγαίνει γύρω

στις 9.30.
Το μαγαζί αυτό προϋπήρχε ως καφενείο. Το καφενείο του Ορφανίδη, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι. Εκεί από το 1920 μαζεύονταν οι έχοντες και κατέχοντες. Αργότερα, έγινε στέκι αξιωματικών των EΣ-ΕΣ και των πλούσιων μαυραγοριτών εκείνης της εποχής, οι «λαδάδες», που πούλαγαν μια οκά για δύο χρυσές λίρες. Ο Κώστας Καίσαρης γεννήθηκε το 1940 και μεγάλωσε στην οδό Νικηταρά 14. Στην πολυκατοικία όπου διέμενε μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του δεν ήταν σπίτι για όποιον και όποιον. Στον από πάνω όροφο, στον δεύτερο, έμενε η Ειρήνη Παππά. Το σπίτι τους ήταν ταυτόχρονα και ιατρείο, που διατηρούσε ο πατέρας του, ο οποίος ήταν γνωστός και φημισμένος εκείνη την εποχή με την ειδικότητα του αφροδισιολόγου. Λίγα μέτρα από την πόρτα της πολυκατοικίας, κάθε ημέρα άναβε και το κόκκινο φωτάκι ενός πασίγνωστου για εκείνη την εποχή οίκου ανοχής. Ένας παλιός αστυνομικός θυμάται πως τον οίκο ανοχής δεν τον ενοχλούσε κανένας, αφού ο γνωστός αφροδισιολόγος με τις γνωριμίες του το χρησιμοποιούσε και ως κράχτη πελατών.
Από μικρή ηλικία ο Κώστας Καίσαρης είχε ό,τι ήθελε. Δεν του έλειψε ποτέ τίποτα. Μπορεί οι συνομήλικοί του να πήγαιναν ξυπόλυτοι στα γκρεμισμένα σχολεία της μεταπολεμικής περιόδου, ο ίδιος όμως μαζί με τον αδελφό του, Γιάννη, μετέπειτα γιατρό, κάθονταν πάντα σε καλογυαλισμένα θρανία ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Η «Ιόνιος Σχολή», που τότε ήταν στην οδό Ακαδημίας, φιλοξένησε τα πρώτα παιδιαρίσματα και ερωτικά σκιρτήματα των δυο αγοριών του γιατρού Καίσαρη.
Ο μεγαλύτερος πλούτος βέβαια που απολάμβανε η οικογένεια προερχόταν από τη μητέρα του, την κυρά-Όλγα, κόρη του Γιάννη Βουράκη, πασίγνωστου κοσμηματοπώλη από την Κρήτη, με «πολυσχιδή δραστηριότητα» στα χρόνια της Κατοχής. Ήταν τέτοια η δύναμή του που κατάφερνε να επιβάλει ακόμα και για το πού θα μπουν οι στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς που εκείνα τα χρόνια άρχισαν σιγά-σιγά να σχεδιάζονται στην Αθήνα. Είναι χαρακτηριστικός ο «πόλεμος» που είχε γίνει με τον βιομήχανο Κουκάκη.
Ο παππούς του Κώστα Καίσαρη, από τον πατέρα του, ήταν εργολάβος δημοσίων έργων, κολλητός φίλος του βασιλιά Γεωργίου. Είχε χτίσει σχεδόν όλα τα σχολεία της Αθήνας, κάτι σαν τον Μπόμπολα, σήμερα, δηλαδή. Με τα λεφτά που έβγαζε αγόραζε οικόπεδα δίπλα στους δρόμους που σχεδιάζονταν, αφού είχε πληροφόρηση από «πρώτο χέρι». Όταν λειτούργησε η γραμμή του τραμ στο Κουκάκι, ένας βιομήχανος που είχε και αυτός τεράστιες εκτάσεις στην περιοχή και ονομαζόταν Κουκάκης (από το επώνυμό του πήρ