O ρόλος της συνοδηγού!

Ένα ακόμη πολύνεκρο δυστύχημα αυτή τη φορά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αναδεικνύει επικίνδυνα σημεία που δε θα κουραστούμε να επισημαίνουμε.

Στο κέντρο της πόλης, αργά το βράδυ, άδειοι δρόμοι, υψηλές ταχύτητες. Απότομη αλλαγή λωρίδας από τον 67χρονο τουρίστα που «κοιτούσε το σύστημα πλοήγησης», δεν πρόλαβαν να τον αποφύγουν οι μηχανές που κινούνταν με υψηλή ταχύτητα. Φορούσαν κράνη λέει το ρεπορτάζ, αλλά αυτό δεν αρκεί, ειδικά όταν η ταχύτητα φτάνει 3ψήφια νούμερα. Οι δικυκλιστές πρέπει πάντα να

φορούν κράνος και προστατευτικά. Επίσης πρέπει να κινούνται εντός πόλης με χαμηλές ταχύτητες και να μην επιταχύνουν/επιβραδύνουν απότομα. Ξέρω καλά την χαρά του γκαζιού, είναι όμως ακόμη μεγαλύτερη χαρά η χαρά της ζωής.

Δεν υπάρχουν «λάθος οδηγίες» του συστήματος πλοήγησης. Μπορεί να υπάρξει κάποια δυσλειτουργία λόγω κακής λήψης δορυφορικού σήματος ή πλημμελούς αναβάθμισης του χάρτη. Όμως το Navigation όταν του δώσεις εντολή να σε πάει στο Μαρούσι αποκλείεται να σε πάει στη Μεθώνη. Το λάθος γίνεται πάντοτε από το χρήστη. Έχοντας βρεθεί χιλιάδες φορές σ’ έναν ξένο τόπο και προσπαθώντας, τα χρόνια τα παλιά με το χάρτη και μετέπειτα με τα συστήματα πλοήγησης, να κατευθυνθώ στον προορισμό μου μπορώ εύκολα ν’ αντιληφθώ τι ακριβώς αντιμετώπιζε ο 67χρονος Γερμανός προσπαθώντας να πλοηγηθεί. Πιθανώς χωρίς να έχει μεγάλη ευχέρεια με τη χρήση ενός συστήματος πλοήγησης.

Είναι κομβικό κατά την άποψή μου να τονιστεί εδώ ο ρόλος του/της συνοδηγού. Ο συνοδηγός είναι επιφορτισμένος με συγκεκριμένα πράγματα: Ρυθμίζει τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, τη μουσική, ετοιμάζει τα ψιλά για τα διόδια, κοιτά το σύστημα πλοήγησης και βοηθά τον οδηγό σε ότι χρειάζεται. Οφείλει να τα κάνει όλα αυτά με επιμέλεια, όχι μόνο από ευγένεια ή για την άνεση του οδηγού αλλά πρωτίστως για μεγιστοποίηση της οδικής ασφάλειας. Πιθανόν η σύντροφος του οδηγού να μην είχε μεγάλη ευχέρεια με τη χρήση του συστήματος πλοήγησης. Έχοντας δουλέψει τα περισσότερα σύγχρονα συστήματα που προσφέρονται προς πώληση στην αγορά σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως κανένα τους δεν προσφέρεται για προγραμματισμό από τον οδηγό εν κινήσει. Αυτό είναι εγκληματικό. Το προγραμματίζεις λοιπόν προτού ξεκινήσεις ή σταθμεύεις με ασφάλεια και το προγραμματίζεις. Αφού το κάνεις, ρίχνεις μια ματιά στη διαδρομή για να έχεις την κεντρική ιδέα ώστε να μην αιφνιδιαστείς. Πολλοί κατασκευαστές αυτοκινήτων παρότι η κεντρική οθόνη του αυτοκινήτου φτάνει τις 10 ίντσες επιλέγουν να προβάλλουν τις κρίσιμες πληροφορίες και στο καντράν οργάνων ή και σε head up display στο παρμπρίζ μπροστά στα μάτια του οδηγού. Αυτό το κάνουν για να αποσπάται όσο δυνατόν λιγότερο το μάτι του οδηγού από το δρόμο.

Ο/η συνοδηγός λοιπόν οφείλει να λέει στον οδηγό την κατεύθυνση. Ο οδηγός έτσι παραμένει συγκεντρωμένος στο χειρισμό του αυτοκινήτου που είναι από μόνος του μια απαιτητική διαδικασία. Δε ξέρω σε τι κατάσταση είναι η όραση του 67χρονου οδηγού που άλλαξε πορεία χωρίς να δει τις μηχανές. Ξέρω καλά όμως ότι όταν τη νύχτα επικεντρώσεις τη ματιά σου σε μια φωτεινή οθόνη χρειάζονται αρκετά δευτερόλεπτα μέχρι να προσαρμοστεί η όρασή σου εκ νέου στο σκοτάδι. Εδώ πιθανόν να βρίσκεται και το κλειδί του προχθεσινού δυστυχήματος. Αν η συνοδηγός κοιτούσε την οθόνη ενημέρωνε εγκαίρως τον οδηγό και αυτός ήταν συγκεντρωμένος στο δρόμο ίσως να είχε προλάβει να δει τις μηχανές να έρχονται με μεγάλη ταχύτητα. Πέντε δευτερόλεπτα νωρίτερα ίσως να μην είχε στρίψει, να έκοβε και να προλάβαιναν οι μηχανές να περάσουν.

Κλείνοντας θέλω να βάλω ένα ζήτημα για όσους καταδικάζουν συλλήβδην τις μηχανές και την ταχύτητα: «Αν έτρεχαν περισσότερο θα είχαν προλάβει να περάσουν πριν στρίψει ο 67χρονος». Τι θέλω να πω μ’ αυτό, για να μην παρεξηγηθώ: Η ταχύτητα δε σκοτώνει από μόνη της. Προφανώς πρέπει να κινούμαστε σύννομα είναι εξίσου σημαντικό όμως να τηρούμε και όλους τους άλλους κανόνες ασφαλείας. Γιατί ανάμεσα σ’ αυτόν που βραδύνει ασχολούμενος με το κινητό του και σ’ αυτόν που τρέχει υπέρμερτα δεν υπάρχει κάποιος που φταίει περισσότερο. Είναι και οι δυο επικίνδυνοι.