Προβληματισμός για την αύξηση της φτώχειας στο Ιράν

Επίσης η FIDH εκφράζει την ανησυχία της και για την εξασθένιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ισλαμική Δημοκρατία, σύμφωνα εμ έκθεσή της που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με την έκθεση της FIDH, «η οικονομική και κοινωνική κατάσταση προοδευτικά επιδεινώθηκε, με την άνοδο της ανεργίας, ενώ ο πληθωρισμός έχει πλέον φτάσει σε επίπεδο χωρίς προηγούμενο». Επισήμως ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 31%, αλλά οι αυξήσεις των τιμών των τροφίμων έχει ξεπεράσει το 50%.

«Ο περισσότερος κόσμος υποχρεώνεται να δουλεύει σε πολλές θέσεις εργασίας καθώς ο κατώτατος μισθός (4,871 εκατ. ριάλ,

περίπου 102 ευρώ) δεν επαρκεί πλέον με δεδομένο τον πληθωρισμό», ανέφερε η Ομοσπονδία.

Η οργάνωση, η οποία βασίζεται σε «ασφαλείς τοπικές πηγές», εκτιμά ότι «πάνω από το 50% των 75 εκατ. Ιρανών ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας» σε πολλές πόλεις και επαρχίες και ότι η αγοραστική δύναμη τους έχει μειωθεί κατά 70% και πλέον τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.

Η έκθεση επικαλείται ένα μέλος του ιρανικού συμβουλίου εργασίας, του Φαραμάζ Τοφιγί, σύμφωνα με τον οποίο το «απόλυτο όριο της φτώχειας ήταν τα περίπου 7 εκατ. ριάλ» τον Απρίλιο του 2012.

Επισήμως, το ποσοστό των ανέργων έχει σταθεροποιηθεί στο 12,2% παρά την οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι οικονομικές κυρώσεις τις οποίες επιβάλλουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ από τις αρχές του 2012, ιδίως εναντίον του πετρελαϊκού τομέα, του τραπεζικού τομέα και του τομέα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Οι κυρώσεις αυτές έχουν μειώσει περίπου κατά 50% τα πετρελαϊκά έσοδα της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Στην έκθεση διατυπώνεται η εκτίμηση πως με την αύξηση της φτώχειας “οι εργαζόμενοι βρίσκονται δίχως νομικά μέσα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους”, ελλείψει και ανεξάρτητων συνδικάτων.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Καρίμ Λαχιτζί κατήγγειλε σε ανακοίνωση της FIDH την σύλληψη πολλών συνδικαλιστών ηγετών που κατηγορήθηκαν ότι «συνωμοτούσαν εναντίον της εθνικής ασφάλειας» ή ότι επιδίδονταν «σε προπαγάνδα εναντίον του καθεστώτος».

Η οργάνωση κάλεσε την ιρανική κυβέρνηση να «εγγυηθεί την ελευθερία του συνδικαλίζεσθαι», καθώς και το δικαίωμα των γυναικών και των μελών εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων να έχουν ίση μεταχείριση όσον αφορά τα εργασιακά τους δικαιώματα.