Ποιός ήταν ο πολιτικός, ο γιατρός, ο αθλητής, ο άνθρωπος Γρηγόρης Λαμπράκης

Το Σεπτέμβριο του 1931 γράφτηκε στην Εμπορική και Λογιστική Σχολή «Παναγιωτόπουλου» με σκοπό να ακολουθήσει τον εν λόγω κλάδο. Μετά από δύο χρόνια σπουδές αποφάσισε να δώσει εξετάσεις (Σεπτέμβριος 1933) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία εισήχθη ανάμεσα στους πρώτους. Χάρη στους υψηλούς βαθμούς του κατόρθωσε να λάβει υποτροφία και να συνεχίσει δωρεάν τη φοίτησή του τα τρία επόμενα πανεπιστημιακά χρόνια
Ταυτόχρονα με

τις σπουδές του στην Ιατρική ασχολείται από το 1931 και με τον κλασικό αθλητισμό. Είναι αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου και στα 19 του χρόνια αναδεικνύεται πρώτος πανελληνιονίκης στο τριπλούν .
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ και το 1943, ίδρυσε την ”Ενωση Ελλήνων Αθλητών” με την οποία διοργάνωνε αγώνες για την ενίσχυση των λαϊκών συσσιτίων. Στόχος του ήταν δημιουργήσει ένα οργανωμένο σύστημα υγειονομικής παρακολούθησης και περίθαλψης των εξαθλιωμένων από τη πείνα συναθλητών του
Οι αθλητές που άντεχαν ακόμα προσπαθούσαν στις άθλιες κατοχικές συνθήκες να διοργανώσουν συλλαλητήρια, συσσίτια και έναν αθλητικό αγώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Αρχικά είχε δοθεί άδεια η οποία στη συνέχεια υπό τη πίεση των Ναζιστικών αρχών κατοχής ακυρώθηκε. Ο Λαμπράκης μπήκε επικεφαλής αθλητών στα γραφεία του ΣΕΓΑΣ στο Κολωνάκι και τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά.
Στη συνέχεια κατέβηκαν στην Πλατεία , στεφάνωσαν το μνημείο του Ξάνθου και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. Οι αγώνες έγιναν τελικά στο Καλιμάρμαρο με την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου και την έπαρση της ελληνικής σημαίας. Ως αντίποινα για τη δράση του οι εγχώριοι δωσίλογοι παραδίδουν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς τον αδελφό του στους Γερμανούς , οι οποίοι στη συνέχεια τον στέλνουν σε στρατόπεδο συγκεντρώσης στη Γερμανία.
Υπήρξε έξοχος αθλητή , δέκα φορές βαλκανιονίκης και για 21 χρόνια κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος, ενώ είχε αναδειχθεί πανελληνιονίκης τέσσερις φορές στο άλμα εις μήκος, δύο στο τριπλούν και από μία στα 100 μέτρα και στα 200 μέτρα.

Είναι μόνιμο μέλος της εθνικής ομάδας στα 100μ, 200μ, μήκος και τριπλούν για έξι ολόκληρα χρόνια. Αναδεικνύεται Πανελληνιονίκης και Βαλκανιονίκης και μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνου όπου κατατάσσεται 11ος στο μήκος ενώ το 1937 καταλαμβάνει την 4η θέση στο παγκόσμιο φοιτητικό πρωτάθλημα.
Πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση του ΣΕΓΑΣ μετά την απελευθέρωση και έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου . Δημιούργησε παράλληλα και έναν νέο αθλητικό οργανισμό το Ταμείο Υγείας και Περίθαλψης Αθλητών (ΤΥΠΑ), στο οποίο δραστηριοποιήθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Την ιατρική του σταδιοδρομία την ξεκίνησε το 1940 ως βοηθός στο μαιευτήριο ”Μαρίκα Ηλιάδη”, όπου παρέμεινε μέχρι το 1945. Την περίοδο 1947-1952, ήταν επιμελητής στο Δημόσιο Μαιευτήριο Αθηνών. Το 1950, αναγορεύτηκε υφηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το ίδιο έτος, έγινε διευθυντής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του θεραπευτηρίου ”Λευκός Σταυρός”, θέση που διατήρησε ως το 1957.
Το 1955, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο του συγγράμματός του ”Κλινική ενδοκρινολογία” και το 1957, το δεύτερο. Είχε διατελέσει μέλος των Εταιρειών Μαιευτικής, Χειρουργικής και Ιατροχειρουργικής, καθώς και πρόεδρος πολλών αθλητικών συλλόγων. Ως γιατρός ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και φιλανθρωπική δράση λόγω της οποίας έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της οργάνωσης υπέρ της ειρήνης και του αφοπλισμού «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη». Παρότι την ιδρυτική της διακήρυξη της 15ης Μαίου 1955 υπέγραψαν 77 προσωπικότητες της δημόσιας ζωής (πρώην υπουργοί, βουλευτές, άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, συνδικαλιστές κλπ.) χαρακτηριζόταν από την κυβέρνηση της ΕΡΕ ως κατευθυνόμενη από τη Σοβιετική Ένωση.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση είχε απαγορεύσει την 21η Απριλίου 1963 την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Ο Λαμπράκης θα σπάσει τότε τον αστυνομικό κλοιό και θα βαδίσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέχρι τη σύλληψή του.
Στις 25 Απριλίου ο Λαμπράκης μετέβη στο Λονδίνο, όπου βρίσκονταν η βασίλισσα Φρειδερίκη. Ζήτησε ακρόαση για να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση του αγωνιστή της Αντίστασης και πολιτικού κρατούμενου Αντώνη Αμπατιέλου. Είχε προηγηθεί επεισόδιο μεταξύ της Φρειδερίκης και τη σύζυγο του εκτοπισμένου Μπέτι Αμπατιέλου, στο οποίο παρενέβη η Βρετανική αστυνομία.
Ο Λαμπράκης, μετά την άρνηση της Φρειδερίκης να τον δεχθεί δήλωσε «Η βασίλισσα με την πολιτική της οδηγεί τον θρόνο στον όλεθρο». Η «προφητεία» του θα επαληθευθεί. Από τότε είχε προγραφεί και το δραματικό τέλος του…
Σύζυγός του ήταν η Ρούλα Μπαταριά με την οποία απέκτησε και έναν γιο, ενώ είχε άλλον έναν γιο. Τα ονόματα των γιων του είναι Γρηγόρης και Θεόδωρος.