ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΔΑΠΟΝΤΕ

Δεν ξέρω αν ο Βενιζέλος γνωρίζει τον Κωνσταντίνο Δαπόντε, αλλά καλόν θα ήτο να συμβουλευτεί τη ζωή και το έργο του σημαντικού αυτού Έλληνα χρονογράφου και στιχουργού του 18ου αιώνα. Νομίζω θα τον βοηθήσει αρκετά. Αν όχι η ανάγνωση τη Σωσάννας ή της Ιστορίας του Πτωχολέοντος, σίγουρα του Κήπου των Χαρίτων. Εκεί θα βρει και το «γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην…».

Μόνον με τον στίχο του Δαπόντε μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα όσα φέρεται να είπε χθες

σε δημοσιογράφους, ό,τι δηλαδή κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα επειδή δεν πήγε ο Παπανδρέου στο …μάζεμα της ελιάς, συγγνώμη στη Συνδιάσκεψη, που είχε οργανώσει ο ίδιος μαζί με τον Μπίστη, τον Μόσιαλο και τον Λοβέρδο. Ναι, ναι, αυτό είπε ο άνθρωπος.

Επειδή ο πρώην πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν πήγε σε ένα (κατά κοινή ομολογία) αποτυχημένο event που διοργάνωσε ο διάδοχός του στο κόμμα, κινδυνεύει η κυβέρνηση!!! Ήμαρτον.

Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σαμαρά έχει ανεβάσει υψηλό πυρετό, επειδή έχει προσβληθεί από τη γρίπη των ημερών, και δεν ξέρει τι λέει.

Μα, μέχρι τώρα δεν μας έλεγε ότι δεν κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα και ότι εγγυητής της είναι ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ; Τι άλλαξε;

Εκτός κι αν ο Βενιζέλος θεωρεί ότι δεν ελέγχει αυτός το κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά ο Παπανδρέου, οπότε ναι, στην περίπτωση αυτή εγγυητής της κυβερνητικής και κατ” επέκτασιν της πολιτικής σταθερότητας είναι ο Παπανδρέου.

Αν εννοεί αυτό, τότε να μας το πει, να το πει και στον Σαμαρά ώστε να ξέρει και ο πρωθυπουργός με ποιόν πρέπει να διαβουλεύεται εφεξής για τις κυβερνητικές και κρατικές υποθέσεις.

Επειδή όμως δεν θεωρώ ότι αίφνης ο Βενιζέλος έπαθε κάποια κρίση αυτογνωσίας, τείνω να πιστέψω ότι έκανε πάλι ένα από τα γνωστά φραστικά, και μειωτικά για τον ίδιον, ολισθήματά του όταν βρίσκεται στριμωγμένος.

Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα: ο Βενιζέλος είναι στριμωγμένος και μάλιστα άσχημα. Γνωρίζει ότι στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εξαερωθεί και την επομένη θα του ζητήσουν, σχεδόν όλοι οι βουλευτές και τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, ευθύνες. Και ειδικά το δεύτερο, παρότι ο ίδιος δεν προτίθεται να παραιτηθεί, του προκαλεί κρίσεις πανικού όταν σκέφτεται ότι μπορεί να του επιβληθεί.

Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι ο Παπανδρέου, αλλά ο Βενιζέλος. Ο Παπανδρέου δεν πρόκειται να ανατρέψει την κυβέρνηση, αυτό το γνωρίζει και ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς. Αν ήθελε θα το είχε κάνει αφού επηρεάζει περισσότερους βουλευτές από τους τέσσερις που εξασφαλίζουν τη δεδηλωμένη.

Ούτε τον Βενιζέλο πρόκειται να ανατρέψει, επειδή στην πολιτική του κουλτούρα, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο, υπάρχει, όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν και συζητούν μαζί του, μια βασική αρχή: οι ηγεσίες για να αλλάξουν πρέπει να αποδοκιμαστούν πρώτα από τον λαό.

Αν και πυκνώνουν οι φωνές στο ΠΑΣΟΚ για να κινηθεί, εν τούτοις θα περιμένει τη λαϊκή ετυμηγορία για να καθορίσει τη στάση του. Και σε κάθε περίπτωση αυτή θα “ναι συνάρτηση πρωτίστως των συμφερόντων της χώρας και της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης και όχι προσωπικών σχεδιασμών.

Το πρόβλημα είναι ότι επί των ημερών του Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και στις 26 Μαΐου, εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις για το ποσοστό που θα λάβει, θα εγερθεί θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβερνήσεως και σίγουρα ηγεσίας της Χαριλάου Τρικούπη.

Αυτό είναι το θέμα και ο Βενιζέλος προσπαθεί να αποσείσει τις δικές του ευθύνες και να τις φορτώσει αλλού. Λέγοντας αυτά για τον Παπανδρέου θέλει να οικοδομήσει ένα άλλοθι για το Μάιο. Μόνον -επειδή είναι συνήγορος και όχι πολιτικός- το κάνει με τρόπο που δεν τον ενδιαφέρει αν με τα λεγόμενά του πλήττεται πρωτίστως η κυβερνητική σταθερότητα.

Γιατί αντικειμενικά αυτό συμβαίνει. Αυτό το μήνυμα έστειλε χθες, με τις δηλώσεις του, στους δανειστές της χώρας, στα κέντρα των Βρυξελλών, στις αγορές: στην Ελλάδα, κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα. Και δεν το λένε οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές, το λέει ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και επικεφαλής του ενός εκ των δύο κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Τόση ανευθυνότητα και τέτοια ευήθεια.

Αν ήταν υπεύθυνος πολιτικός και δεν κυριαρχείτο από εγωπάθεια δεν θα προεξοφλούσε την ήττα, δεν θα προσπαθούσε να μεταθέσει τις ευθύνες και κυρίως δεν θα έμπλεκε την κυβέρνηση με τα προσωπικά του αδιέξοδα.

Και να πεις πως δεν έχει, έστω πολιτικάντικα, επιχειρήματα να προβάλλει ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ πάει τόσο άσχημα, όσο φοβάται, στις ευρωεκλογές. Έχει τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αν επανεκλεγούν οι περιφερειάρχες στην Κρήτη, στη Θράκη, στο Νότιο Αιγαίο, στη Δυτική Ελλάδα, στην Αττική, ο Καμίνης στην Αθήνα, ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη και σειρά άλλων δημάρχων σε μεγάλες πόλεις θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα, ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην αλήθεια, για να αντισταθμίσει την ήττα στις ευρωεκλογές. Μέχρι και να πανηγυρίσει θα μπορούσε.

Εκτός κι αν έχει στοιχεία, που εμείς δεν γνωρίζουμε, και τα οποία δείχνουν ότι η ήττα που θα υποστεί θα αντιστοιχεί σε Ματζικέρτ. Όμως, ακόμη και τέτοια στοιχεία να έχει, δεν τα ομολογείς λέγοντας ανοησίες για τον Παπανδρέου ούτε σπέρνεις την ηττοπάθεια, επειδή έτσι υπονομεύεις και τους συνδυασμούς που έχουν ελπίδες να πάνε καλά. Όταν ρίχνεις λευκή πετσέτα και μάλιστα ανακαλύπτεις εχθρούς για να τους φορτώσεις την ήττα είσαι άξιος της (κακιάς σου) μοίρας.

Εκτός κι αν το κάνει από κουτοπονηριά, για να φοβίσει το εκλογικό σώμα. Ό,τι δηλαδή, αν δεν πάει καλά το ΠΑΣΟΚ θα κινδυνεύσει η κυβέρνηση. Οποία πρωτοτυπία! Και τι φοβερή εκλογική στρατηγική! Ακόμη και ο μικρός μου γιος θα σκεφτόταν κάτι καλύτερο.

Θα “λεγα λοιπόν να μην πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια του Βενιζέλου. Το πρόβλημά του είναι γνωστό και προφανώς παροξύνθηκε με την ξήρανση της «Ελιάς», αλλά και από το γεγονός ότι 12 βουλευτές (οι περισσότεροι, και ανεξάρτητα από δικαιολογίες, εσκεμμένα) του γύρισαν χθες την πλάτη και δεν πήγαν στη σύσκεψη που τους κάλεσε.

Αυτό όντως είναι σημαντικό πρόβλημα για τον ίδιον και κατ” επέκτασιν για την κυβέρνηση εφόσον δείχνουν να μην τον υπολογίζουν. Αυτούς όμως δεν τους προέτρεψε ο Παπανδρέου να μην πάνε. Μόνοι τους αποφάσισαν. Οι διαφωνίες με τον Βενιζέλο και το ένστικτο αυτοσυντήρησης ήταν το κίνητρό τους.

Διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων ολοένα και περισσότεροι βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα αποκτούν τα ίδια κίνητρα. Και τότε ναι, ο Βενιζέλος δεν θα μπορεί να εγγυηθεί την κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα. Θα μπορούν όμως ενδεχομένως άλλοι. Ίσως ο Παπανδρέου, και όχι μόνον. Όλοι όσοι μπορούν αποτελεσματικά και με φερεγγυότητα να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά με όρους ισχύος και εξουσίας.

Στην περίπτωση αυτή ο Βενιζέλος θα πρέπει να διαβάσει πιο προσεκτικά τη ζωή του Δαπόντε. Και ειδικά μετά το 1753 όταν άλλαξε το όνομά του από Κωνσταντίνος σε Καισάριος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια προς χάριν του μοναστικού βίου και συνέγραφε στίχους όπως αυτός που περιέχεται στο «Εγκώμιον ερημιάς και μοναχικής διαγωγής»

Και πότ’ ελιές εφύτευα, πότ’ αχλαδιές δε πάλιν

πότε μηλιές, αμυγδαλιές, με δόξαν μου μεγάλην,

πότε δε και λαχανικά, πρασάκια και σκορδάκια…

Εξάλλου με «Ελιά» και «Ποτάμι» δεν φτιάχνεις Κεντροαριστερά, αλλά αγροτουρισμό.