master_peace* #Σίζον01_Επεισόδιο05 {1η μέρα στη σχολή}

Previously on master_peace*: Η Ειρήνη περνάει την πρώτη δύσκολη εβδομάδα της στην Κοπεγχάγη. Συνολικά και μετά από δύο μήνες παραμονής εκεί, έχει κάνει 4 μετακομίσεις. Που σημαίνει 4 διαφορετικά σπίτια. 4 διαφορετικοί συγκάτοικοι. Η φυγή όμως θεωρεί ότι δε σημαίνει πάντα δειλία. Δεν την διαλέγεις πάντα εσύ, Καμιά φορά σε διαλέγει και εκείνη!

06:07 π.μ. κλείνω το ξυπνητήρι, προτού χτυπήσει. #παρατήτηση no1: Το τι ικανοποίηση παίρνω όταν το κλείνω το ρημάδι πριν χτυπήσει, δε φαντάζεσαι. Τύπου, δε θα με τσιτώσεις εσύ άτιμο πρωί-πρωί. #παρατήρηση no2: Ποτέ δε βάζω το ξυπνητήρι να χτυπάει ακριβώς! Δηλαδή και 10, και 15, και 30. Προτιμώ τα και 7 και 34 και 49. Τώρα θα μου πουν οι φίλοι μου τι μας ταλανίζεις με τα μισά και τα ολόκληρα παιδί μου, αφού πάλι θα αργήσεις! Άλλο αυτό! Το κλείνω κι σηκώνομαι στο λεπτό. Προς τί τόση βιασύνη θ' αναρωτιέσαι.. Για κάποιους κοινή, για άλλους δεδομένη για μένα η πιο σημαντική μέρα! Αγιασμός, φίλε μου! Ή στην αλλοδαπή "Orientation Day"! Νταξ, μπορεί παπάς με βασιλικό και νερό ευλογομήνο να μην ήρθε αλλά και πάλι, όπως σε κάθε αγιασμό, έτσι και σ' αυτόν δεν είχα ιδέα για το πού θα πάω, ποιους θα συναντήσω και τι θα πω πέρα απ' το

''My name is Eirini, which means peace in Greek.'' Και πίστεψέ με, το έκανα πολλές πρόβες. Στο θέμα μας τώρα..

Τα ρούχα τα 'χα έτοιμα απο βραδύς
Μη σου πω απο Ελλάδα. Πρώτη εικόνα για!
Κι ό,τι κι αν μου λες τύπου ''beauty is only skin deep'' εγώ σου λέω ξεκάθαρα ότι τελικά παίζει καθοριστικό ρόλο. Ντύνομαι που λες, αρωματίζομαι, παίρνω και τον πιο πολύτιμο φάκελο παραμάσχαλα, με χαρτιά/χαρτούδια, μπαίνω στο τρένο και φαντάζομαι. Ποιους θα συναντήσω! Τι θα πρωτοπώ! Πως θα ναι τ'αγγλικά μου! Πώς θα ναι τα μαλλιά μου! Και πάει λέγοντας. Έχω τόσα στο κεφάλι μου, που 45 λεπτά διαδρόμής δε φτάνουν για να βάλω μία τάξη. -

[Ώρα να μάθεις για εμένα, ότι είμαι απ' αυτούς που αγαπάνε τα post-it. Αυτά τα άγια κίτρινα χαρτάκια, που πάνω τους γράφεις τι πρέπει να κάνεις και τα κολλάς όπου βρεις]

Ε λοιπόν η δικιά μου λίστα ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Υπέγραψε συμβόλαιο σπιτιού Βγάλε φοιτητική ταυτότητα Ανοιξε δανέζικο λογαριασμό Βγάλε κάρτα υγείας Αδεια παραμονής Κάρτα μετακινήσεων.Και φυσικά για να συνεχίσεις τη διαδικασία προαπαιτούμενο είναι να ολοκληρώσεις τα προηγούμενα βήματα. Υπολόγιζε δηλαδή ένα μήνα μεσ' το νερό. Μια που τα σκέφτηκα που λες και μια που έφτασα στο πανεπιστήμιο.. Ξέρεις, είναι εκείνα τα πρώτα λεπτά, που βλέπεις την είσοδο (για να μπείτε λίγο στο κλίμα, τα κτίρια του πανεπιστημίου στέγαζαν τα γραφεία της NOKIA, οπότε είναι ένα βήμα πριν την εκτόξευση πυραύλου εν έτη 2394) και αισθάνεσαι σαν μεγαλοστέλεχος χρηματιστηριακής με ρούχα λυκείου...στην καλύτερη! Αν θέλετε το πιστεύετε αλλά είχα φτάσει 10 λεπτά νωρίτερα! Ποιός; Εγώ! Για τέτοιο άγχος μιλάμε! Κάθομαι σε μια ακρούλα, ίσα που φαίνομαι και αρχιζω το σκανάρισμα. Και σ'αυτό ,trust me, είμαι πολύ καλή! Η παρατηρητικότητα χτυπάει κόκκινο! Και τι παρατηρώ πια τόσο θ' αναρωτιέσαι.. Μα τί άλλο!

Σαν αφίσα της unichef ήμασταν αλλά στο πιο ενήλικο. Για τέτοια ποικιλοχρωμία μιλάμε. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;; Να σου δίνεται η δυνατότητα να γνωριστείς με τοοόσο διαφορετικό, από σένα, κόσμο και να μην την αρπάζεις από τα μαλλιά;; Αυτο είπα και σηκώθηκα επιτέλους από την ακρούλα κι άρχισα τις γύρες. Με κείνα και με τ'άλλα, έμαθα ότι στο τμήμα μου, μόνο, είμαστε 90 φοιτητές! 90 διαφορετικοί χαρακτήρες που με περιμένουν να τους γνωρίσω, είπα! Διαφέρουμε στον τρόπο που θα χαιρετηθούμε, στο τι θα φαμε, τι θα πιούμε, πως θα ντυθούμε, τι θα πούμε, πως θα ακουστούμε. Τόσο όμορφα διαφορετικοί, τόσο υπέροχα ίσοι.

Αν δεν σε ενθουσιάζει αυτό, τότε βαριέσαι ήδη με οσα γράφω, παραδέξου το. Εντάξει, εντάξει, επειδή καίγεσαι να μάθεις..φυσικά και υπήρχαν εκείνοι/εκείνες που έκανες κάνα 10λεπτο να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω τους. Που εύχεσαι να είσαι στο ίδιο τμήμα και μέχρι να τελειώσεις το μεταπτυχιακό σου, να 'χεις καταφέρει να ανταλλάξεις μια ουσιαστική κουβέντα μαζί τους, πέρα απο το ''Hi-Hey-What's up-Να 'χαμε να λέγαμε''.

Ξέρω, για σπουδές ήρθαμε όλοι μας, αλλά υπάρχει μια λέξη που κανένας δεν μπορεί να βγάλει απο το μυαλό του. Είτε σκανδιναβός, είτε λευκός, είτε από το Νεπάλ, είτε στρέιτ, είτε όχι, είτε ψηλή και όμορφή, είτε μικροκαμωμένη και χαριτωμένη πάντα θα σε ορίζει και πάντα θα την ακολουθείς πιστά. Λέγεται ΕΛΞΗ! Τέσσερα γράμματα, δύο συλλαβές. Ο κόσμος όλος σε ένα κομψό γύρισμα της γλώσσας. Αλλά αρκετά με τα ποιητικά. Απ'το τμήμα μου να 'ξερα 2-3 μέχρι το τέλος της μέρας, η οποία πέρα απο το θερμό για τα σκανδιναβικά δεδομένα καλωσόρισμα και το άφθονο φαγητό, ήταν φουλ στο διαδικαστικό και στα αμήχανα χαμόγελα πρώτης γνωριμίας. Η μέρα έκλεισε με boat-trip στο κανάλι μπροστά στη σχολή. Σκέψου την Arabella στο Θερμαϊκό, με λιγότερη rock εσάνς.

Το εντυπωσιακό ποιο είναι;; Οι έλληνες, ρε παιδί μου! Το ελληνικό μου παρεάκι το 'κανα απ'την πρώτη κιόλας μέρα και δεν τ'αλλάζω! Δεν είμαι απ'αυτούς που σβήνουν την Ελλάδα από το χάρτη, που δε θέλουν να γυρίσουν σε αυτήν ή που θεωρούν την ελληνική παρέα περιττή, όταν σπουδάζουν έξω. Σου λέει βρες ξένους φίλους να κάνεις κι εξάσκηση τη γλώσσα, ή καλά, πήγες έξω και κάνεις παρέα με έλληνες;

#Bullshit, αγαπημένοι μου!!Είμαι απ' αυτούς που χαίρονται όταν ακούν ελληνικά σε ξένο τόπο! Και μη σκάς για τ'αγγλικά. Θέλοντας και μη, η σχολή θα γίνει το δεύτερο σπίτι σου. Αν με ρωτάς, ήταν ακριβώς όπως το περίμενα. Το λέω, γιατί η πρώτη μέρα έχει πάντα το ρίσκο της. Στο σχολείο, στη δουλειά, σε ξένη χώρα, σε νέα σχέση.
Όπως και να χει.. «Προετοιμάσου για το χειρότερο, περίμενε το καλύτερο, δέξου ό,τι έρθει» #Χάνα Άρεντ.

so close, no matter how far
to be continued...

Θυμήσου το πρώτο επεισόδιο εδώ
Θυμήσου το δεύτερο επεισόδιο εδώ
Θυμήσου το τρίτο επεισόδιο εδώ
Θυμήσου το τέταρτο επεισόδιο εδώ