Γιατί δεν παίζουμε τα παιδιά... στο Ποσείδι

Στο δημοτικό παίζαμε με όλα τα παιδάκια. Στο Γυμνάσιο αρχίσανε οι πρώτες αντιπάθειες. Στο Λύκειο, δε μιλιόμασταν γιατί οι μισοί ήθελαν 5ήμερη στην Κρήτη και οι άλλοι 7ήμερη στην Πράγα! Στο Πανεπιστήμιο όμως αυτά κοπήκαν. Δεν παίζουμε τα παιδάκια για πραγματικούς και σοβαρούς λόγους! Μετά, λοιπόν, από δυο συνεχόμενα χρόνια ασταμάτητης βλακείας και αστείρευτου humour, καλωσήρθατε στο series final αυτής εδώ της στήλης! Σας ευχαριστούμε για όλο αυτό το βρισίδι και τη χολή που στάξατε αγαπημένα καθίκια! Δεν παίζουμε τα παιδιά που πηγαίνουν στο κάμπινγκ στο Ποσείδι γιατί οι μισοί εκεί μέσα έχουν μπει χωρίς καν να ξέρουν που κοντά πέφτει το Αριστοτέλειο. Είτε είσαι φοιτητής στην Κρήτη, είτε στην Αλεξανδρούπολη και στον Βόλο, σίγουρα θα βρεθεί ένας γνωστός να σε βάλει μέσα ακόμα και αν χρειαστεί να κάνεις μαντραπήδα. Καλή θέληση να υπάρχει παιδιά και τα σωστά φοιτητικά πάσο που θα σου δώσουν το κλειδί του παραδείσου. #student_access Δεν παίζουμε τα παιδιά στο Ποσείδι διότι εκεί η λέξη «ιδιωτικότητα» παύει να υφίστανται. Η βρωμοπατούσα του απέναντι τελειώνει εκεί που αρχίζει η μούρη του άλλου και, αλήθεια, μην πιστέψεις ότι θα κοιμάσαι πάντα στη σκηνή με κάποιον που γνωρίζεις…καλά. #privacy Δεν παίζουμε τα παιδιά στο Ποσείδι όταν έχουν τσακωθεί με το σαμπουάν. Λίγο ο συνωστισμός στα ντουζ, λίγο η λειψυδρία, λίγο ο χίπις χαρακτήρας που κρύβει ο καθένας μέσα του, γλυκό νερό δύσκολα θα ακουμπήσει το κεφάλι τους. Να πλησιάζετε μόνο τα παιδιά με τζίβες. Αυτά ξέρουν καλύτερα… #to_know_us_better Θα σταματήσεις να παίζεις με τα κορίτσια στο Ποσείδι όταν αντικρίσεις τι κουβαλάν μαζί τους κάθε χρόνο. Ρούχα, παπούτσια, πιστολάκι για τα μαλλιά, καλλυντικά και τρέσες. Πηγαίνεις στην τουαλέτα για κατούρημα και γυρνάς πίσω με χτένισμα Μπουλούμπαση για το φθινόπωρο του 2014. #trend Δε θα παίζεις τα παιδιά από το Ποσείδι γιατί εκεί κάθε μέρα, όλη μέρα, οποιαδήποτε ώρα θα νιώθεις ότι πρωταγωνιστείς στο video clip του τραγουδιού «Πέντε χρόνια δικασμένος» με viral στίχο το «Φύσα, ρούφα, τράβα τονε, πάτα τονε κι άναφτονε» #doulies_me_fountes Δεν παίζουμε τα παιδιά στο Ποσείδι γιατί κάποιος τους έχει πει ότι «Όσο πιο δυνατά τόσο πιο καλά» και αυτά το έχουν πιστέψει. Έτσι, εσύ μπορεί να διαβάζεις ανέμελος το βιβλίο σου στη βιβλιοθήκη του Camping και ταυτόχρονα να ακούς στα 800 μέτρα μακριά σου τις προσπάθειες της Μαρίας να χωρέσει τον φίλο της μέσα σε μια τρύπα...με άμμο. #diplis Τα παιδιά στο Ποσείδι δεν ξέρουν από ώρες κοινής ησυχίας και γι’ αυτό δεν τα παίζουμε. Είτε είναι μεσημέρι, απόγευμα είτε αργά τη νύχτα και ξημέρωμα πάντα θα υπάρχει ο ενοχλητικός wannabe σταρ της διπλανής σκηνής που θα γρατζουνάει σαν παλιόγατα την κιθάρα του τραγουδώντας σαν αλήτης σκύλος τον Παντελίδη #pame_stoixhma_tha_xanartheis Για το τέλος άφησα το μεγάλο ζήτημα του sex στη θάλασσα. Μπαίνεις εσύ, η ανέμελη φοιτήτρια, για ύπτιο στη θάλασσα με μοναδικό φόβο να μην συγκρουστεί η ωορρηξία σου με τα σκάγια, από το απέναντι ζευγαράκι. Εν ολίγοις στο Ποσείδι βουτάς στη θάλασσα μόνη και παρθένα και βγαίνεις με κοιλιά τούρλα, συνεχίζοντας όμως να είσαι περήφανη για την αγνότητα σου, ψάχνοντας ταυτόχρονα και αγωνιωδώς ποιος στο καλό παίζει να είναι ο πατέρας. #peste_na_me_fate

Ευθύμης Κάλφας