4 wannabe φοιτητές μας μίλησαν για τα συναισθήματά τους λίγο πριν την ανακοίνωση των βάσεων

Αναρωτιόμαστε πώς μπορεί να νιώθουν τα newbie λίγες ώρες προτού ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των βάσεων από το Υπουργείο Παιδείας. Άγχος; Κούραση; Προσμονή για το επόμενο βήμα στη ζωή τους; Νεύρα; Τι; Έτσι, σκεφτήκαμε ότι είναι προτιμότερο, από το να υποθέτουμε διάφορα με το μυαλό μας, να ρωτήσουμε τα ίδια τα παιδιά που είτε περιμένουν τις βάσεις για πρώτη φορά είτε για δεύτερη και τρίτη. Μιλήσαμε λοιπόν με την Φύλλις, τον Νίκο, την Μελίνα και τον Πάρη, τους ρωτήσαμε ποιος δε θα κοιμηθεί σήμερα το βράδυ και ορίστε τι μας είπαν: Φύλλις - πρώτη επιλογή: Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων:Την πρώτη φορά δεν είχα άγχος γιατί ήξερα που περνούσα και ήμουν άνετη! Αυτή τη φορά όμως που όλα παίζονται νιώθω αβέβαιη κάθε δευτερόλεπτο! Προσπαθώ να τα βάλω σε μία σειρά για να δω πως θα κινηθώ και όλα γκρεμίζονται γιατί λείπει το βασικό… Σε ποια πόλη τελικά περνάω; Με αποτέλεσμα όλο αυτό να μετατρέπεται σε άγχος, πίεση και ανασφάλεια. Οι σχολές που με ενδιαφέρουν επικεντρώνονται μόνο στην Αθήνα και μη γνωρίζοντας αν όντως περνάω εκεί έχω χάσει ήδη ευκαιρίες για σπίτια, κάτι που είναι και αυτό σημαντικό στις μέρες μας, το να βρεις δηλαδή ένα καλό και οικονομικό σπίτι. Νίκος - πρώτη επιλογή: Σχολή Κινηματογράφου:Τώρα προσπαθώ να είμαι χαλαρός περιμένοντας να δω αν θα έχω προσωπικά ένα διαφορετικό ξεκίνημα το φθινόπωρο αυτό...! Δεν προσπαθώ να το σκεφτομαι. Βεβαια να σου πω την αλήθεια εδώ και λίγες μέρες σκέφτομαι το μηχανογραφικό μου, τι θα άλλαζα, τι δεν θα επέλεγα. Στο μυαλό μου θέλω να ελπίζω στο καλύτερο όπως όλοι, αλλά η αποτυχία ή λάθος σχολή με τρομάζει. Πιστεύω ότι όσες φορές και να το κοιτάξεις ενώ το φτιάχνεις πάντα θα πάει κάτι λάθος, έστω μια λεπτομέρεια. Βασικά θέλω να πω κάτι που πιστεύω ότι νιώθουν όλα τα παιδιά που μόλις τέλειωσαν. Αυτή τη στιγμή πατάμε στο κενό, δεν είμαστε μαθητές, δεν είμαστε ούτε φοιτητές και αναμένουμε το ρόλο που θα μας προσδώσει η κοινωνία. Και ναι, αυτό μας τρομάζει πιο πολύ. Μελίνα - πρώτη επιλογή: ΠαιδαγωγικόΕλπίζω να μπορώ να κοιμηθώ σήμερα το βράδυ, αν και για να σου πω την αλήθεια δε νιώθω και πολλά.. Προσπαθώ να μη το σκέπτομαι. Θέλω απλά να τελειώνει και όλο αυτό κυρίως λόγω άγχους.. σίγουρα, ξέρω πλέον πως ο, τι είναι να γίνει θα γίνει... αλλά πάντα υπάρχει το άγχος του τελικά που θα περάσεις... αν θα είσαι στην πόλη σου ή αλλού, αν ανέβηκαν ή έπεσαν οι βάσεις, αν θα πραγματοποιήσεις τους στόχους σου ή μήπως τελικά η σχολή που πέρασες δε σε εκφράζει… διάφορα τέτοια. Το άγχος μου περιορίζεται μόνο στον εαυτό μου και όχι στο τι θα πω στους τρίτους. Οκ, ξέρω ότι σίγουρα οι γονείς και οι καθηγητές μου θα χαρούν μαζί μου ή θα στενοχωρηθούν, γιατί ίσως "μπορούσα και καλυτέρα", αλλά από εκεί και περά είναι η δική μου προσπάθεια και το δικό μου μέλλον στην τελική. Φυσικά όμως και θέλω να είναι οι γονείς μου περήφανοι για μένα, να δουν ότι και οι δικοί τους κόποι και θυσίες δεν πήγαν στράφι! Πάρης - πρώτη επιλογή: ΙατρικήΤο πέρασα και πέρσι το μαρτύριο των πανελληνίων και της αναμονής των βάσεων , αλλά από την πλευρά του ηττοπαθούς μαθητή . Ήλπιζα σε θαύμα . Φέτος ήθελα απλά να περάσω στη σχολή , ανεξάρτητα από το μέρος . Όντας 1000 μόρια πάνω από τη χαμηλότερη Ιατρική , έχει φύγει κάθε άγχος . Η ηρεμία βέβαια που έχω αποκτήσει μια μέρα πριν τα τελικά αποτελέσματα δεν έχει καμιά σχέση με το πώς ήμουν ολόκληρη τη χρονιά. Κοίτα, σε γενικές γραμμές ήμουν εξωτερικά ήρεμος . Ωστόσο υπήρχαν χρονικά διαστήματα στα οποία είχα ίχνη άγχους και μια μικρή περίοδος έντονου στρεσαρίσματος (3-4 μέρες πριν τις πανελλήνιες) . Τόσο έντονο που έτρεμα , δεν έτρωγα και τα συναφή συμπτώματα εξεταζόμενου. Αυτά όμως πέρασαν. Τώρα απλά περιμένω αν θα κάνω το Σεπτέμβρη ταξίδι αναψυχής στα Γιάννενα.