«Οργισμένα νιάτα» – Συνέντευξη με την Πέγκυ Τρικαλιώτη

Συνέντευξη στη Δώρα Χειράκη

Το έργο του Τζον Όσμπορν, “Οργισμένα Νιάτα” (Look Back in Anger), σε απόδοση, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή παρουσιάζεται, κάθε Πέμπτη στις 21:00 και Παρασκευή στις 18:30, στο θέατρο Olvio.

Η ιστορία εξελίσσεται σε εφτά Κυριακές, εφτά εποχές, εφτά διαφορετικές πόλεις. Βλέπουμε τέσσερις ανθρώπους σε ένα σπίτι στο Σικάγο του ’56, στο Παρίσι του ’62, στο Μιλάνο του ’72, στην Αθήνα του ’81, στη Μόσχα του ’88, στο Βερολίνο του ’91, στο Λονδίνο του ’97 και μαζί τη λύσσα ενός αυτοκαταστροφικού πάθους και την πορεία προς την ενηλικίωση.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά) οι Παρθενόπη Μπουζούρη, Σήφης Πολυζωίδης, Χάρης Τζωρτζάκης, Πέγκυ Τρικαλιώτη.

Συναντήσαμε την Πέγκυ Τρικαλιώτη στα καμαρίνια του θεάτρου, λίγο πριν την έναρξη της παράστασης, και μας μίλησε για τον ρόλο της, για τον τρόπο που βίωσε τη δική της εφηβεία, αλλά και κατά πόσο ήταν η ίδια… οργισμένο νιάτο.

-Ποιός είναι ο ρόλος σας στην παράσταση;

Στην παράσταση κάνω την Άλισον, ένα κορίτσι το οποίο είναι τρομερά εγκλωβισμένο από όλες τις απόψεις. Στο μυαλό της, στην ψυχή της, στο σώμα της, στην καθημερινότητά της, στο παρελθόν της, στο παρόν της και φοβάται ότι θα εγκλωβιστεί και στο μέλλον της. Σε όλη την διάρκεια της παράστασης προσπαθεί να ανακαλύψει ποιο θα είναι το επόμενο βήμα, ώστε να είναι απελευθερωμένη από όλα αυτά που την κρατάνε πίσω.

-Εσείς ως έφηβη πώς ήσασταν;

Εγώ σαν έφηβη ήμουν ένα πολύ μελαγχολικό και εσωστρεφές παιδί. Στα 17, 18 μου έκανα μία επανάσταση, έφυγα από το σπίτι μου, πήγα να μείνω μόνη μου, έκανα διάφορες καλοσύνες κι ασχήμιες την ίδια εποχή, αλλά τελείωσε γρήγορα αυτό. Αυτό το κομμάτι του επαναστάτη χωρίς αιτία, του κάνω την επανάσταση για να κάνω μια επανάσταση γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κάνω κι εγώ μία επανάσταση, κράτησε πολύ λίγο γιατί μπήκα γρήγορα στη Σχολή.

-Το θέατρο σε βάζει μέσα σε φοβερή πειθαρχία, έτσι δεν είναι;

Ακριβώς. Το θέατρο δεν σου επιτρέπει πολλά πολλά. Ήμουνα και είμαι πολύ άνθρωπος του πρέπει. Εύχομαι να μην πάθω την επανάστασή μου την μεγάλη στα 50 και 60 μου. Πάντως, με αυτά που συμβαίνουν στην χώρα δεν μπορεί να μην είναι κανείς οργισμένος, πρέπει να εθελοτυφλείς. Το ζήτημα είναι ότι νιώθεις ότι δεν μπορείς να ξεσπάσεις αυτήν την οργή σου, γιατί αισθάνεσαι ότι ακόμα κι αν βγεις να τα σπάσεις, τελικά σε εσένα θα γυρίσει το τίμημα.

-Υπάρχουν φορές που αισθάνεστε ότι τίποτα δεν περνά από το χέρι σας;

Πολύ συχνά. Στην πραγματικότητα νιώθω μια φοβερή ματαιότητα για όλα. Και για το παρελθόν και για το παρόν κι όπως φαίνεται και στο έργο μας όλες οι επαναστάσεις και οι ελπίδες που γέννησαν αυτές, τελικά δεν συνέβη τίποτα, απλώς ξαναγυρίσαμε στα ίδια πράγματα. Κι αυτό προκύπτει από το έργο. Η ματαιότητα της κατάστασης. Όλοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να βγουν από έναν βούρκο, όπως επισημαίνεται στο έργο, από μία κινούμενη άμμο, που βυθίζονται όμως πιο πολύ και νιώθουν την ματαιότητα ότι τελικά δεν μπορούν να βγουν.

Μετάφραση-έρευνα: Χρήστος Κεχαγιάς

Απόδοση-δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή

Αναλυτική προσέγγιση: Ανδροκλής Δεληολάνης

Σκηνικά: Άγγελος Μέντης

Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος

Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Παρθενόπη Μπουζούρη, Σήφης Πολυζωίδης, Χάρης Τζωρτζάκης, Πέγκυ Τρικαλιώτη

Info

Θέατρο OLVIO (κοντά στο μετρό Κεραμεικού)

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός | Tηλέφωνο: 2103414118 (17:00-21:00)

Παραστάσεις: Κάθε Πέμπτη 21:00 & Παρασκευή στις 18:30

Τιμές εισιτηρίων: 14 €, 10€ μειωμένο

Ομαδικά εισιτήρια 6-20 ατόμων στα 12€, κατόπιν τηλεφωνικής κράτησης

Διάρκεια: 100’ (χωρίς διάλειμμα)