Κομοτηνή: Μισό αιώνα Ραδιοτεχνίτης…

«Από πολύ μικρός είχα μεράκι με την ηλεκτρολογία. Πήγαινα και βοηθούσα σε έναν κινηματογράφο. Αρχιμηχανικός μου ήταν ο Πέτρος Τζελέπης. Μια μέρα μου λέει «Θα ανοίξω ένα ράδιο- εργαστήριο, μπορείς να έρθεις να με βοηθάς;» Είπα «ευχαρίστως» πετώντας από την χαρά μου!»» δηλώνει ο Καμπέρ Γκαλήπ, ραδιοτεχνίτης 45 χρόνια γυρίζοντας το χρόνο πίσω, τότε που η μεγάλη του αγάπη για τα ηλεκτρολογικά και τις κατασκευές τον οδήγησε και σε μια αντίστοιχη Σχολή της εποχής και μετά στις ατέλειωτες ώρες που κύλησαν στο εργαστήρι. Σχεδόν μια ζωή.

«Τον Μάρτιο του 1965 άνοιξα και το δικό μου μαγαζί. Κι έτσι

συνέχισα, 45 χρόνια μόνο αυτή τη δουλειά έκανα, επιδιόρθωνα ραδιόφωνα». Ο έμπειρος ραδιοτεχνίτης δεν μπορεί να υπολογίσει πόσα ραδιόφωνα πέρασαν από τα χέρια του. «Χιλιάδες ραδιόφωνα, μαγνητόφωνα, πικ απ, cd player» λέει και προσθέτει «Η δουλειά μου μου έδωσε πολλές χαρές και πολλές γνωριμίες. Γνωριμίες με όλο τον κόσμο, γνώρισα ανθρώπους από όλες τις τάξεις, από λούστρους, μέχρι Νομάρχες,Δημάρχους και Βουλευτές» τα πρώτα χρόνια της δουλειάς του και μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, το ραδιόφωνο ήταν τρόπος ζωής, απαραίτητο σε κάθε χώρο. «Για ενημέρωση είχαν το ραδιόφωνο και για διασκέδαση το πικ απ και μετά το μαγνητόφωνο.»

Όταν συναντούσε κάποια δυσκολία σε ραδιόφωνο που έπιαναν τα χέρια του, ο Καμπέρ Γκαλήπ δεν μπορούσε να ησυχάσει μέχρι να βρει την άκρη του νήματος. Έτσι, η φήμη του καλού ραδιοτεχνίτη τον συνόδευε όχι μόνο στην τοπική κοινωνία της Θράκης, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. «45 χρόνια η ζωή μου ήταν τα ραδιόφωνα, τώρα αν μου φέρει κάποιος για επισκευή με πιάνει ρίγος.» Σήμερα πολλά έχουν αλλάξει, έτσι και η κατάταξη του ραδιοφώνου, δεν βρίσκεται πια στην πρώτη θέση, εκεί είναι τώρα το κινητό και μετά η τηλεόραση. Μάλιστα ο κος Γκαλήπ δέχτηκε μια μέρα από έναν νεαρό καφετζή την εξής ερώτηση: «Κύριε Γκαλήπ σε ποιο ραδιόφωνο δουλεύετε;» νωρίτερα είχε ακούσει στο τηλέφωνο να αναζητούν τον πελάτη του ως «ραδιοτεχνίτη». «Δεν ξέρουν καν ότι υπάρχουν άνθρωποι που επισκευάζουν ραδιόφωνα!» λέει και χαμογελά μην αλλάζοντας ούτε λεπτό από όλα όσα έζησε.
Φώτο: Καμπέρ Γκαλήπ Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου