Κομοτηνή: Από τα δέκα του χρόνια πωλητής στο δρόμο

Από την Λάρισα στην Κομοτηνή. Ο Νίκος και η οικογένειά του μετανάστευσε για «τις ανάγκες του εμπορίου»,όπως λέει. Δύο μήνες τώρα βρίσκεται στην Κομοτηνή. Τα καρπούζια είναι η αιτία. Αγοράζει από το Ερατεινό της Χρυσούπολης και τα πουλά στη Ροδόπη. «Δόξα το Θεό κάτι βγάλαμε.» λέει και σπεύδει να απορήσει κι εκείνος πώς κύλησε ο χρόνος.

«Είμαστε

καθημερινά στη δουλειά. Ο χρόνος πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε. Φόρτωμα- πούλημα, φόρτωμα-πούλημα κάθε μέρα. Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες.» ξαναλέει ο νεαρός πωλητής που βλέπει τους Κομοτηναίους να τα αγοράζουν δύο –δύο, ιδιαίτερα τις ημέρες του καύσωνα. «Αυτούς τους δύο μήνες πού κοιμάστε;» τον ρωτάμε για να απαντήσει «Νοικιάζουμε σπίτι για το διάστημα που μένουμε εδώ. Κάποιοι άλλοι βέβαια, που κάνουν την ίδια με μας δουλειά, κοιμούνται στο αυτοκίνητο. Έτσι, η καθημερινότητα είναι ακόμη πιο δύσκολη.»

Δεκαοκτώ ετών σήμερα, ξεκίνησε από τα δέκα να κάνει αυτή τη δουλειά έχοντας μάθει, όπως λέει, όλα τα μυστικά από τον πατέρα του. Στο σχολείο πήγε μέχρι την 1η Γυμνασίου. Τα όνειρά του για το μέλλον έχουν πολύ δουλειά. «Θα ήθελα να συνεχίσω στο χώρο του εμπορίου. Να, όπως τώρα, το καλοκαίρι πουλάμε καρπούζια και το χειμώνα ασχολούμαστε με τα χαλιά.» δηλώνει και σημειώνει ότι θα συνεχίσει, όπως ο πατέρας του. Όσον αφορά στον χρυσό κανόνα του εμπορίου; “Μην ξεγελάς ποτέ τον πελάτη, μην λες μεγάλα ψέματα θα γυρίσουν σε σένα.”

Ο δρόμος του δίδαξε πολλά, η δουλειά και η επαφή με τον κόσμο ακόμη περισσότερα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, δεν πτοείται από τα δύσκολα και τα προβλήματα της οικογενειακής «επιχείρησης». Στις επαφές με τον κόσμο είναι άψογος πωλητής, έτσι όπως έμαθε στο πλευρό του πατέρα του από τα δέκα του χρόνια. Κι όταν μένει μόνος, ένας νέος που ονειρεύεται τη δική του πορεία…
Φώτο: Ο Νίκος και το εμπόρευμά του Κείμενο Φωτογραφία:Μαρία Νικολάου