Mείωση εργοδοτικών εισφορών και αύξηση του κατώτατου μισθού ζητά ο ΣΘΕΒ

Μείωση των εργοδοτικών εισφορών με παράλληλη αύξηση του κατώτατου μισθού προτείνει ως μόνη λύση για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία της χώρας στην παρούσα συγκυρία ο ΣΘΕΒ.
Σε συνέντευξη τύπου ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αχιλλέας Νταβέλης ανέφερε:
Ο ΣΘΕΒ έχοντας ως μοναδική πυξίδα του την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας με άμεσο κοινωνικό όφελος, έχει

χρέος θεσμικό και ηθικό να προτείνει ρεαλιστικές προτάσεις πέρα από την όποια δημιουργική κριτική που δικαιωματικά ασκεί. Προτάσεις αναμφίβολα χωρίς αγκυλώσεις και πολιτικές εξαρτήσεις, αλλά με καλή διάθεση για γόνιμο και ουσιαστικό διάλογο.

-Ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση μας διαβεβαιώνουν ότι τον Αύγουστο του 2018 και μετά από οκτώ έτη αναγκαστικών μέτρων, θα έχουμε καθαρή έξοδο, το πέρας των μνημονίων και την απαρχή μιας ουσιαστικής πορείας για την ανάκαμψη της οικονομίας.
-Το οικονομικό επιτελείο προετοιμάζεται για αυτή τη καθαρή έξοδο στις αγορές με στόχο την ανάπτυξη, παρότι αυτό από τους κύριους εγχώριους οικονομικούς δείκτες τουλάχιστον, φαίνεται δύσκολο και προϋποθέτει τεράστια προσπάθεια.
Προφανώς και όλη η κοινωνία έχει ανάγκη να ελπίζει και να εύχεται κάθε επιτυχία με μία καθαρή έξοδο.
-Η χώρα όμως χρειάζεται πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% έως το 2022 με βάση τη συμφωνία.
-Από το 2022 έως το 2060 η χώρα έχει συμφωνήσει επιπροσθέτως σε ετήσια πλεονάσματα του 2% και αυτό από μόνο του είναι αντικίνητρο ανάπτυξης και δίνει σοβαρή αφορμή σε κάποιους να το χαρακτηρίζουν ως «νέο μνημόνιο χρέους».

Ο μεγάλος ασθενής της οικονομίας μας,δεν είναι άλλος από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ο οποίος εν μέσω αναγκαίων πλειστηριασμών και της απαιτούμενης μείωσης των κόκκινων δανείων, ακόμη αναζητεί το βηματισμό του.
Οι Τράπεζες οφείλουν να αντιμετωπίσουν με γενναιότητα, όλα εκείνα τα «σαθρά» δάνεια που έπληξαν τόσο τις ίδιες όσο και την υγιή ελληνική επιχειρηματικότητα και οικονομία.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, δεν είχε δημιουργηθεί από τόσο λίγους στρατηγικούς κακοπληρωτές εις βάρος των πολλών συνεπών δανειοληπτών, τέτοιος αθέμιτος εγχώριος ανταγωνισμός και ευθεία αθέτηση της τραπεζικής πίστης.
Είναι άλλο πράγμα η διευκόλυνση ενός οφειλέτη εν μέσω κρίσης και είναι άλλο πράγμα η απιστία.
Οι περίφημοι γνωστοί και ως «μπαταχτσήδες» του τραπεζικού συστήματος, θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
-Σε περίπτωση αποτυχίας (βάση των σχετικών προαπαιτούμενων), της τελικής εκκαθάρισης των «κόκκινων χαρτοφυλακίων» των εγχώριων τραπεζών, τότε η ανάγκη μίας νέας αναδιάρθρωσης αυτών με ασύλληπτες για την οικονομία συνέπειες, δεν πρέπει να θεωρείται απίθανη παρότι απευκταία.
-Το μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών προς τις ελληνικές τράπεζες, διαπιστώνεται εξάλλου εύκολα και από τον αναιμικό ρυθμό επιστροφής των καταθέσεων και παρά τις σοβαρές προσπάθειες που καταβάλλουν οι ίδιες.
-Οι επενδύσεις, το οξυγόνο της ανάπτυξης, παραμένουν το μεγάλο ζητούμενο μέσω της αδιάφορης ή και ανύπαρκτης σε πολλές περιπτώσεις δημόσιας διοίκησης, που συχνά σαν στόχο έχει την απαξίωση ή τη δαιμονοποίηση του επιχειρηματικού κόσμου.
-Η γραφειοκρατία και η διαφθορά επίσης παραμένουν πρωταθλήτριες με διαφορά.
-Η κατανάλωση φθίνει ακόμη και σε βασικά αγαθά, καθότι το εισόδημα και η αγοραστική δύναμη των πολιτών έχει συρρικνωθεί σημαντικά τα τελευταία οκτώ έτη.
Η πολιτική της εκτεταμένης φορολόγησης των πάντων, είναι ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση θα διαπιστώσει ότι η καθαρή έξοδος πρέπει να συνιστά εκτός των άλλων, κοινωνική δικαιοσύνη με την αποκατάσταση όλων των προηγούμενων άδικων μέτρων.
Τα αναγκαστικά μέτρα της οκταετίας των μνημονίων, που έχει σηκώσει όλος ο κόσμος του μόχθου και της παραγωγής, τη στιγμή που δηλώνουμε και ελπίζουμε την άρση όλων των μνημονίων, δεν μπορεί να συνεχίζονται ως καταχρηστικά, διότι αυτό από μόνο του εγείρει θέματα νομιμότητας και αμφισβήτησης του συνταγματικού δικαίου.
Το γεγονός ότι οι πολίτες γενικότερα και οι παραγωγικοί φορείς ειδικότερα δεν μπόρεσαν μέσα από τα αναγκαστικά μέτρα και την υπέρμετρη φορολόγηση μέχρι στιγμής να λάβουν θέση, δεν πρέπει από κάποιους να θεωρηθεί ότι παραιτούνται των διεκδικήσεων και των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.
Το περίφημο κράτος δικαίου κλονίζεται περισσότερο από ποτέ, όταν τα κοινωνικά του αντανακλαστικά δεν βαίνουν ομαλά.
Σε πολλές δε περιπτώσεις το κράτος μέσα από την υπερφορολόγηση των ελληνικών επιχειρήσεων, συμπεριφέρεται σαν αφανής εταίρος στις εναπομείνασες υγιείς.

Ο ΣΘΕΒ οφείλει γνωρίζοντας τη πραγματική οικονομία και τη σκληρή καθημερινότητα των παραγωγικών φορέων, να προτείνει καθαρές λύσεις με υπεύθυνο και ανιδιοτελή τρόπο:
-Προτείνουμε λοιπόν άμεσα : «ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ».
Με το μέτρο αυτό προφανώς δεν κερδίζουν τίποτα οι επιχειρήσεις αλλά κερδίζουν οι εργαζόμενοι, η κοινωνία και άμεσα η οικονομία.
Και όταν κερδίζει άμεσα η οικονομία έμμεσα κερδίζουμε όλοι.
Για τη σημερινή όμως κυβέρνηση, η πρόταση του ΣΘΕΒ, αποτελεί προεκλογική της δέσμευση και επιτομή της πολιτικής της.
Εάν δεν αδράξει σε αυτή τη φάση τη βούληση μιας σοβαρής μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου, για εθνική προσπάθεια ανάκαμψης με άμεσα κοινωνικά χαρακτηριστικά, τότε δεν θα υπάρχουν ούτε για την ίδια άλλες δικαιολογίες.
Όλος ο πολιτικός κόσμος οφείλει να αγκαλιάσει τέτοιου είδους προτάσεις, καινοτόμες κοινωνικά και στοχευμένες οικονομικά.

Ζητούμε από το Πρωθυπουργό, την Ελληνική κυβέρνηση και το σύνολο του πολιτικού κόσμου να πάρουν θέση πάνω στη ξεκάθαρη πρόταση του συνδέσμου μας.
Πιθανή άρνηση διαλόγου ή απαξίωση μιας πρότασης με λογική, θα έχει αναμφίβολα πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Για οτιδήποτε μας ζητηθεί προς το συμφέρον της οικονομίας και της κοινωνίας, θα είμαστε πάντα πρόθυμοι και με ευθύνη θα συνεισφέρουμε, εφόσον τελικώς κριθεί ότι είμαστε χρήσιμοι και αποτελεσματικοί.
Γιατί εν κατακλείδι όλοι θα κριθούμε για το έργο μας και μόνο για αυτό.