Τι αφήνει η Μέρκελ…

Στη μεταπολεμική ιστορία όλοι οι καγκελάριοι έχουν αφήσει το ιστορικό τους αποτύπωμα. Για παράδειγμα, ο Βίλι Μπραντ για την Ostpolitik και τη γονυκλισία στο μνημείο του γκέτο της Βαρσοβίας, ο Χέλμουτ Κολ για τη γερμανική επανένωση.
Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ για τις μεταρρυθμίσεις της ατζέντα 2000. Και η Άγκελα Μέρκελ;

Επί καγκελαρίας Μέρκελ το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα εκσυγχρονίστηκε από συντηρητικό σε ένα πιο φιλελεύθερο κόμμα. Αντιδρώντας στις συγκυρίες και στις κοινωνικές μεταλλάξεις η Μέρκελ

κατάργησε την υποχρεωτική στράτευση. Υιοθέτησε θέσεις που ήταν «φέουδο» των Πρασίνων, όπως η απομάκρυνση από την πυρηνική ενέργεια.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η ψήφιση του νόμου που εξισώνει τον γάμο ανάμεσα σε ετεροφυλόφιλα και ομόφυλα ζευγάρια, για το οποίο αγωνίζονταν επί χρόνια SPD και Πράσινοι. Η μετατόπιση προς το κέντρο άφησε ένα μεγάλο κενό προς τα δεξιά, δεξιότερα ακόμη και από το βαυαρικό Χριστιανοκοινωνικό κόμμα σπάζοντας την αρχή του ιστορικού στελέχους του Φραντς Γιόζεφ Στράους, ότι «δεξιότερα από τα Χριστιανικά Κόμματα δεν θα πρέπει να υπάρχει δημοκρατικά νομιμοποιημένο κόμμα».

Οι εκλογές της Κυριακής αποτελούν τομή για τη Γερμανία. Για πρώτη φορά, στο ιστορικό κτήριο του Reichstag, θα εκπροσωπηθεί ένα εθνολαϊκιστικό νεοφασιστικό, ρατσιστικό κόμμα, η Εναλλακτική για τη Γερμανία AfD. Ξεκίνησε εκμεταλλευόμενο την κρίση του ευρώ και στη συνέχεια πάτησε πάνω στην προσφυγική κρίση ως όχημα της φαιάς του ιδεολογίας. Πρόσφατα κορυφαίος επικεφαλής του ψηφοδελτίου, ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, που προαλείφεται για επικεφαλής της Κ.Ο του κόμματος, είπε καταχειροκροτούμενος ότι όπως οι Γάλλοι είναι υπερήφανοι για τον αυτοκράτορά τους και οι Βρετανοί για τον Νέλσον και τον Τσόρτσιλ, «έτσι κι εμείς έχουμε το δικαίωμα να είμαστε υπερήφανοι για τη επίδοση των στρατιωτών μας στους δυο παγκόσμιους πολέμους». Ορισμένα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων φέρνουν το AfD στην τρίτη θέση μετά τους Φιλελευθέρους και τους Πράσινους.

Το βράδυ των εκλογών η μάχη θα δοθεί για την τρίτη θέση. Από εκεί θα εξαρτηθεί με ποιο ή ποια κόμματα θα ξεκινήσει την τέταρτη θητεία της η Μέρκελ. Πολλές επιλογές δεν διαθέτει. Η μία παραπέμπει χρωματικά στη σημαία της Τζαμάικα, πράσινο για τους Πράσινους, κίτρινο για τους Φιλελεύθερους και μαύρο, το χρώμα της CDU.

Η άλλη στη συνέχιση του υπάρχοντος συνασπισμού. Ωστόσο, η κατακόρυφη πτώση του SPD, που μετά από 150 χρόνια διακινδυνεύει τη θέση του ως μεγάλο λαϊκό κόμμα, οδηγεί στην αναγκαιότητα επιστροφής στα έδρανα της αντιπολίτευσης για να ξεφύγει το κόμμα του «άτυχου» Σουλτς από τον σφιχτό «εναγκαλισμό» με το CDU.

Έτσι, στον επίλογο της τρίτης της θητείας η Μέρκελ αφήνει μια χώρα οικονομικά ισχυρή, σταθερή, διεθνώς αναγνωρισμένη, με ένα ακροδεξιό κόμμα πλουσιότερη και την ίδια αναντικατάστατη. Το τελευταίο είναι και το δράμα των εκλογών της Κυριακής.