Πιάσε μια μπανάνα σπλιτ, ξέρεις εσύ κορίτσι μου…

Το γκαρσονάκι, επιτέλους, βρήκε δουλειά στην επαρχία και έτριβε τα χέρια του από χαρά.

Μαγαζί στην κεντρική πλατεία με 250 καθίσματα και μοντέρνο μηχάνημα εσπρέσο, των 8 γκρούπ παρακαλώ!

Εκεί όλο το χωριό έπινε το φρεντάκι του. Εκεί κουβέντιαζαν και στα φωναχτά “έλυναν” όλα τα ζητήματα του τόπου.

Κάποιοι από αυτούς που φορούσαν φαρδιά-πλατιά τη ταμπέλα του τοπικού άρχοντα, έλεγαν με στόμφο καλωσύνης, γνώση και άπειρη ειλικρίνια ότι ο τόπος έχει μια σταθερά, τη δημοκρατία! Και δεν κρατά τίποτε κρυφό!

Όλα ήταν φόρα παρτίδα πάνω στα τραπέζια, ακόμη και στον πάτο

Έπιασε, λοιπόν, το παλικάρι μεροκάματο και οι πατούσες του άρπαξαν φωτιά, παραγγελίες και σερβιρίσματα, από το πρωι μέχρι τη μαύρη νύχτα, όμως δεν είχε κανένα παράπονο, όλο και κάτι περίσευε, τα τυχερά κουδούνιζαν βαθιά μέσα στο παντελόνι.

Δούλευε σκληρά και δεν έμενε μυαλό για σκέψεις, αλλά μια παραγγελία σα να είχε, η ρουφιάνα, μέλι!

Το παγωτό μπανάνα σπλιτ έκανε τέτοια θραύση που δεν προλάβαινε τους πελάτες. Δεν ήταν κάποιας γνωστής φίρμας, ούτε καν μυστική χειροποίητη συνταγή, αλλά λες και δεν υπήρχε άλλο κατάστημα σε όλο τον τόπο και όλοι τους ζητούσαν μπανάνα σπλιτ!

Όσο περνούσε ο καιρός συνήθισε και έμαθε τα χούγια των πιο σπουδαίων πελατών, ο τάδε μεγαλογιατρός το ήθελε με μπόλικη κρέμα, ενώ ο μεγαλοδιευθυντής με καραμέλα, μα να κι ο δάσκαλος που ήθελε μια στάξη κανελίτσα.

Το πρόγραμμα δεν άλλαζε, έτσι πέρασε όλο το καλοκαίρι, ακόμη και το φθινόπωρο που είχαν φύγει όλοι οι κομψευάμενοι πελάτες του Αυγούστου, συνέχισε το ίδιο βιολί. Από μπανάνα σπλίτ σε μπανάνα σπλίτ!

Μέχρι που ήρθε η ώρα για να επιστρέψει κι ο σερβιτόρος στη μεγάλη πόλη και στη σχολή που πάλευε να τελειώσει, μέτρησε και το μερτικό του και σα να ζεστάθηκαν και χαμογέλασαν τα μάτια του.

Μωρέ έχουν ακόμη ζεστό χρήμα στην επαρχία, σα να είπε μέσα του και γούρλωσε τα μάτια από τη χαρά του. Ετοίμασε τα μπογαλάκια του και πήρε το δρόμο για το λεωφορείο, όταν τον σταμάτησε ένας γείτονας και μετά τις χαιρετούρες τον ρώτησε κάπως πονηρά:

-Δεν θα περάσεις για ένα τελευταίο μπανάνα σπλιτ; Αλλά εσύ μάλλον θα το χόρτασες και δε σε νοιάζει!

Του χαμογέλασε μάλλον αμήχανα, σήκωσε το σάκο και έκανε να φύγει, μα Ο καλοθελητής γείτονας είχε κέφια και του πέταξε:

–Μη μου πεις, φίλε, πως δεν ήξερες για τα κορίτσια! Περίμεναν μέσα στη κουζίνα και με σύνθημα το παγωτό πήγαιναν στη τουαλέτα και “φρόντιζαν” τους πελάτες! Όσο πιο “σπουδαίος” πελάτης, τόσο πιο “λαχταριστή” και “ιδιαίτερη” η απόλαυση.

Προχώρησε άφωνος προς τα Κτελ, λαμπρός τόπος, ειλιικρίνειας, αλήθειας και πάνω από όλα Δημοκρατίας, αλλά μόνο με “μπανάνα σπλιτ” φαίνεται πως γινόταν η “δουλειά” τους…