Πέθανε ο τελευταίος υπουργός Άμυνας της Αν. Γερμανίας, Χάιντς Κέσλερ

Ο πρώην υπουργός Αμύνης της Ανατολικής Γερμανίας, Χάιντς Κέσλερ, που είχε καταδικαστεί μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου σε ποινή φυλάκισης ως υπεύθυνος για τον θάνατο ανατολικογερμανών πολιτών που επιχείρησαν να διαφύγουν στη Δύση για να γλυτώσουν από το κομμουνιστικό καθεστώς, πέθανε σε ηλικία 97 ετών, όπως ανακοίνωσε ο εκδοτικός οίκος του βιβλίου που είχε γράψει ο ίδιος ο Κέσλερ. Στην ανακοίνωση του εκδοτικού οίκου Eulenspiegel Verlagsgruppe, ο οποίος εξέδωσε το βιβλίο του Κέσλερ με τίτλο «Χωρίς το Τείχος Εκεί θα γίνονταν πόλεμος», αναφέρεται ότι ο Κέσλερ πέθανε

Ο Χάιντς Κέσλερ, ένας από τους λίγους επιζήσαντες ηγέτες της Ανατολικής Γερμανίας, ήταν φίλος του ηγέτη της Έριχ Χόνεκερ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ως τελευταίος υπουργός Αμύνης της Ανατολικής Γερμανίας (1985-1989), έφερε ακέραια όλη την ευθύνη για τον θάνατο των ανατολικογερμανών πολιτών που σκοτώθηκαν από πυρά γερμανών στρατιωτών στην προσπάθειά τους να διαφύγουν στη Δύση.
Υποστήριζε ότι εκείνοι που σκοτώθηκαν στα σύνορα εξέθεταν τον εαυτό τους σε κίνδυνο ενώ ευρέως υποστήριζε ότι η δικαιοσύνη «έκανε διακρίσεις σε βάρος ανθρώπων και ενοχοποίησε ανθρώπους επειδή είχαν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις».

Ο Χάιντς Κέσλερ γεννήθηκε στις 26 Γενάρη του 1920. Από μικρό παιδί είχε ενταχθεί στους Κόκκινους Πιονέρους και στη συνέχεια στην Ένωση Σπάρτακος3, καθώς και οι δύο γονείς του ήταν κομμουνιστές. Κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας στη Γερμανία οι γονείς του φυλακίστηκαν και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο Χάιντς Κέσλερ ξεκίνησε να μαθαίνει τη δουλειά του μηχανουργού στα 1934. Τον Οκτώβρη του 1940 καλείται να υπηρετήσει στη φασιστική Βέρμαχτ, από την οποία αυτομόλησε στις 15 Ιούνη του 1941 περνώντας στον Κόκκινο Στρατό.

Εκεί ανέπτυξε ενεργή αντιφασιστική δραστηριότητα, υπήρξε συνιδρυτής της «Εθνικής Επιτροπής για μια Ελεύθερη Γερμανία»4 κι έδρασε ως απεσταλμένος της σε διάφορα πολεμικά μέτωπα. Στα τέλη του 1945 επέστρεψε στο Βερολίνο, όπου ανέλαβε υπεύθυνος της Κεντρικής Αντιφασιστικής Επιτροπής Νεολαίας του Βερολίνου, ενώ το 1946 υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών της Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας (ΕΓΝ – FDJ) στη «Σοβιετική Ζώνη Κατοχής».

Αναδείχθηκε Πρόεδρος της ΕΓΝ στο Βερολίνο και στη συνέχεια Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της. Στα τέλη του 1955 ανέλαβε υπεύθυνος για τη δημιουργία και ανάπτυξη των Οργάνων Ασφαλείας και Προστασίας της ΓΛΔ. Υπήρξε επικεφαλής των αεροπορικών πολεμικών δυνάμεων και της αεροπορικής άμυνας του Εθνικού Λαϊκού Στρατού (ΕΛΣ), στη συνέχεια αρχηγός του Ανώτατου Επιτελείου του ΕΛΣ και τελικά αρχηγός της πολιτικής διοίκησης του ΕΛΣ. Το 1984 ανέλαβε υπουργός Άμυνας.

Με την επαναδραστηριοποίηση του ΚΚΓ το 1945 εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ. Όταν το 1946 ιδρύθηκε το Ενοποιημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας έγινε μέλος του προεδρείου του και στη συνέχεια μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Στις 24 Γενάρη 1990 συνελήφθη –επί ΓΛΔ– από την κυβέρνηση Μόντρο «για αντισοβιετική στάση» και απελευθερώθηκε στο τέλος Απρίλη του 1990. Τη δεύτερη μέρα της Πεντηκοστής του 1990 συνελήφθη ξανά, αυτή τη φορά από τα δυτικογερμανικά δικαστικά όργανα.

Έμεινε για δύο χρόνια προφυλακισμένος στο Μοάμπτι, για να δικαστεί στη συνέχεια μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του ΕΣΚΓ (Χόνεκερ, Στρέλιτς και Άλμπρεχτ). Καταδικάστηκε σε 7½ χρόνια φυλάκιση. Έμεινε συνολικά 5½ χρόνια στη φυλακή και αποφυλακίστηκε με αναστολή.

Με πληροφορίες από την Κομμουνιστική Επιθεώρηση