Ο Ερντογάν δίνει το σχοινί για να τον κρεμάσουν οι Κεμαλιστές

Μία από τις πρώτες αναφορές του Ταγίπ Ερντογάν, στο διάγγελμα που έκανε μετά την οριακή νίκη του στο δημοψήφισμα, ήταν για την επαναφορά της θανατικής ποινής.

«Αν πάρει τέτοια απόφαση το Κοινοβούλιο, εγώ ως πρόεδρος της Τουρκίας, θα την αποδεχθώ», είπε, συνεχίζοντας τη ρητορική των τελευταίων μηνών. Η στιγμή που επέλεξε, όμως, εμπεριέχει σημαντικό συμβολισμό, καθώς ο ίδιος αποκτά, πλέον, οιονεί

σουλτανικές υπερεξουσίες και νιώθει παντοδύναμος. Γι αυτό και πρόσθεσε ότι αν δεν υπάρξει τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία από τη Βουλή, μπορεί το όλο θέμα να τεθεί σε δημοψήφισμα.

Πραγματικά, δεν ξέρω αν ο Ερντογάν συνειδητοποιεί τον τρομακτικό διχασμό, που κατέγραψε το δημοψήφισμα για τις υπερεξουσίες του και σκέφτεται να προχωρήσει και σε δεύτερο. Στην ουσία, υπάρχουν δυο Τουρκίες, μία στο πλευρό του και μία εναντίον του.

Η αστική τάξη κοιτάζει προς την Ευρώπη και θέλει να ζήσει σε μια δημοκρατική χώρα. Τις ίδιες θέσεις ασπάζονται, στην πλειοψηφία τους, οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, της Άγκυρας και των άλλων μεγάλων πόλεων, καθώς επίσης και το μεγάλο κομμάτι όσων μένουν στα μικρασιατικά παράλια. Όλοι αυτοί ψήφισαν ΌΧΙ.

Οι κάτοικοι της ενδοχώρας, λιγότερο καλλιεργημένοι και περισσότερο αφοσιωμένοι στο Ισλάμ, συντάσσονται με τον Ερντογάν και τις επιλογές του και στήριξαν το ΝΑΙ.

Μπορεί τώρα ο Τούρκος πρόεδρος να προωθήσει την επαναφορά της θανατικής ποινής, την οποία ο ίδιος είχε καταργήσει το 2003, όταν επεδίωκε την προσέγγιση της χώρας του με την Ευρώπη. Ή απλώς απειλεί με κρεμάλα τους αντιπάλους του, στην περίπτωση που τολμήσουν να τον αμφισβητήσουν;

Ο χρόνος θα δείξει. Αυτή τη στιγμή οι σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση -και ειδικότερα, με τη Γερμανία και την Ολλανδία- είναι παγωμένες. Θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την ένταση ή θα ρίξει τους τόνους και θα χτίσει γέφυρες, όπως έκανε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού; Και τι πολιτική θα ακολουθήσει απέναντι στο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ;

Όλα αυτά είναι ζητούμενα. Ένα πράγμα θεωρώ σχεδόν βέβαιο. Στην περίπτωση που αποφασίσει να τεθεί ξανά σε ισχύ η ποινή του θανάτου και στείλει στον άλλο κόσμο αντιπάλους του, στην πραγματικότητα θα τους δώσει ο ίδιος το σχοινί να τον κρεμάσουν. Αργά ή γρήγορα θα στραβοπατήσει, είναι ανόητος αν πιστεύει ότι θα μείνει για πάντα στο απυρόβλητο. Ήδη οι μισοί Τούρκοι στέκονται απέναντί του. Αν συνεχιστεί η διαίρεση και, μάλιστα, ποτιστεί με αίμα, τότε κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά του. Οι Κεμαλιστές, τους οποίους πολεμά με κάθε τρόπο, θα του πάρουν το κεφάλι αν αποκτήσουν τέτοια δυνατότητα…