Κυνισμός, αφέλεια ή δικαίωμα τα περί «λιάσματος» των μεταναστών ;

Ας το πιάσουμε το κουβάρι του μεταναστευτικού από τα βασικά .

Στη δεύτερη θητεία της η κυβέρνηση Σημίτη ξεκαθάριζε και διεμήνυε προς κάθε κατεύθυνση πως «η ελληνική πολιτική δεν είναι πολιτική ανοικτών θυρών», ανοικτά σύνορα για όλους και για όσους.

Κρίθηκε αναγκαίο γιατί πια τα κύματα μεταναστών πλήθαιναν, ξεπερνούσαν τα όρια της φιλοξενίας πολιτικών κατά βάση προσφύγων από Μέση Ανατολή ή οικονομικών μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη .

Καμία μεταγενέστερη κυβέρνηση δεν ανέτρεψε αυτό το δόγμα, αυτή τη σημαντική τοποθέτηση που υπονοεί ελέγχους, όρια στην υποδοχή

Αν πέτυχε η εφαρμογή ή όχι μια τέτοιας πολιτικής, αν οι ελληνικές αρχές υπήρξαν αποτελεσματικές είναι άλλης τάξης θέμα .

Σε επίπεδο όμως διακήρυξης αρχών και στόχευσης, στο συνδυασμό της ανάσχεσης του μεταναστευτικού ρεύματος και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών, προείχε το πρώτο σκέλος .

Το κεντρικό ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ πιστεύει και προωθεί την πολιτική των προκατόχων της .

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντική μια τέτοια δήλωση από αρμόδιο παράγοντα, πιο αρμόδιος από την κ. Χριστοδουλοπούλου δε γίνεται .

Για την ώρα η αναπληρώτρια υπουργός για τη μεταναστευτική πολιτική αποδεικνύεται είτε ανεπίτρεπτα –για τη θέση της – αφελής, είτε μάγος της επικοινωνίας .

Η δήλωση της περί μεταναστών που «λιάζονται στην Ομόνοια» είναι χαρακτηριστική. Το προϊόν πούλησε καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στην ειδησεογραφική ατζέντα,επάξια -τέτοιος θανατηφόρος συνδυασμός κυνισμού και αφέλειας είναι σπάνιος.

Η κ. Χριστοδουλοπούλου δεν άφησε κανάλι για κανάλι που να μην επανέλαβε τα περί «λιάσματος». Η κρυπτο-αλαζονεία της –όποιος έχει μάτια βλέπει – ήταν αποκαλυπτική της πρόθεσής της να περάσει τη γραμμή της . Το ηλιόλουτρο των μεταναστών κέρδισε τις εντυπώσεις εις βάρος της ουσίας της παρέμβασής της και η ουσία είναι πως η κ. Χριστοδουλοπούλου πληροφόρησε το πανελλήνιο πως το υπουργείο της ετοιμάζει κοιτώνες σε δημόσια κτίρια και κατασκηνώσεις –ευφημισμός του στρατοπέδου- σε δημόσιες εκτάσεις για τους εισρέοντες μετανάστες .

Πρόκειται για ευθεία παραπομπή –ακούσια, είμαι βέβαιη – σε ανάλογες εικόνες στα σύνορα της Τουρκίας με Συρία, στις τεράστιες εκτάσεις με πρόχειρες εγκαταστάσεις με σκηνές όπου με την αρωγή του ΟΗΕ διαβιούν χιλιάδες ,δεκάδες χιλιάδες μεταναστών. Εύλογο – μπορεί και ύποπτο –το ενδιαφέρον και κυρίως συμφέρον της Τουρκίας να ξεφορτώσει .

Αλλά μήπως παρεξήγησα την κ. Χριστοδουλοπούλου;

Πιθανόν, άλλωστε θα το επιθυμούσα, θα επιθυμούσα να πρόκειται για μια πολιτικό εξαιρετικά καλοπροαίρετη, με ισχυρή πίστη στον ανθρωπισμό, τέτοια και τόση που μπορεί να εκληφθεί ως αφέλεια όπως έλεγα και πιο πάνω. Και όχι για μια πολιτικό εμμονική με τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς να λαμβάνει υπόψη ευρύτερες παραμέτρους , όπως τις οικονομικές και κοινωνικές αντοχές της χώρας αλλά και την παράμετρο της ασφάλειας έναντι μιας γεωγραφικής γειτονιάς ,όπου ξεθεμελιώνονται σύνορα και κρατικές οντότητες.

Για να μην υπάρχουν, λοιπόν, παρεξηγήσεις πρέπει η κυβέρνηση, η κ. Χριστοδουλοπούλου, ο πρωθυπουργός ο ίδιος ακόμη καλύτερα, να διευκρινίσει ότι «η ελληνική πολιτική δεν είναι πολιτική ανοικτών θυρών» ή και το αντίθετο .

Αλλά σίγουρα πρέπει να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση ποιο είναι το δόγμα της, οι πολιτικές αρχές της, έναντι του μεταναστευτικού .

Κι αμέσως μετά να καλέσει σε πανεθνικό διάλογο κόμματα, φορείς, με πρώτη και καλύτερη την Τοπική Αυτοδιοίκηση .

Να θέσει το θέμα ως επείγον στην Ε.Ε, όχι απειλώντας –θα σας στείλουμε καραβιές τζιχαντιστών, βλέπε Καμμένος- αλλά ως «συνιδιοκτήτης» –κατά την πρωθυπουργική έκφραση – που ενδιαφέρεται για το συνολικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα , να πάρει πρωτοβουλίες για συνεννόηση με τις άλλες μεσογειακές χώρες, με πρώτη και καλύτερη την Ιταλία που δέχεται ανάλογη πίεση .

Οσο πιο σύντομα εξαφανιστούν οι εικόνες μεταναστών με τις βαλίτσες στο σιντριβάνι της Ομόνοιας τόσο το καλύτερο .

Είναι παραζαλισμένοι οι άνθρωποι κ. Χριστοδουλοπούλου, στο απόλυτο κενό και πάντως σίγουρα δεν αισθάνονται τόσο άνετα ώστε απλώς να λιάζονται .