Είναι φτωχή καρδιά αυτή που ποτέ δεν χαίρεται…

Κι, όμως, φτάσαμε σε αυτό το σημείο, όπως εύστοχα το περιγράφει μια παλιά αγγλική παροιμία: «It is a poor heart that never rejoices». Ο ξεφτιλισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού συνεχίζεται από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης που επιμένει στην ίδια λογική – όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις – να ισοσκελίσει τους προϋπολογισμούς ξεζουμίζοντας μόνον τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, αυτούς δηλαδή που, ούτως ή άλλως, δεν μπορούσαν να κλέψουν και να υποκρύψουν εισοδήματα τα προηγούμενα χρονιά.

Μια μεγάλη

μερίδα του λαού δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει ούτε τα απαραίτητα προς το ζην προϊόντα και μια γενικευμένη κατάθλιψη απλώνεται σα βραχνάς πάνω από τον ελλαδικό ουρανό. Η κατάσταση έχει, πλέον, ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο αφού οι κυβερνώντες ζητάνε διπλάσιες φορολογίες από εισοδήματα που έχουν μειωθεί έως και 50% τα τελευταία τρία χρόνια.

Η φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας έχει ήδη επιτευχθεί αφού, όπως αποδείχθηκε, δεν υπήρξε ποτέ κανένα σοβαρό σχέδιο αλλαγής του οικονομικού μοντέλου της χώρας. Εδώ και έξι χρόνια οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ισοσκελίσουν έναν… ρημάδι προϋπολογισμό και δεν το έχουν καταφέρει ούτε στο ελάχιστο. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία που καταδεικνύει, με τον πιο έντονο τρόπο, την ανικανότητα όλων όσων κυβερνούν τα τελευταία χρόνια τούτο τον «καψερό» τον τόπο.

Με μαθηματική ακρίβεια βαίνουμε, πλέον, στην κοινωνία των «δυο τρίτων», όπου τα 2/3 του πληθυσμού θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και το 1/3 θα απολαμβάνει όλο τον πλούτο συγκεντρωμένο. Τα σημάδια είναι εμφανή έστω κι αν δεν θέλουμε να τα πιστέψουμε, αφού όπως λένε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε σε χρόνο dt, οι εργασιακές σχέσεις συνθλίβονται, το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο, η εκπαίδευση και η περίθαλψη θα γίνουν προνόμια των ολίγων και το συνταξιοδοτικό δικαίωμα θα μετατραπεί σε συνταξιοδοτική δυνατότητα για όσους έχουν το οικονομικό περίσσευμα να συνάψουν συμβόλαια με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.

Αυτό που δεν έχουν προβλέψει οι χαρτογιακάδες των οικονομικών Pανεπιστημίων και των οικονομικών θεωριών είναι την αντίδραση του ελληνικού λαού. Είχαν την αίσθηση, τα «τσακάλια» του πολιτικού κατεστημένου, ότι οι αντιδράσεις θα περιοριστούν σε 5,10,20, 200 γραφικούς που μούντζωναν έξω από τη Βουλή. Δυστυχώς για αυτούς, το πανηγύρι αρχίζει τώρα και αρχίζει τώρα διότι ο θυμός αντικαθίσταται από το πανάρχαιο ένστικτο της επιβίωσης. Ο νόμος της ζούγκλας είναι σαφής: Παίρνω μια κιμωλία, χαράσσω έναν κύκλο και βάζω μέσα την οικογένεια μου. Πέραν του κύκλου, ουδείς άλλος. Ό,τι βρεθεί στο δρόμο μου το σφάζω, το γδέρνω και το τρώω.

Και, ξέρετε, το ένστικτο αυτό δεν είναι απόρροια κάποιας κομματικής παραίνεσης, ούτε καπελώνεται από κομματικά σημαιάκια και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Είναι βαθιά μέσα στο DNA του ανθρώπου και βγαίνει στην επιφάνεια όταν ο μέσος άνθρωπος νιώθει ότι απειλείται η επιβίωσή του. Από εκεί και πέρα, απλά, είναι ικανός για όλα… για όλα