Εδώ παπάς, εκεί παπάς… Σφύρα του κι έφτασε!

Έπρεπε να μνημονεύσουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο. Είχαν περάσει τρία χρόνια απ’ το χαμό του!  Για καλή ή κακή μας τύχη ο νεκρός μας έχει ταφεί στο Τρίτο νεκροταφείο. Για να διασχίσεις το συγκεκριμένο Κοιμητήριο χρειάζεσαι οπωσδήποτε όχημα γιατί οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Στο μνήμα φτάσαμε οδηγώντας με αρκετή ταλαιπωρία. Μπαίνοντας αντιμετωπίσαμε τις φωνές του φύλακα στην είσοδο ο οποίος προσπαθούσε να διευκολύνει την κίνηση -αλλά μάλλον το αντίθετο κατάφερνε- έπρεπε να περάσουμε από τα στενά σοκάκια

χωρίς να «πατήσουμε» κάποιον δύστυχο που έκλαιγε τον άνθρωπό του, έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί με τις λακκούβες. Ταυτόχρονα, έπρεπε να βρούμε κι έναν Παπά για να ψάλλει.

Η αναζήτηση του ιερέα είναι μια περιπέτεια κάμελ τρόφι! Μπορεί να τον ψάχνεις ακόμα και δύο ώρες, εδώ παπάς εκεί παπάς, και πουθενά ο παπάς!

Η οδήγηση στους εσωτερικούς δια-δρόμους ήταν ατελείωτη!  Την αναζήτηση ανέλαβα να κάνω εγώ. Οι υπόλοιποι θα με περίμεναν στο μνήμα. Πόση ώρα οδηγούσα, παπά δεν έβρισκα μπροστά μου. Μόλις διέκρινα από απόσταση κάτι μαύρο, έτρεχα σα τρελή, αναφωνούσα δυνατά μόνη μου «νάτος ο Παπάς, τον βρήκα», έκανα όπισθεν, σπίνιαρα με πρώτη ταχύτητα στα χώματα, πλησίαζα, φώναζα, «πάτερ, πάτερ, περιμένετε», μα η μαύρη φιγούρα έστριβε ξαφνικά και χανόταν στα πέρατα του νεκροταφείου. Έβγαινα, έτρεχα μπας και προλάβω, αλλά μάταια! Το ράσο είχε εξαφανιστεί!

«Μα εδώ ήταν, μόλις τώρα, εδώ να», μου είπαν κάποιοι, «να! Πείτε στον φύλακα να του σφυρίξει και θα έρθει»! Στα νεκροταφεία έτσι λειτουργεί το σύστημα. Ένας υπάλληλος με μια σφυρίχτρα στο χέρι, αρχίζει και σφυρίζει όταν του πεις και όποιος παπάς ακούσει τρέχει! Αλλά και τον φύλακα με τη σφυρίχτρα δύσκολα τον βρίσκεις! Εγώ δεν έβρισκα λοιπόν κανέναν. Ούτε παπά, ούτε σφυρίχτρα! Κι οι δικοί μου που περίμεναν στον τάφο, φοβήθηκαν ότι άνοιξε η γη και με κατάπιε! Και τι γη!

Δρόμο πήρα, δρόμο άφησα, είχα χαθεί τελείως πια, δεν ήξερα καν πως να γυρίσω πίσω. Μέχρι που ξαφνικά τον βλέπω! Θαύμα, θαύμα! Ένας παπάς! Αυτός που ψάχνω τόσην ώρα είναι μπροστά μου! Ο ιερέας περπατούσε αμέριμνος στο δρόμο, εγώ τρέχω, τον αρπάζω τον άνθρωπο για να μην τον χάσω και του λέω ασθμαίνοντας «Επιτέλους σας βρήκα πάτερ μου, αγαπημένε μου πάτερ, σας ψάχνω μία ώρα, έχουμε μνημόσυνο, ελάτε να πάμε»! Εκείνος γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε από πάνω έως κάτω και μου είπε ενοχλημένος: «Σιγά κυρία  μου! Δεν είναι αυτή η Περιφέρειά μου»!!!

Το νεκροταφείο είναι χωρισμένο σε Περιφέρειες. Κάθε περιφέρεια έχει τον δικό της Παπά. Τετρακόσια στρέμματα όλο, με 13.600 τριετούς χρήσης τάφους, 4.700 οικογενειακούς και εν ενεργεία μόνο… δέκα ιερείς! Στην πραγματικότητα εννιά γιατί ο ένας μένει στην Εκκλησία και οι υπόλοιποι περιφέρονται. Τις Κυριακές που γίνονται τα μνημόσυνα, γίνεται το έλα να δεις! Επίσης αργία γαρ, οι οικείοι των νεκρών βρίσκουν τον χρόνο να επισκεφτούν, να «περιποιηθούν» το σπίτι των πεθαμένων τους. Απίστευτος κόσμος πηγαινοέρχεται, οι τάφοι στολίζονται, άνθρωποι θρηνούν και κάθε τόσο κάνα δυο τρ