«Διαύγεια»

Μόλις που έχει ξεθωριάσει λίγο η εικόνα. Πρεσβύωπας, αναλωτής, συμμέτοχος μεγάλου τηλεπαιχνιδιού. Μπορεί δοαγωνιζόμενος, ίσως χειροκροτητής, στο στούντιο μπορεί τηλεθεατής, τέλος πάντων ο προ της κρίσης νεκροζώντανος . Αγωνιά για την έκβαση της τελευταίας ερώτησης-μαντεψιάς. Δοκιμασία τόσων χιλιάδων ευρώ. Εγκατεστημένος φαρδύς πλατύς στον πυρήνα ενός πολιτιστικού, πνευματικού, ηθικού, περιβάλλοντος τρέφεται με νεκροζώντανες συγκινήσεις, στις οποίες έχει εκπαιδευτεί να χωράει ο ψυχικός του ορίζοντας. Η μπάνκα γιγαντώνεται . Το διακύβευμα είναι, πλέον, δισεκατομμύρια ευρώ.

Το παιχνίδι συνεχίζεται.

Αντιστοιχεί τώρα στον μετά την κρίση νεκροζώντανο. Με το καινούργιο όνομα » Η επόμενη δόση» δεν έχει πλέον σαν πρώτη ύλη την υπόσχεση για όλο και περισσότερα κέρδη , αλλά τον τρόμο για όλο και περισσότερες απώλειες. Η κλίμακα τρέχει προς τα κάτω . Το κάθε τρέχον δίλημμα, που ήταν στο αμέσως προηγούμενο σκαλοπάτι της κρίσης αδιανόητο, παρουσιάζεται τώρα ως αυτονόητο. Αλλάζει το κόνσεπτ, ο παρουσιαστής και ο ρόλος σου. Χθες σε είχαν πασά , σήμερα τράγο αποδιοπομπαίο.

Από προεκλογικές υποσχέσεις και διαφημιστικές σειρήνες , εσύ ήξερες πως εκεί έξω υπήρχει ένας καλύτερος κόσμος , ένας κόσμος που σου ανήκε. Ο κόσμος σε εκλιπαρούσε, » έλα πάρε με, αγόρασε με, κάνε με δικό σου με δικαιούσαι» . Ίσως γι΄αυτό και οι συναισθηματικές σου ματαιώσεις, δεν σε συντρίβανε. Ό, τι και να γινότανε, εσύ είχες τον τρόπο σου, είχες τις άκρες σου, σε ήθελε η τράπεζα.

Τώρα τρως πόρτα. Όχι μονάχα από έναν άνθρωπο αλλά από την αφήγηση της νέας πραγματικότητας στο σύνολό της. Τώρα σε ματαιώνουν και υλικά και ηθικά. Τώρα φεύγει από πάνω σου όλη η προσοχή και πέφτει όλη η ενοχή. Τώρα φταις εσύ και πρέπει να πληρώσεις τον λογαριασμό. Η μετάβαση από την εποχή που δεν ήξερες καλά καλά γιατί ζεις, στην εποχή που καλά καλά δεν ξέρεις αν θα υπάρχει αύριο για να ζήσεις.

Στέκεσαι σ΄ ένα σημείο και τριγύρω σου ανοίγονται πολλές κατευθύνσεις. Δεν ξέρεις προς τα πού να κινηθείς. Η ιστορία που σου έλεγαν μέχρι τώρα δεν σε πείθει πια. Ούτε όμως, έχει έρθει άλλη νέα στην θέση της. Τίποτα δεν μοιάζει σταθερό.

Τίποτα ; Είσαι σίγουρος Τίποτα ; Τίποτα από τα εξωτερικά δεν έχει σταθερή εικόνα. Τα εσωτερικά σου, όμως, ούτε αυτά είναι σταθερά ; Αν μονάχα στραφείς προς τα εσωτερικά σου αισθητήρια.

Στις ελάχιστες αδιαπραγμάτευτες αρχές σου. Στα πέντε πράγματα που νιώθεις μέσα σου σωστά. Εκεί στα σταθερά » μέσα μας» περιμένει μια αναπάντεχη έκπληξη με το σπάνιο όνομα «διαύγεια»’. Αυτή που σε κάνει να νιώθεις πως κάπου κατασταλάζεις , κάπου ανήκεις. Πέφτει πάνω σου ένας μυστικός προβολέας και σε φωτίζει. Εσένα που στέκεσαι σωστά, ακόμα και όταν σου έχουν πυροβολήσει τα πόδια. Εσένα που είσαι εκεί όταν ο φίλος σε χρειάζεται , αλλά κυρίως ξέρεις πότε να απουσιάζεις. Εσένα που δεν λές πολλά μπλα, μπλά, μπλά, και διάφορα «πιστεύω στις σχέσεις», αλλά ξέρεις να σχετίζεσαι βαθειά και αληθινά. Εσένα που διανύεις αποστάσεις και κλείνεις τρύπες. Εσένα φωτίζει ο προβολέας της διαύγειας και τις μέρες σου. Τις μέρες εκείνες που θα πάρεις την απόφαση να κοιτάξεις πέρα από τον φόβο σου και θα νιώσεις εκατό τοις εκατό ζωντανός.

*Ζωγραφική Φώτης Πεχλιβανίδης