Civitas: Η έλλειψη ρευστότητας οδηγεί στο «άρθρο 99»

Αναμφίβολα οι συνθήκες ακραίας ύφεσης που πλήττουν για περισσότερα από τρία συνεχόμενα χρόνια την ελληνική οικονομία, έχουν οδηγήσει πλήθος ιδιωτικών εταιρειών σε οριακή κατάσταση. Ακόμη και εμπορικά σήματα που όχι απλά ήταν κερδοφόρα αλλά αποτελούσαν και τους ηγέτες ολόκληρων κλάδων, σήμερα βρίσκονται στο σημείο να προσφεύγουν στις δυνατότητες που προσφέρουν οι διαδικασίες εξυγίανσης. Ανάμεσα σε αυτά φαίνεται πως πλέον συγκαταλέγεται και η άλλοτε κραταιά Civitas, η πρωτοπόρος στο χώρο της στρατηγικής, της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων εταιρεία του Γιώργου Φλέσσα. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της εφημερίδας Κέρδος, σε άρθρο που φέρει τον τίτλο «Και η “Civitas” με αίτηση για το άρθρο 99», «η εταιρεία… αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα προβλήματα ρευστότητας...  ενώ είχε το 2011 σημαντική μείωση στα μεγέθη της, εμφανίζοντας και ζημιές. Συγκεκριμένα, η εταιρεία παρουσίασε για το παρελθόν έτος κύκλο εργασιών στα 2,76 εκατ. ευρώ από 3,83 εκατ. ευρώ το 2010 (ήτοι μείωση της τάξεως του 28%) και ζημιές προ φόρων ύψους 208 χιλ. ευρώ. Σημειώνεται ότι το 2010 η εταιρεία είχε σημειώσει κέρδη ύψους 204 χιλ. ευρώ». Παρότι η Civitas αποτελεί τον περιφερειακό κόμβο της Ketchum -μίας από τις κορυφαίες εταιρείες στο χώρο των δημοσίων σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο- φαίνεται ότι δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στις όντως εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της μνημονιακής ελληνικής οικονομίας. Αν βέβαια μία εταιρεία που έχει διαχειριστεί λογαριασμούς των Frigoglass, Intel, Adidas, Printec, Genesis Pharma, Boeing, Chiquita, Henkel κ.ά., ενώ ο επικεφαλής της έχει συνδράμει συμβουλευτικά σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς, κυβερνήσεις και υπουργεία, μα έχει σχεδιάσει και ορισμένες από τις πλέον επιτυχημένες πολιτικές καμπάνιες, φθάνει σε αυτό το σημείο, τότε η λέξη «ζοφερή» είναι λίγη ως επίθετο-χαρακτηρισμός για την υφιστάμενη κατάσταση στο χώρο της επικοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση είναι γνωστό ότι η ρευστότητα στην αγορά αποτελεί έννοια προς εξαφάνιση, οπότε η «θωράκιση» των επιχειρηματικών μονάδων, ειδικά σε κλάδους που πλήττονται με βιαιότητα, είναι ένας εξαιρετικά δύσβατος δρόμος. Οι ημέρες της... αμεριμνησιάς έχουν παρέλθει ανεπίστρεπτα. Εν τούτοις, αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει, ως απόσταγμα γνώσης,  ειδικά για το συγκεκριμένο κλάδο, είναι το ότι συχνά αφενός αρκετοί δυσκολεύονται να εφαρμόσουν στα του «οίκου» τους όσα με ευκολία συμβουλεύουν άλλους, αφετέρου ότι πολλές φορές στρατηγικές που προτείνονται ως «σωτήριες» καταλήγουν όχι μόνο επιβλαβείς για τους υπόλοιπους, μα και αυτοκτονικές. Παναγιώτης Σκευοφύλακας