Συγκλονιστική καταγγελία μιας μάνας που το παιδί της είναι σε πρόγραμμα μεθαδόνης

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει την καταγγελία μιας μητέρας που το παιδί της είναι σε πρόγραμμα αλλά την ίδια στιγμή κάνει χρήση ναρκωτικών. Μία από τις πολλές περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν το επικίνδυνο αδιέξοδο της χορήγησης υποκατάστατων

«Φοβάμαι μήπως πεθάνει το παιδί μου. Εχω μεγαλώσει στις φάμπρικες και τα εργοστάσια, θα τους λιώσω αν πεθάνει το παιδί μου».

Μπροστά σε μια σοβαρή καταγγελία βρεθήκαμε όταν χτύπησε πριν από λίγες μέρες το τηλέφωνο της εφημερίδας και στην άλλη άκρη ακούστηκε μια φωνή σε απόγνωση. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε με εκείνη την οργισμένη φωνή που ανήκει στην

«Ο γιος μου, λέει, είναι χρήστης ναρκωτικών πάνω από 10 χρόνια. Σήμερα είναι 32 ετών. Μετά από 10 χρόνια, πριν ένα χρόνο, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, τον κάλεσαν από τον ΟΚΑΝΑ να πάει σε πρόγραμμα μεθαδόνης. Εδώ κι ένα χρόνο ο γιος μου είναι στο πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης. Το αποτέλεσμα είναι ότι εδώ κι ένα χρόνο ο Βαγγέλης μου εκτός από μεθαδόνη κάνει παράλληλη χρήση ηρωίνης και χαπιών, περίπου 10 χάπια τη μέρα. Πάντα ήταν πολυχρήστης. Εφόσον είναι στο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ υποτίθεται ότι πρέπει να του κάνουν εξετάσεις, ουροληψίες κ.ά., κι αν διαπιστωθεί ότι κάνεις χρήση ηρωίνης ή χαπιών πρέπει να σε διώξουν, να διακόψεις το πρόγραμμα για μερικούς μήνες. Μίλησα με τους υπεύθυνους του προγράμματος, χωρίς αποτέλεσμα.

Για μένα η μεθαδόνη είναι νόμιμο ναρκωτικό, κρατική πρέζα. Ενημέρωσα το πρόγραμμα γιατί δε θέλω να πεθάνει το παιδί μου. Εχει πάθει στο παρελθόν μια φορά επιληψία κι από τότε που ξεκίνησε τη μεθαδόνη άλλες δύο. Πήγα στο πρόγραμμα, μίλησα με την υπεύθυνη, δεν βρήκαμε άκρη, μου είπε ότι είναι επιλογή του Βαγγέλη. Μα το παιδί μου είναι χρήστης, τι επιλογή θα κάνει; Τι διάλογο θα κάνω μαζί του όταν δεν έχει καθαρό μυαλό; Τους τελευταίους μήνες ειδικά παίρνει τουλάχιστον 10 - 15 χάπια, συν τη μεθαδόνη που παίρνει καθημερινά».

Η φαρμακοβιομηχανία «BAYER» εισάγει στην αγορά το 1898 την ηρωίνη ως υποκατάστατο της μορφίνης και η «HOECSHT» παράγει τη μεθαδόνη στη ναζιστική Γερμανία το 1943 ως υποκατάστατο της ηρωίνης. Οι φαρμακοβιομηχανίες θησαυρίζουν, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑ.Ο.Σ. συμπορεύονται μαζί τους και χιλιάδες οικογένειες ζουν στην κόλαση των υποκατάστατων
«Εξω από το πρόγραμμα πουλάνε χάπια κι άλλα, συνεχίζει η Κ. Αλευρά. Πήγα και παρακαλούσα τα βαποράκια να μην του πουλάνε και πάει και τα παίρνει από την πλατεία Βάθης. Εγώ θέλω να τον διώξουν από το πρόγραμμα. Δε θέλω άλλο κρατική πρέζα. Κάνοντας όλη αυτή τη μείξη ναρκωτικών ειλικρινά φοβάμαι για το τι θα συμβεί. Τον πάει όλο και πιο πίσω ο ΟΚΑΝΑ. Γιατί δεν έχει στόχο, δεν έχει κίνητρο. Πάει παίρνει τη δόση του και φεύγει. Εδώ κι έξι μήνες δεν έχει κάνει ουροληψίες. Μου απάντησαν ότι δεν υπάρχουν αντιδραστήρια. Μα το παιδί μου είναι χάλια, δεν το βλέπετε;

Εχει κάνει προσπάθεια να απεξαρτηθεί. Εμεινε ένα χρόνο "καθαρός". Βρήκε δουλειά, έπλενε πιάτα 12 ώρες σ' ένα μαγαζί και του άρεσε».

«Είμαι άνεργη εδώ κι έξι χρόνια, λέει η Κ. Αλευρά. Ακόμη κι όταν βρίσκω δουλειά πώς να την κρατήσω; Πόσες φορές να πω στον εργοδότη μου ότι ο γιος μου είναι μισοπεθαμένος στην Ομόνοια, τρέχω να τον πάρω; Δε θέλω να χάσω τον Βαγγέλη. Το ξέρεις ότι δεν κοιμάμαι τα βράδια; Πηγαίνω συνέχεια να ακούω την ανάσα του, να δω αν αναπνέει. Πάω τον σκουντάω. Τον έχω πετάξει 10 φορές έξω από το σπίτι και μετά τον παίρνω τηλέφωνο να έρθει. Δεν μπορώ να τον αφήσω να κοιμηθεί έξω. Δεν μπορώ να ζω έτσι. Εχω πιάσει τα πενήντα. Θέλω να ηρεμήσω, να χαρώ το εγγόνι μου. Εχω κι άλλο παιδί και το παραμελώ συνέχεια. Υπάρχουν μέρες, να μη σου πω βδομάδες, που δεν βγαίνω από το σπίτι. Κάθομαι μέσα και περιμένω μήπως με πάρουν τηλέφωνο και μου πουν ότι ο Βαγγέλης μου είναι κάπου πεθαμένος. Δε με νοιάζει που δεν έχω προσωπική ζωή. Αυτό που θα ήθελα να έχω είναι μόνιμη και σταθερή δουλειά, να έχω τα παιδιά μου και να ταξιδέψω να γνωρίσω την Ελλάδα».

Ο ...«παράδεισός» τους

Περίπου 750.000 χρήστες οπιοειδών ήταν σε προγράμματα υποκατάστασης το 2013 στις χώρες της ΕΕ, έναντι 600.000 το 2008. Το 10% των χρηστών που ξεκίνησαν θεραπεία για πρώτη φορά σε 11 χώρες της ΕΕ, δήλωσαν εξαρτημένοι κυρίως από μεθαδόνη και βουπρενορφίνη, ενώ στη Φινλανδία οι περισσότεροι χρήστες οπιοειδών δηλώνουν ως κύρια ουσία χρήσης τη βουπρενορφίνη (έκθεση του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά», 2013).

Σήμερα, τα προγράμματα υποκατάστασης κυριαρχούν σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ καλύπτοντας πάνω από τα 2/3 των προγραμμάτων, ενώ τα «στεγνά» προγράμματα καλύπτουν μόλις το 1/3 των θέσεων θεραπείας. Μόνο σε μία δεκαετία (1994 - 2004) στις ΗΠΑ, οι θάνατοι από μεθαδόνη και τα περιστατικά υπερβολικής δόσης από τη συγκεκριμένη ουσία αυξήθηκαν κατά 390%! Στη Δανία σχεδόν οι μισοί θάνατοι από ναρκωτικά (44%) οφείλονται στη μεθαδόνη. Στη Γερμανία σ' ένα χρόνο σημειώθηκαν 350 θάνατοι από βουπρενορφίνη.

Κάπως έτσι είναι ο «παράδεισος» της ΕΕ που υπερασπίζονται με πάθος ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΠΟΤΑΜΙ και κουνούν απειλητικά το δάχτυλο για το τι πρόκειται να χάσουμε αν σπάσουμε τα δεσμά της. Είναι η κόλαση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευτεί για να γίνει η ΕΕ ...καλή. Είναι όλοι αυτοί που ψήφισαν τη στρατηγική της ΕΕ στην Ευρωβουλή και τη Συνθήκη του Μάαστριχ στο ελληνικό Κοινοβούλιο και μόλις πέρυσι τον «Κώδικα Ναρκωτικών» για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και την παράδοση της πρόληψης, της απεξάρτησης και της κοινωνικής επανένταξης στους ιδιώτες. Ολοι τους τάχα νοιάζονται για τους τοξικοεξαρτημένους και τους προσφέρουν δύο επιλογές, που τελικά είναι μία, με προδιαγεγραμμένο τέλος. Αγρια καταστολή με φυλακή ή φαρμακευτική καταστολή με μόνιμη και νόμιμη χρήση, στο όνομα της «μείωσης της βλάβης».

Είναι καιρός να κλονιστούν οι ρηχές βεβαιότητες. Σαν την Καλλιόπη και τον Βαγγέλη είναι χιλιάδες, και η κόλασή τους μόνο ένα κομμάτι του συνολικού παζλ, που επιβεβαιώνει ότι όλη η εξέλιξη και ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγής θυσιάζεται στο βωμό των αγορών, των φαρμακοβιομηχανιών, αλυσοδένεται στο άρμα της ΕΕ και αποτελεί τον διαρκώς αυξανόμενο θησαυρό στα χέρια των λίγων. Να διεκδικήσουμε όλα όσα επιτεύχθηκαν με τις θυσίες και τον κάματό μας, να επιστρέφονται στον καθένα από μας ως ποιοτική εξέλιξη της ζωής μας.