Παναγιώτης Σωτήρης στο alfavita.gr: Να μην ταυτιστεί ξανά η Αριστερά με την ήττα και τη διάψευση

1. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτές τις εκλογές κατεβαίνει ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Πολύς κόσμος ρωτάει για το ΜΑΡΣ. Ποιες δυνάμεις το αποτελούν και τι σηματοδοτεί αυτή η συμμαχία;

Η πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση (ΜΑΡΣ) και άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες είναι μια μετωπική

συλλογική και ενωτική προσπάθεια, αποτέλεσμα κοινών αγώνων και στο μαζικό κίνημα και στα πολιτικά μέτωπα. Η Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση περιλαμβάνει ανένταχτους αγωνιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και τάσεις όπως το Σχέδιο Β’, η πολιτική ομάδα ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Όλοι αυτοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που απηύθυνε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτική και εκλογική συνεργασία, ως ένα πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου ρεύματος της Αριστεράς του αναγκαίου άλλου δρόμου, χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και ΕΕ.

2. Τι απαντάτε σε εκείνους που λένε ότι το βασικό τώρα είναι να πέσει η συγκυβέρνηση και γι' αυτό θα έπρεπε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ να συμμαχήσει εκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η συγκυβέρνηση πρέπει να πέσει και να τιμωρηθούν εκλογικά τα κόμματα που ευθύνονται για τη μνημονιακή καταστροφή. Όμως, το βασικό είναι, μαζί με τη συγκυβέρνηση, να ανατραπεί και η πολιτική που μας οδήγησε ως εδώ. Για εμάς η διαγραφή του χρέους, η άμεση έξοδος από το ευρώ, η απειθαρχία στις ευρωσυνθήκες και η αποδέσμευση από την ΕΕ, οι εθνικοποιήσεις, ορίζουν έναν δρόμο δύσκολο αλλά και αναγκαίο. Το μόνο δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα ανοίξει ο δρόμος για να βρουν δουλειά οι άνεργοι, να ανακουφιστούν οι εργαζόμενοι, να σταματήσει η αιμορραγία της μετανάστευσης των νέων. Αλλά και για να έχουμε ένα άλλο πρότυπο ανάπτυξης στηριγμένο στο συλλογικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο, την αυτοδιαχείριση, την προστασία του περιβάλλοντος. Με εμπιστοσύνη πρώτα και κύρια στις δυνάμεις του αγώνα, στον οργανωμένο και αγωνιζόμενο λαό, στη δύναμη του κινήματος να επιβάλει κατακτήσεις αλλά και να οικοδομεί διαφορετικές κοινωνικές σχέσεις.

Αντίθετα, η λογική της «πραγματικής διαπραγμάτευσης», την οποία προκρίνει σήμερα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μας θα οδηγήσει σε διαρκείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς και τελικά σε ήττες, και στο ενδεχόμενο να εφαρμόσει κυβέρνηση με συμμετοχή της Αριστεράς πολιτικές λιτότητας. Οποιαδήποτε εκλογική συμμαχία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ με αυτή την πολιτική απλώς θα νομιμοποιούσε μια τέτοια λανθασμένη κατεύθυνση. Άλλωστε, σε πείσμα των εκκλήσεων που -πάντα προεκλογικά- θυμάται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι σαφές ότι έχει ήδη επιλέξει με ποιους θέλει να συγκυβερνήσει: τους τέως Υπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων όπως η κ. Θ. Τζάκρη ή η Λ. Κατσέλη. Αντίθετα, η δική μας πολιτική παρουσία μέσα στην εκλογική μάχη, αλλά και - ας μην ξεχνάμε - στο κίνημα, αποσκοπεί στο να προβληθεί η αναγκαία εναλλακτική κατεύθυνση για να μην ταυτιστεί ξανά η Αριστερά με την ήττα και τη διάψευση.

3. Πώς κρίνετε τις εξελίξεις στην ΕΕ και την ευρωζώνη μετά τα τελευταία γεγονότα με τον ELA;

Η ευρωζώνη βρίσκεται σε βαθιά κρίση και η ελληνική κρίση είναι απλώς ένα σύμπτωμα. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται και ο δομικός χαρακτήρας της κρίσης χρέους αλλά και ο τρόπος που το ευρώ απλώς οξύνει περιφερειακές ανισότητες και συμπυκνώνει μια επιθετική ταξική στρατηγική. Άλλωστε, ο λόγος που επικεντρώνεται τόση επιθετικότητα έχει σχέση με πώς θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα στην Ιταλία και τη Γαλλία. Αυτό δείχνει ακριβώς και την αφέλεια της «διαπραγματευτικής» τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί ότι μπορεί σε αυτό το πλαίσιο να κερδίσει κάποιου είδους «αλληλεγγύη» από το μηχανισμό της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε και όλη η αντιπαράθεση γύρω από το ερώτημα του εάν ο Ντράγκι θα εφαρμόσει μια εκδοχή «ποσοτικής διευκόλυνσης» γύρω από το πρόγραμμα της επαναγοράς ομολόγων. Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Ντράγκι προϋποθέτει τις ιδιωτικοποιήσεις και τη λιτότητα στην ίδια κλίμακα με τους Γερμανούς. Την ίδια στιγμή το να προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί το ευρώ, να δηλώνει ότι θα σώσει την ΕΕ και να προσπαθεί να χαρακτηρίσει «κινδυνολόγους» όσους μιλούν για «Grexit» αποδεικνύει για εμάς διαζύγιο από την επίγνωση του πραγματικού ταξικού διακυβεύματος. Να το πούμε απλά: αυτονόητη αφετηρία οποιασδήποτε αριστερής πολιτικής θα έπρεπε να είναι ότι το Grexit δεν είναι κατάρα, αλλά ευλογία και πρώτος στόχος της Αριστεράς.

4. Ποιος είναι ο εκλογικός σας στόχος για αυτές τις εκλογές;

Στόχος μας είναι να καταγραφεί και στις εκλογές ένας ισχυρός συσχετισμός, σε όλα τα επίπεδα, υπέρ της Αριστεράς εκείνης που διαλέγει το δρόμο της ρήξης με το χρέος, την ΕΕ, τους κάθε λογής ολιγάρχες, της Αριστεράς που έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή σε κάθε κίνημα, εκείνης της αριστεράς που έχει εμπιστοσύνη ότι ο λαός και θέλει και μπορεί να βάλει πλάτη για να μπορέσουν τα πράγματα να αλλάξουν. Γνωρίζουμε ότι η κοινωνική απήχηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ είναι πολύ μεγάλη. Προφανώς το κλίμα του διπολισμού που διαμορφώνεται, με τη βοήθεια και ενός ληστρικού εκλογικού νόμου (παρατηρείστε ότι στην όλη συζήτηση έχει εξαφανιστεί και από το λόγο του ΣΥΡΙΖΑ το ιστορικό προοδευτικό αίτημα της απλής αναλογικής που υποστήριζε πάντα όλη η Αριστερά), χωρίς τον οποίο ήδη από τις εκλογές του 2012 θα υπήρχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δεχόμαστε αντικειμενικά πίεση. Ωστόσο εμείς επιμένουμε, γιατί θεωρούμε ότι έχει νόημα να εκπροσωπήσουμε τη γραμμή της ρήξης και της ανατροπής, τη φωνή των κινημάτων, μέσα στην πολιτική συζήτηση των εκλογών.

5. Δεν υπάρχει μια αναντιστοιχία όμως μεταξύ της παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως την περιγράφετε, και του εκλογικού αποτελέσματος που έχει επιτύχει ως τώρα; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ο δικός μας ο χώρος έχει μια πολύ μεγάλη παρέμβαση και δράση μέσα στο μαζικό κίνημα. Τα ΕΑΑΚ και το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας έχουν πρωτοστατήσει σε όλες τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Αν δεν υπήρχε η δράση αυτών των ρευμάτων το πανεπιστήμιο θα ήταν ένα ιδιωτικοποιημένο αυταρχικό εκπαιδευτήριο, πολύ καιρό πριν. Ο χώρος των παρεμβάσεων συσπειρώσεων κινήσεων και γενικά του μαχητικού ταξικού συνδικαλισμού έχει γράψει τη δική του ιστορία σε όλες τις μεγάλες μάχες του εργατικού κινήματος. Οι ριζοσπαστικές τοπικές κινήσεις και τα περιφερειακά σχήματα που υποστηρίζουμε έχουν συμβάλει αποφασιστικά σε όλα τα τοπικά κινήματα που έχουν γίνει. Ο κόσμος του αγώνα το ξέρει και το αναγνωρίζει αυτό. Ωστόσο, έχετε δίκιο ότι με λίγες εξαιρέσεις (π.χ. αυτοδιοικητικές εκλογές) αυτός ο χώρος δεν αντιπροσωπεύεται εκλογικά στην κλίμακα που του αναλογεί. Αυτό είχε σχέση και με την καθυστέρηση ιστορικά σε αναγκαία ενωτικά και μετωπικά βήματα, αλλά και με το πώς αυτός ο χώρος δεν διεκδίκησε περισσότερο αποφασιστικά να έχει έναν κεντρικότερο πολιτικό ρόλο, να διεκδικήσει να είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο για την Αριστερά και όχι απλώς ο συνδυασμός ανάμεσα στην κινηματική στράτευση και την ιδεολογική υπεράσπιση του επαναστατικού δρόμου. Ο τρόπος, όμως, που παρεμβαίνουμε πλέον, η συστηματική προσπάθεια αναμέτρησης και με τα κεντρικά ερωτήματα απαντάει σε αυτό. Με αυτή την έννοια, καλούμε τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές με τους οποίους έχουμε συμπαραταχθεί στους αγώνες, να μας στηρίξουν και εκλογικά. Δεν διεκδικούμε ούτε θα το κάνουμε ποτέ εξαργύρωση των αγώνων και δεσμευόμαστε ότι ούτως ή άλλως και την επομένη των εκλογών θα είμαστε και στην πρώτη γραμμή των αγώνων και στην πρώτη γραμμή της αναγκαίας συζήτησης για το πρόγραμμα και τη γραμμή της Αριστεράς. Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ στις 25 Γενάρη θα μας δώσει μια ώθηση παραπάνω και θα στείλει ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, τόσο στο «μνημονιακό μπλοκ» που θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να διατηρήσει τα κεκτημένα του, όσο και απέναντι στη δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

6. Εάν κανείς ψάχνει μια ψήφο Αριστερής Αντιπολίτευσης στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί πρέπει να στηρίξει εσάς και όχι π.χ. το ΚΚΕ που έχει και βέβαιη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση;

Είναι αλήθεια πως σήμερα το ΚΚΕ διεκδικεί να είναι ο πόλος μιας αριστερής και λαϊκής αντιπολίτευσης επιμένοντας μάλιστα ότι δεν απαιτεί και πλήρη συμφωνία στο πρόγραμμά του. Μόνο που η «αντιπολίτευση» που κάνει το ΚΚΕ στην πραγματικότητα είναι από τη σκοπιά της ηττοπαθούς αντίληψης ότι «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει» και ότι το μόνο που χρειάζεται είναι εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ και αναμονή της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας». Είναι η αντίληψη που οδήγησε σε συνειδητή άρνηση ενωτικής δράσης μέσα στο κίνημα, σε παντελή άρνηση συντονισμού αγωνιστικών δυνάμεων, στην άρνηση οποιουδήποτε διαλόγου ανάμεσα στις μαχόμενες δυνάμεις, οριακά στην υπονόμευση αγώνων. Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ σε όλη την περίοδο που διανύουμε δεν είδε τις μεγάλες δυναμικές που ξεχύθηκαν (ποιος μπορεί να ξεχάσει την εχθρότητά του απέναντι στο Δεκέμβρη του 2008 ή τις «Πλατείες»;), γιατί δεν ταίριαζαν με την αντίληψή του ότι το μόνο κριτήριο για το συσχετισμό είναι η δική του ενίσχυση. Είναι σαφές ότι εάν το ΚΚΕ είχε μια άλλη κατεύθυνση, είχε μια λογική μετώπου των δυνάμεων που είναι με τη έξοδο από ευρώ και ΕΕ και με τη διαγραφή του χρέους και μια πρακτική κοινής δράσης, το τοπίο και στο κίνημα αλλά και ο συσχετισμός μέσα στην Αριστερά θα ήταν πολύ διαφορετικός. Αλλά το πολιτικό ιερατείο του Περισσού δεν στάθηκε αντάξιο των ευθυνών που είναι μπροστά του. Δεν είναι τυχαίο ότι διέγραψε μαζικά στελέχη του που διεκδικούσαν μια πιο ενωτική μετωπική πολιτική κατεύθυνση αλλά εξακολουθεί να έχει πολιτική προμετωπίδα την προερχόμενη εκ της Δεξιάς όψιμη «αριστεροσύνη» της κ. Κανέλλη. Με αυτή την έννοια η υπερψήφιση του ΚΚΕ από αγωνιστές που πραγματικά αγωνιούν για την υπόθεση της Αριστεράς του άλλου δρόμου απλώς θα δώσει άλλοθι στην ηγεσία του Περισσού να συνεχίσει στην ίδια αδιέξοδη πολιτική. Αντίθετα, η υπερψήφιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ θα είναι ακριβώς η στήριξη της γραμμής που την ρήξη με την ΕΕ, το χρέος και το κεφάλαιο δεν την κρεμάει απλώς στο πέτο σαν ταυτότητα αλλά και δοκιμάζει, ενωτικά και μετωπικά να την κάνει πράξη, την Αριστερά που γυρνά την πλάτη στο «τίποτα δεν γίνεται» την Αριστερά που λέει ότι ο λαός και θέλει και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

7. Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα των εκλογών; Ποια θα είναι η στάση σας απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Το βασικό ερώτημα είναι ποιοι είναι οι όροι ώστε να δικαιωθεί ο λαός, να μην πάει χαμένη η ιστορική ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μας. Το πολιτικό πρόγραμμα που προτείνει η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ δεν είναι το άθροισμα κάποιων ιδεολογικών εμμονών. Είναι για εμάς οι αναγκαίες αφετηρίες, που θα έπρεπε να τις έχει όλη η Αριστερά, για να μπορέσουν τα πράγματα να πάνε σε μια διαφορετική κατεύθυνση και να βγούμε από το φαύλο κύκλο της καταστροφής. Όμως, το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει αυτές τις αφετηρίες. Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα χαλαρώσουμε τη λιτότητα, ενώ θα είμαστε μέσα στο ευρώ και τις δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων. Αυτό δυστυχώς δεν είναι εφικτό. Είναι βέβαιο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εκβιάσει με κάθε τρόπο για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής. Ποια θα είναι η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με βάση την πολιτική και το πρόγραμμά του; Θα υποκύψει στους εκβιασμούς με αποτέλεσμα παλινωδίες και τελικά αποδοχή της λιτότητας; Έτσι, όμως, η Αριστερά θα διαψεύσει την ελπίδα του λαού και θα ανοίξει ο δρόμος για την παλινόρθωση των συστημικών μνημονιακών κομμάτων και της ακροδεξιάς. Αντίθετα, η γραμμή της ρήξης, της στάσης πληρωμών, της διαγραφής του χρέους, της άμεσης εξόδου από το ευρώ, των εθνικοποιήσεων αφοπλίζει τους εκβιασμούς των δανειστών και επιτρέπει και την ανακούφιση του λαού και την αλλαγή των πραγμάτων. Ούτε μας γεμίζει αισιοδοξία η προσέγγιση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρηματίες και τραπεζίτες, δηλαδή την οικονομική μαφία που χρόνια τώρα καταστρέφει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας. Εμείς λέμε επομένως ότι η Αριστερά χρειάζεται άλλο σχέδιο και άλλη γραμμή. Αυτό το άλλο σχέδιο, την εναλλακτική στρατηγική που δεν θα οδηγήσει στην ήττα και τη διάψευση, εκπροσωπεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ και γι’ αυτό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη και στο κίνημα και στις κάλπες. Αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει στον αδιέξοδο δρόμο της «διαπραγμάτευσης» και δεν παίρνει μέτρα που να φέρνουν τα λαϊκά στρώματα σε καλύτερη θέση θα μας βρει απέναντί της με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Αν θελήσει να συγκρουστεί και να διαλέξει δρόμους ανατροπής, που τώρα τους απορρίπτει σε όλους τους τόνους, τότε εμείς στη σύγκρουση θα είμαστε πρώτοι. Εμείς λοιπόν από την πρώτη μέρα θα είμαστε μπροστά και στον αγώνα για να γίνουν πράξη αναγκαίες φιλολαϊκές τομές, όπως είναι η επαναπρόσληψη όλων των διαθέσιμων, το άνοιγμα της ΕΡΤ, η ενεργοποίηση των σωματείων, το κλείσιμο του ΤΑΙΠΕΔ, η κατάργηση των εφαρμοστικών μνημονιακών νόμων. Αλλά θα είμαστε μπροστά και στη συζήτηση μέσα στην Αριστερά, στην προσπάθεια για μια άλλη κατάσταση και έναν άλλο συσχετισμό, καλώντας το λαό να απαιτήσει σύγκρουση και όχι διαπραγμάτευση και προβάλλοντας επίμονα και συστηματικά το πρόγραμμα του άλλου δρόμου.

8. Βρεθήκατε στις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στις επιλογές του Θ.Φορτσάκη. Τώρα ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών βρέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτιου Επικρατείας της ΝΔ. Πώς το σχολιάζετε;

Ο κ. Φορτσάκης κατάφερε να συνδυάσει τον αυταρχισμό και το νεοφιλελευθερισμό που τον χαρακτήρισαν ούτως ή άλλως στην ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του, με την ακαδημαϊκά ανήθικη στάση να εγκαταλείψει ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του οποίου είχε δεσμευτεί να είναι. Παρ’ όλα αυτά με δεδομένο ότι στην σύντομη ευτυχώς θητεία του μόνο αναστάτωση και διάλυση έφερε είμαστε χαρούμενοι που αποχωρεί. Όμως, το ζήτημα είναι ο αγώνας να αλλάξει πραγματικά ο ακαδημαϊκός μανδαρινισμός και η λογική του αυταρχικού επιχειρηματικού πανεπιστημίου: να καταργηθούν όλοι οι σχετικοί νόμοι, να καταργηθούν τα Συμβούλια Ιδρύματος, να γίνουν αμέσως εκλογές για νέα όργανα διοίκηση με συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων, να αποκατασταθεί πλήρως η φοιτητική συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα, να αποκατασταθεί το πανεπιστημιακό άσυλο, να αντιστραφεί η τωρινή συνθήκη χρηματοδοτικής ασφυξίας.

Παναγιώτης Σωτήρης

Υποψήφιος βουλευτής Β Αθήνας ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. -ΜΑΡΣ

Tags: ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣΠαναγιώτης Σωτήρηςεκλογές 2015βουλευτικές εκλογές