Καταστρατήγηση ανθρωπίνων και απαράγραπτων δικαιωμάτων Ευπαθών Ομάδων

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Ο νέος νόμος Ειδικής Αγωγής που φέρνει προς ψήφιση το υπουργείο Παιδείας, εγκαθιδρύει στην Εκπαίδευση των παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος, νέες μεθόδους, που στην επίσημη παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία χαρακτηρίζονται ως οι πλέον επιβλαβείς και καταστροφικοί παράγοντες για την υγεία τους.

Τους επιβάλλει δηλαδή μεθόδους που στην ιατρική επιστήμη

-Επομένως, επιβάλλονται και θεσμοθετούνται δια νόμου (!!!) στη χώρα μας, μέθοδοι που μεταπολεμικά, έχουν χαρακτηριστεί από την Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως «απάνθρωπες μεταχειρίσεις και βασανισμοί», τους οποίους η πολιτισμένη Δημοκρατική Ανθρωπότητα, οι διεθνείς οργανισμοί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο ΟΗΕ, μετά τον πόλεμο και τα εγκλήματα του ναζισμού, δεσμεύτηκαν να καταδικάζουν και να καταπολεμούν, υπερασπίζοντας τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα.

-Γιατί το κάνει αυτό το υπουργείο Παιδείας και η (συγ)κυβέρνηση;;;

-Για να κάνουν «οικονομία» στα Ανθρώπινα Δικαιώματα των παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος και να περικόψουν τις παροχές που υποχρεούνται να τους εξασφαλίζουν, ώστε τα χρήματα των κοινωνικών παροχών τους, να «περισσέψουν» για χρηματοδότηση των πολιτικών σκοπιμοτήτων.

-Για να εξαναγκάζονται τα παιδιά αυτά να εγκαταλείπουν την Δημόσια Εκπαίδευση, ώστε τα τεράστια ποσά που δίνουν οι διεθνείς οργανισμοί για την Εκπαίδευσή τους, να «περισσεύουν», μένοντας έτσι στα χέρια των κυβερνώντων και της κομματικής διαφθοράς, (όπως και τα χρήματα που οι Έλληνες φορολογούμενοι δίνουμε για κοινωνικές υπηρεσίες).

Δηλαδή, αθώα ανάπηρα παιδάκια βασανίζονται για την χρηματοδότηση των «ημέτερων», των κομματικών σκοπιμοτήτων και της διαφθοράς.

-Επίσης, για να εξυπηρετηθούν οι μαζικές απολύσεις Εκπαιδευτικών (ειδικής και κυρίως γενικής Εκπαίδευσης), χάριν της μείωσης των κοινωνικών υπηρεσιών, προς χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, των «ημέτερων» και της διαφθοράς.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία Δημοκρατικής χώρας, που εισάγονται στην νομοθεσία μέθοδοι, τις οποίες η έγκυρη παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία, χαρακτηρίζει επίσημα ως μεθόδους βλάβης της υγείας - δηλ. ως μεθόδους κακοποίησης και βασανισμού.

-Η εξήγηση του θέματος, αναλύεται στα δύο σχετικά αποσπάσματα της επίσημης τοποθέτησης της Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα των παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος (ΕΟΔΑΦ), τα οποία είναι συνημμένα στο παρόν mail.

-Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι με τον νέο νόμο, η Ελληνική κυβέρνηση, αφού χρησιμοποιήσει τα παιδιά με αναπηρίες του Αυτιστικού Φάσματος ως «κράχτη» για την λήψη χρημάτων από τους διεθνείς οργανισμούς (και όχι μόνο), στη συνέχεια εφαρμόζει τον αποκλεισμό και βασανισμό τους, ώστε να μένουν στα χέρια της τα χρήματα αυτά που δικαιούνται τα παιδιά.

-Για ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Ελληνική κοινωνία, ο νέος νόμος σημαίνει την δημιουργία ενός διοικητικού υπόκοσμου κρατικών στελεχών, πρόθυμου να διατάζει και να εφαρμόζει ακόμη και τον βασανισμό αθώων ανάπηρων παιδιών χάριν των συμφερόντων των κρατούντων. Σημαίνει δηλαδή το «χτίσιμο» ενός βαθειά ναζιστικού – διεφθαρμένου κράτους, εχθρικού προς τον πολίτη και τα Δικαιώματά του.

-Η ΕΟΔΑΦ, ως ο αρμόδιος κοινωνικός φορέας που παρακολουθεί την υπόθεση, οφείλει να ενημερώσει τους πολίτες και την Ελληνική κοινωνία ποιοι βουλευτές έπραξαν το καθήκον τους καταψηφίζοντας και απορρίπτοντας τον απάνθρωπο νόμο και τις νεοναζιστικές διατάξεις του – και ποιοι από την άλλη πλευρά ψήφισαν την παραβίαση Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και τον βασανισμό αθώων ανάπηρων παιδιών, καταπατώντας τα Ανθρώπινα και Συνταγματικά Δικαιώματα, το Σύνταγμα και το Δημοκρατικό πολίτευμα τα οποία έχουν ορκιστεί να υπερασπίζονται:

Ώστε οι πολίτες να ξέρουν τι πραγματικά μπορούν να περιμένουν από τον κάθε υποψήφιο που ζητάει την ψήφο τους.

-Πριν χρόνια, είδαμε την ταινία «slam dog milionair», στην οποία ο υπόκοσμος των «νταβατζήδων της αναπηρίας» μιάς τριτοκοσμικής χώρας, χρησιμοποιούσε ανάπηρα παιδάκια στην οργανωμένη επαιτεία, και στη συνέχεια τα βασάνιζε για να αρπάξει τα χρήματα της φιλανθρωπιούσας επαιτείας στην οποία τα υποχρέωναν.

Κάθε πολίτης, ας αναλογιστεί βαθειά μέσα του, τι διαφορετικό νόμο από αυτόν θα ψήφιζε αυτός ο υπόκοσμος της ταινίας αν γινόταν κυβέρνηση – και τελικά, πόσο και σε τι διαφέρει από αυτόν (εκτός από την κτήση της κυβερνητικής εξουσίας), ένα κυβερνητικό συνοθύλευμα που βγάζει και ψηφίζει τέτοιους νόμους.

Και ας αναλογιστεί εάν πρέπει να ξαναψηφίσει τέτοιους «εκπρόσωπους», ή αν με την ψήφο του πρέπει να τους τιμωρήσει.

-Επειδή η στάση της Πολιτείας προς τα ανάπηρα παιδιά της και τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα, είναι ο πιο αξιόπιστος δείκτης των προθέσεών της για τα Ανθρώπινα και Συνταγματικά Δικαιώματα ΟΛΩΝ μας...

-Αξιότιμοι κύριοι βουλευτές:

Ασφαλώς, χάρις στην πανίσχυρη θέση σας, τα δικά σας παιδιά, είναι απόλυτα προστατευμένα και δεν κινδυνεύουν από το συγκεκριμένο νομοθέτημα που καλείστε να ψηφίσετε.

Θα το ψηφίσετε όμως για τα παιδιά των άλλων;;;

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Όπως αποδεικνύεται στα δύο συνημμένα αποσπάσματα της ΕΟΔΑΦ:

-Στην επίσημη παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία, είναι ευρέως γνωστό ότι ο πλέον επιβλαβής παράγοντας για τα παιδιά του Αυτιστικού Φάσματος λόγω της ιδιαίτερης πάθησής τους, είναι οι αλλαγές.

Ακόμη και ελάχιστες αλλαγές στην διάρκεια ενός έτους, μπορούν να διαλύσουν τις νοητικές τους λειτουργίες και ενεργοποιούν τους πλέον επιβλαβείς παράγοντες της πάθησής τους, οδηγώντας τα σε κρίσεις, (που συχνά καταλήγουν σε σοβαρούς αυτοτραυματισμούς – και όχι μόνο).

Δηλαδή, οι αλλαγές αποτελούν τον κυριώτερο παράγοντα ψυχολογικής κακοποίησης και την κυριώτερη μέθοδο ψυχολογικού βασανισμού τους.

-Το υπουργείο Παιδείας, μέσω της περικοπής της «Παράλληλης Στήριξής» τους (η οποία είναι ο «αναγκαίος όρος» για την Εκπαίδευσή τους) και του εκφυλισμού της σε «μερική» (δηλ. μερικές ημέρες της εβδομάδας και μερικές ώρες της ημέρας) προκειμένου να αντλήσει χρήματα από αυτά, τα εξαναγκάζει σε καθημερινές, αλλεπάλληλες και διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές εκπαιδευτικού πλαισίου και περιβάλλοντος, υποβάλλοντάς τα στην μέγιστη κακοποίηση που μπορεί να τους επιβληθεί βάσει των επιστημονικών δεδομένων της πάθησής τους.

-Αυτήν την επιστημονική ενημέρωση, η ΕΟΔΑΦ κατά το 2008 – 2009, εξήγησε και ανέλυσε πλήρως στο υπουργείο Παιδείας, με πλήθος υπομνημάτων και επιστημονικών ενημερώσεων και διαλέξεων, πιστεύοντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η επιστημονική άγνοια των αρμοδίων.

Η πραγματικότητα, αποδείχτηκε εντελώς διαφορετική:

Το Υπουργείο Παιδείας, μόλις έμαθε το «μυστικό» του βασανισμού των παιδιών αυτών, όχι μόνο δεν το έλαβε υπ’ όψη του, αλλά αντίθετα:

Άρπαξε την ευκαιρία και την αξιοποίησε στο έπακρο για την μαζική κακοποίησή τους, προκειμένου να τα εξαναγκάσει να εγκαταλείψουν το Σχολείο.

-Έτσι, με τα νομοθετήματα υπουργίας Διαμαντοπούλου του 2009-2010, αυτές οι μέθοδοι «απάνθρωπης μεταχείρισης» και «μη σωματικού βασανισμού» αθώων ανάπηρων παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος, ξαφνικά άρχισαν να επιβάλλονται μαζικά (αλλά πλαγίως, άτυπα και εν μέρει παρακρατικά).

-Τώρα όμως, με τον νέο νόμο Ειδικής Αγωγής, αυτές οι μέθοδοι γίνονται πλέον επί συγκυβέρνησης και επίσημος νόμος(!!!) του Ελληνικού κράτους. (Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι και οι ναζί, κάπως έτσι σταδιακά ξεκίνησαν – δεν ξεκίνησαν καίγοντας από την αρχή παιδιά στους φούρνους).

-Με απλά λόγια, το υπουργείο Παιδείας υποβάλλει τα παιδιά με αναπηρίες του Αυτιστικού Φάσματος σε έναν επιστημονικά μελετημένο, έντεχνο και «διακριτικό» βασανισμό: Δηλαδή, σε αυτό που στην επίσημη διεθνή ορολογία της Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ονομάζεται «νοητικός – ηθικός / μη σωματικός βασανισμός», τον οποίο η διεθνής Δημοκρατική κοινότητα, οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί και ο ΟΗΕ, μετά τον πόλεμο και τα εγκλήματα του ναζισμού, δεσμεύτηκαν να καταδικάζουν και να καταπολεμούν, υπερασπίζοντας τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Και όπως είναι γνωστό, ο ψυχολογικός βασανισμός με επιστημονικές μεθόδους, ήταν η μέθοδος που οι ναζί ανέπτυξαν στο έπακρο, θεωρώντας τον (ειδικοί γαρ) ως τον πιο «αποτελεσματικό και αποδοτικό» τρόπο βασανισμού των θυμάτων τους.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΟΔΑΦ

-------------------------------------------------

ΕΟΔΑΦ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΝΟΜΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄- Α1) ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

(Αναγκαία βασική ενημέρωση επί του θέματος, για τους βουλευτές που δεν έχουν γνώσεις πάνω στο συγκεκριμένο ειδικό αντικείμενο και καλούνται να ψηφίσουν τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις. Επίσης, για το ευρύτερο ενδιαφερόμενο κοινό που δεν έχει ενδελεχή επαφή με το αντικείμενο).

............ -Το τρίτο σημαντικό, είναι ότι ως ο κυριότερος επιβλαβής παράγοντας για τον Αυτισμό που καταγράφεται σταθερά, από τα πρώτα επιστημονικά συγγράμματα μέχρι και σήμερα, είναι οι αλλαγές. Οι αλλαγές, είναι ο παράγοντας που προκαλεί την μεγαλύτερη καταστροφή στην Υγεία των παιδιών του

ΑΦ, ενεργοποιεί όλα τα δυσμενή συμπτώματα της πάθησής τους, αποτελεί για αυτά την μέγιστη κακοποίηση που μπορούν να υποστούν – και γενικότερα, συνιστά αυτό που στην επίσημη διεθνή ορολογία αποκαλείται ψυχικός, και «νοητικός, ηθικός / μη σωματικός βασανισμός» τους.

Κατ’ ακολουθίαν, (πάντα στην επιστημονική βιβλιογραφία), το σταθερό και οικείο περιβάλλον και η αποφυγή και απουσία των αλλαγών, είναι η μία από τις κυριότερες θεραπευτικές (και Εκπαιδευτικές) μεθόδους και ανάγκες και συνεπώς αναγκαίος όρος των θεραπευτικών και Εκπαιδευτικών παρεμβάσεων στον Αυτισμό.

Αυτή η επιστημονική διαπίστωση, είναι τόσο σταθερή, παγιωμένη και γνωστή στο ευρύτερο κοινό, που εδώ και χρόνια, αποτυπώνεται πλέον και στην τέχνη. Οι πιο κλασσικές κινηματογραφικές ταινίες με έντονη καταγραφή / παρουσίαση επιστημονικών δεδομένων του Αυτισμού – όπως το «Rainman» (ο Άνθρωπος της Βροχής), ή η αυτοβιογραφική ταινία Temple Grandin κ.ά, παρουσιάζουν έντονα, και επανειλημμένα (στις περισσότερες σκηνές) αυτήν την επιστημονική πραγματικότητα, δείχνοντας ότι οι αλλαγές είναι τόσο επιβλαβείς, που εξαναγκάζουν τα άτομα αυτά σε βαρύτατους αυτοτραυματισμούς (πχ ο αυτιστικός πρωταγωνιστής στο «Rainman», χτυπάει με μανία το κεφάλι του στον τοίχο, λόγω κάποιας αλλαγής που προκαλούν στις συνήθειές του).

-Αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η επιστημονική αρχή, έχει υπερβεί πλέον τα στενά όρια της αποκλειστικά επιστημονικής γνώσης και έχει επεκταθεί στο πεδίο της γενικής κοινωνικής γνώσης, οπότε, οι αρμόδιοι δεν μπορούν να επικαλούνται διαρκώς την άγνοιά της. Αποτελεί δε, μία απεικόνιση της πραγματικότητας: Πολλά παιδιά του ΑΦ, υποβάλλονται σε βαρύτατους αυτοτραυματισμούς, όταν τους επιβάλλουν αλλαγές. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει, ότι η ψυχική κακοποίηση και ο ψυχικός βασανισμός που υφίστανται από τις αλλαγές αυτές, είναι πιο επώδυνα από την σωματική κακοποίηση του αυτοτραυματισμού. Απόδειξη του πόσο επώδυνος μπορεί να είναι ο ψυχικός βασανισμός ενός ατόμου, είναι το γεγονός ότι οι ναζί τον θεωρούσαν τόσο επώδυνο και «αποτελεσματικό», ώστε αφιέρωσαν χιλιάδες επιστημονικές εργατοώρες στην ανάπτυξη των ψυχικών βασανισμών. Για τον ίδιο λόγο άλλωστε, οι διεθνείς συμβάσεις, οργανισμοί και φορείς Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπως ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) κλπ, καθιέρωσαν ειδική / ξεχωριστή ορολογία για τον ψυχικό βασανισμό, η οποία τελικά ορίστηκε κλιμακούμενη (ανάλογα με την ένταση) ως «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και «νοητικός, ηθικός / μη σωματικός βασανισμός», κατά τους ορισμούς της ΕΣΔΑ και του διεθνούς Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Αυτό ακριβώς το είδος «απάνθρωπης μεταχείρισης» και «μη σωματικού βασανισμού», αποτελεί η επιβολή αλλαγών (και μάλιστα συχνών) στα παιδιά του ΑΦ.

Είναι εφικτό να παρακολουθεί το μάθημα και να Εκπαιδεύεται ένα παιδί, την ώρα που ταυτόχρονα τελεί σε καθεστώς τραυματισμού ή αυτοτραυματισμού; Μπορεί ένα παιδί να Εκπαιδεύεται την ώρα που τελεί υπό καθεστώς βασανισμού; Ασφαλώς όχι.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ένα παιδί του ΑΦ που του επιβάλλουν αλλαγές στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο, τελεί κυριολεκτικά υπό καθεστώς βασανισμού και είναι εντελώς αδύνατον να Εκπαιδευτεί.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό από έναν άνθρωπο με τυπικό εγκέφαλο, αλλά αποτελεί την αντικειμενική επιστημονική πραγματικότητα.

-Αυτό, σημαίνει δύο πράγματα:

α)Ότι ένα παιδί του ΑΦ που φοιτά στο Σχολείο έχει απόλυτη ανάγκη από σταθερό, μόνιμο και οικείο πλαίσιο φοίτησης. Δηλαδή, να έχει τον Εκπαιδευτικό Παράλληλης Στήριξης, για όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες του Σχολείου, καθ’ όλη τη διάρκεια του Σχολικού έτους, αυτός ο Εκπαιδευτικός ΠΣ να είναι σταθερά το ίδιο πρόσωπο, να φοιτά στην ίδια αίθουσα και την ίδια τάξη, με τους ίδιους συμμαθητές και τον ίδιο κεντρικό δάσκαλο.

β)Ότι η «μερική» ΠΣ που επινόησε το Ελληνικό κράτος και το ΥΠΑΙΘ, δηλ. η ΠΣ η οποία εφαρμόζεται τις μισές (ή ορισμένες) μόνο ημέρες και ώρες της εβδομάδας και του Σχολικού έτους, εκτός από «μερική» (μειωμένη), αποσπασματική και υποβαθμισμένη εκπαίδευση (όπως αναλύουμε στο σχετικό κεφάλαιο περί της «μερικής» ΠΣ), συνιστά πρωτίστως κακοποίηση και βασανισμό του παιδιού ή, όπως ορίζεται στην διεθνή ορολογία, «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και ψυχικό «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» του παιδιού, επειδή του επιβάλλει τον παράγοντα που είναι ο πιο επιβλαβής για τη συγκεκριμένη διαταραχή και για τις νοητικές λειτουργίες, την Υγεία και τις Εκπαιδευτικές δυνατότητές του: Δηλαδή, τις διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές.

-Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό στους μη γνώστες του Αυτισμού:

Το εφεύρημα της «μερικής» Παράλληλης Στήριξης, είναι εξ ίσου παράλογο και επιζήμιο, με την περίπτωση ενός παιδιού, που ενώ έχει πνευμονία: α) Του βάζουν ένα μεγάλο κομμάτι πάγου στο στήθος (δηλ. τον επιβλαβή παράγοντα - το αντίστοιχο των διαρκών αλλαγών και εναλλαγών στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού με Αυτισμό) και β) Του χορηγούν μόνο το 1/2 από τα παυσίπονα και φάρμακα που χρειάζεται (δηλ Παράλληλη Στήριξη για το 1/2 των ωρών του Σχολείου).

Είναι επίσης αντίστοιχο με το παράδειγμα ενός παιδιού που ενώ πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη:

α)Το υποχρεώνουν να φάει μία μεγάλη ποσότητα ζάχαρης η οποία το ρίχνει σε κώμα (δηλ. τον επιβλαβή παράγοντα - το αντίστοιχο των διαρκών αλλαγών και εναλλαγών στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού με Αυτισμό) και β) Του χορηγούν μόνο το ½ της ινσουλίνης που χρειάζεται για να επιβιώσει και να λειτουργήσει.

Όπως ακριβώς είναι αδύνατον σε αυτά τα δύο παιδιά των πιο πάνω παραδειγμάτων να παρακολουθήσουν το μάθημα την ώρα που υπόκεινται σε αυτό το είδος βασανισμού και καταστολής της Υγείας τους, κατά τον ίδιο τρόπο είναι αδύνατον και σε ένα παιδί του ΑΦ να Εκπαιδευτεί υπό το σχήμα της «μερικής» ΠΣ, επειδή κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής του υπόκειται σε μία ανάλογη κακοποίηση, καταστολή της Υγείας του και ανάλογο - μη σωματικό - βασανισμό.

Αυτός είναι ο λόγος, που οι 8.162 Γονείς και ειδικοί επιστήμονες του ΑΦ (οι επιφανέστεροι της χώρας μας), στο μεγάλο ψήφισμά τους (ΑΠ: 781 / 06-08-2012 / Γενική Γραμματεία πρωθυπουργού) προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό του Ελληνικού κράτους, χαρακτήρισαν την «μερική» ΠΣ, ως «επιστημονική μέθοδο εξόντωσης – και όχι βοήθειας» των παιδιών του ΑΦ, ή, όπως ορίζεται στην διεθνή ορολογία, «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και ψυχικό «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» των παιδιών του ΑΦ.

-Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για το Τμήμα Ένταξης (ΤΕ), το οποίο υποχρεώνει τα παιδιά του ΑΦ, να φοιτούν μερικές ημέρες και ώρες στην κανονική τάξη και μερικές ώρες στο Τ.Ε, δηλ. σε άλλη αίθουσα, άλλο περιβάλλον, με άλλους Εκπαιδευτικούς, άλλους συμμαθητές οι οποίοι από ώρα σε ώρα αλλάζουν, κλπ. Συνεπώς, το ΤΕ εξαναγκάζει το παιδί του ΑΦ σε διαρκείς και καθημερινές αλλαγές και εναλλαγές (χώρου, περιβάλλοντος, σχήματος, προσώπων κλπ). Συνεπώς, όπως και η «μερική» ΠΣ, το ΤΕ, συνιστά για τα παιδιά του ΑΦ, «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και ψυχικό «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» των παιδιών του ΑΦ.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τοποθέτηση Β4) Η νομιμοποίηση(!!!) της «μερικής» Παράλληλης Στήριξης, της Εκπαιδευτικής υποβάθμισης και κυρίως του καθεστώτος «απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης» και «μη σωματικού βασανισμού» των παιδιών του ΑΦ.

Με τον νέο προτεινόμενο νόμο:

-Καταργείται η διάταξη (αρ.6.1β/εδ.3 του πν) που όριζε ότι η ΠΣ για το ΑΦ (βάσει της πάθησης) μπορεί (και πρέπει) να είναι μόνιμη και σταθερή (δηλ όλες τις ώρες και όλες τις ημέρες του Σχολείου).

-Τώρα πλέον, με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ.6Α-2γ/εδ.4), ορίζεται ότι πλέον, «η ΠΣ, δύναται να χορηγείται για μέρος της διδασκαλίας ή για συγκεκριμένες (σ.σ: μόνο) ώρες»!!! Επί πλέον, ορίζεται και ότι (αρ. 6Α-2γ/εδ.1) πλέον, «ο εκπαιδευτικός ΠΣ τοποθετείται στο τμήμα» γενικά και όχι για τη στήριξη του συγκεκριμένου μαθητή, καθώς και ότι όπως προαναφέραμε (αρ.6Α-2α/εδ.4) «το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά «να μπορεί να παραμείνει και να ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα και τις Σχολικές δραστηριότητες μόνο του, χωρίς υποστήριξη το μισό τουλάχιστον πρωινό ωράριο του Σχολείου».

Δηλαδή, καθιερώνεται και δια νόμου η (παράνομη) πρακτική της «μερικής ΠΣ», η οποία είναι άκρως επιβλαβής για τις νοητικές λειτουργίες, τις μαθησιακές δυνατότητες, αλλά και την ίδια την Υγεία του παιδιού, και η οποία συνεπώς αποτελεί «απάνθρωπη μεταχείριση» και «μη σωματικό βασανισμό» του, αφού επιβάλλει τις διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές, οι οποίες είναι επιστημονικά ο πιο επιβλαβής παράγοντας για τον Αυτισμό.

Α) ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:

Μέχρι τώρα, αυτό γινόταν παράτυπα και παράνομα, ενώ τώρα, παρέχεται και νομική κάλυψη (για το εδώ «δίκαιο», όχι για το διεθνές) στην παρανομία αυτή, που μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν μόνο εμπράκτως.

Όπως αναλύσαμε και στο εισαγωγικό παράρτημα, η «μερική» ΠΣ, σημαίνει ότι εφαρμόζεται τις μισές (ή ορισμένες) μόνο ημέρες και ώρες της εβδομάδας και του Σχολικού έτους, πράγμα που σημαίνει ότι το παιδί, βρίσκεται τις μισές ημέρες της εβδομάδας με ΠΣ και τις άλλες μισές χωρίς ΠΣ. Τις μισές ημέρες με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο φοίτησης και τις άλλες μισές με διαφορετικό. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί, υπόκειται στη διάρκεια της ίδιας εβδομάδας διαρκείς και επαναλαμβανόμενες αλλαγές και εναλλαγές.

-Όμως, όπως αναλύσαμε επίσης στο εισαγωγικό παράρτημα, οι αλλαγές, είναι ο παράγοντας που προκαλεί την μεγαλύτερη καταστροφή στην Υγεία των παιδιών του ΑΦ, ενεργοποιεί όλα τα δυσμενή συμπτώματα της πάθησής τους, αποτελεί για αυτά την μέγιστη κακοποίηση που μπορούν να υποστούν – και γενικότερα, συνιστά αυτό που στην επίσημη διεθνή ορολογία αποκαλείται ψυχικός, και «νοητικός, ηθικός / μη σωματικός βασανισμός» τους. Συνεπώς, η «μερική» ΠΣ, συνιστά κακοποίηση και βασανισμό του παιδιού ή, όπως ορίζεται στην διεθνή ορολογία, «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και ψυχικό «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» του παιδιού, επειδή του επιβάλλει τον παράγοντα που είναι ο πιο επιβλαβής για τη συγκεκριμένη διαταραχή και για τις νοητικές λειτουργίες, την Υγεία και τις Εκπαιδευτικές δυνατότητές του: Δηλαδή, τις διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές.

-Επίσης – και δευτερευόντως – η «μερική» ΠΣ, αποτελεί και «μερική» (μειωμένη), αποσπασματική και υποβαθμισμένη εκπαίδευση. Συνεπώς, τα αρνητικά της νομιμοποίησης και θεσμοθέτησης της «μερικής» ΠΣ, είναι τα εξής:

Α1) Ο εκφυλισμός της ΠΣ σε «μερική», ως παράγοντας κακοποίησης και βασανισμού των παιδιών του ΑΦ: Όπως αναλύσαμε και στο εισαγωγικό παράρτημα, ως ο κυριότερος επιβλαβής παράγοντας για τον Αυτισμό που καταγράφεται σταθερά, από τα πρώτα επιστημονικά συγγράμματα μέχρι και σήμερα, είναι οι αλλαγές. Οι αλλαγές, είναι ο παράγοντας που προκαλεί την μεγαλύτερη καταστροφή στην Υγεία των παιδιών του ΑΦ, ενεργοποιεί όλα τα δυσμενή συμπτώματα της πάθησής τους, αποτελεί για αυτά την μέγιστη κακοποίηση που μπορούν να υποστούν – και γενικότερα, συνιστά αυτό που στην επίσημη διεθνή ορολογία αποκαλείται ψυχικός, και «νοητικός, ηθικός / μη σωματικός βασανισμός» τους.

Αυτό ακριβώς το είδος «απάνθρωπης μεταχείρισης» και «μη σωματικού βασανισμού», αποτελεί η επιβολή αλλαγών (και μάλιστα συχνών) που επιβάλλει στα παιδιά του ΑΦ ο επιμερισμός της ΠΣ και η υποβάθμιση / εκφυλισμός της σε «μερική» ΠΣ.

Είναι εφικτό να παρακολουθεί το μάθημα και να Εκπαιδεύεται ένα παιδί, την ώρα που ταυτόχρονα τελεί υπό καθεστώς βασανισμού; Ασφαλώς όχι.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ένα παιδί του ΑΦ που του επιβάλλουν τις διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές που συνεπάγεται ο επιμερισμός της ΠΣ και η υποβάθμισή της σε «μερική», τελεί υπό καθεστώς βασανισμού και είναι εντελώς αδύνατον να Εκπαιδευτεί.

-Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό στους μη γνώστες του Αυτισμού:

Το εφεύρημα της «μερικής» Παράλληλης Στήριξης, είναι εξ ίσου παράλογο και επιζήμιο, με την περίπτωση ενός παιδιού, που ενώ έχει πνευμονία, του βάζουν ένα μεγάλο κομμάτι πάγου στο στήθος (δηλ. τον επιβλαβή παράγοντα - το αντίστοιχο των διαρκών αλλαγών και εναλλαγών στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού με Αυτισμό).

-Είναι επίσης αντίστοιχο με το παράδειγμα ενός παιδιού που ενώ πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη, το υποχρεώνουν να φάει μία μεγάλη ποσότητα ζάχαρης η οποία το ρίχνει σε κώμα (δηλ. τον επιβλαβή παράγοντα - το αντίστοιχο των διαρκών αλλαγών και εναλλαγών στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού με Αυτισμό).

-Είναι επίσης αντίστοιχο με το παράδειγμα ενός παιδιού που ενώ πάσχει από κώφωση, το υποχρεώνουν σε σοβαρή κακοποίηση της όρασής του δια της οποίας μπορεί και παρακολουθεί την νοηματική γλώσσα με την οποία πραγματοποιείται η Εκπαίδευσή του (δηλ. τον επιβλαβή παράγοντα - το αντίστοιχο των διαρκών αλλαγών και εναλλαγών στο Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού με Αυτισμό).

-Όπως ακριβώς είναι αδύνατον σε αυτά τα τρία παιδιά των πιο πάνω παραδειγμάτων να παρακολουθήσουν το μάθημα την ώρα που υπόκεινται σε αυτό το είδος βασανισμού και καταστολής της Υγείας τους, κατά τον ίδιο τρόπο είναι αδύνατον και σε ένα παιδί του ΑΦ να Εκπαιδευτεί υπό το σχήμα της «μερικής» ΠΣ, επειδή κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής του υπόκειται σε3 διαρκείς αλλαγές και εναλλαγές – δηλ. σε μία ανάλογη κακοποίηση, καταστολή της Υγείας του και ανάλογο - μη σωματικό - βασανισμό.

Αυτός είναι ο λόγος, που οι 8.162 Γονείς και ειδικοί επιστήμονες του ΑΦ (οι επιφανέστεροι της χώρας μας), στο μεγάλο ψήφισμά τους (ΑΠ: 781 / 06-08-2012 / Γενική Γραμματεία πρωθυπουργού) προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό του Ελληνικού κράτους, χαρακτήρισαν την «μερική» ΠΣ, ως «επιστημονική μέθοδο εξόντωσης – και όχι βοήθειας» των παιδιών του ΑΦ, ή, όπως ορίζεται στην διεθνή ορολογία, «απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση» και ψυχικό «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» των παιδιών του ΑΦ.

Α2) Ο εκφυλισμός της ΠΣ σε «μερική», ως παράγοντας μειωμένης / υποβαθμισμένης Εκπαίδευσης: Η εφαρμογή της «μερικής» ΠΣ από το 2009-10 και εντεύθεν, είχε ως αποτέλεσμα την δραστική μείωση των ωρών Εκπαιδευτικής υποστήριξης των παιδιών του ΑΦ (και όχι μόνο) : Η ΠΣ που κάποτε, ως πλήρης, κάλυπτε 22 ώρες εβδομαδιαίως, στη συνέχεια (με τα νομοθετήματα 2009-10) έγινε «μερική» και καλύπτει πλέον, μόνο περί τις 12 ώρες εβδομαδιαίως – δηλ μόλις το 1/3 περίπου των ωρών του Σχολείου (ενώ με τον νπν, μειώνονται ακόμη περισσότερο όπως αναλύουμε στις επόμενες τοποθετήσεις μας). Αν μάλιστα συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι η εφαρμογή της ΠΣ αρχίζει πλέον κατά τα μέσα του Σχολικού έτους, καλύπτει κατά μέσο όρο μόλις το 1/6 των συνολικών ωρών του Σχολείου. Πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά του ΑΦ, ενώ έχουν ανάγκη από πολύ περισσότερη Εκπαίδευση, τους παρέχεται (στην ιδανικότερη των περιπτώσεων), μόλις το 1/6 της Εκπαίδευσης που παρέχεται στα άλλα παιδιά.

Δεδομένου δε ότι η ΠΣ αποτελεί αναγκαίο όρο για την Εκπαίδευση των παιδιών του ΑΦ που την χρειάζονται (και ελλείψει εξειδικευμένων Σχολείων Αυτισμού την χρειάζονται όλα), είναι προφανές ότι τις ώρες που φοιτούν χωρίς ΠΣ, ΔΕΝ εκπαιδεύονται, (ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, εκπαιδεύονται άκρως υποβαθμισμένα), αφού αδυνατούν να Εκπαιδευτούν χωρίς την υποστήριξη της ΠΣ.

Η «μερική» ΠΣ, για τα παιδιά του ΑΦ, είναι εξ ίσου παράλογη και ανεδαφική, όπως και η Εκπαίδευση ενός παιδιού με κώφωση, που του στερούν την χρήση της νοηματικής γλώσσας τις μισές ημέρες και ώρες της εβδομάδας.

-Είναι επίσης, εξ ίσου παράλογη με την Εκπαίδευση ενός παιδιού με τύφλωση, που του επιτρέπουν να χρησιμοποιήσει την γραφή brail για να διαβάζει τα μαθήματα, μόνο τις μισές ημέρες και ώρες της εβδομάδας.

Α3) Ο εκφυλισμός της ΠΣ σε «μερική», ως παράγοντας αποσπασματικής / υποβαθμισμένης Εκπαίδευσης: Η αποσπασματική ΠΣ, εκφράζεται με δύο επιζήμιες μορφές:

α)Ως καθυστερημένη έναρξη της ΠΣ, δηλ. με την έναρξη της ΠΣ 3 έως 5 μήνες μετά την έναρξη του Σχολείου, όπως συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων: Αυτό, συνεπάγεται την πλήρη απώλεια των γνωστικών βάσεων της ετήσιας Σχολικής ύλης και συνήθως έχει ως συνέπεια την πλήρη αδυναμία του παιδιού να παρακολουθήσει την συνέχεια της Εκπαιδευτικής ύλης - και συνεπώς, την πλήρη στέρηση της Εκπαίδευσης που δικαιούται.

Αυτός ο τρόπος εφαρμογής της ΠΣ, είναι εξ ίσου παράλογος με την Εκπαίδευση ενός τυπικού παιδιού, που του στερούν το Δικαίωμα να παρακολουθήσει τους πρώτους 3 έως 5 μήνες της πρώτης τάξης που οι συμμαθητές του μαθαίνουν πχ το αλφάβητο και τον συλλαβισμό και ξαφνικά, ενώ δεν γνωρίζει ούτε τα γράμματα του αλφάβητου, στο μέσον της χρονιάς καλείται να συντάξει σύνθετες προτάσεις μαζί με την υπόλοιπη τάξη.

β)Ως διακοπτόμενη ΠΣ, δηλ. ως ΠΣ που εφαρμόζεται τις μισές ημέρες και ώρες της εβδομάδας, ενώ τις υπόλοιπες το παιδί φοιτά χωρίς ΠΣ, όπως επίσης συμβαίνει πλέον στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων: Αυτό, συνεπάγεται την διακοπή και απώλεια της νοηματικής συνέχειας του Εκπαιδευτικού αντικειμένου και συνήθως έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη αδυναμία του παιδιού να παρακολουθήσει μετά από ένα σημείο την συνέχεια της Εκπαιδευτικής ύλης - και συνεπώς, την στέρηση του μεγαλύτερου μέρους της Εκπαίδευσης που δικαιούται.

Αυτός ο τρόπος εφαρμογής της ΠΣ, είναι εξ ίσου παράλογος με την Εκπαίδευση ενός τυπικού παιδιού, που ενώ πχ παρακολουθεί το μάθημα της πρόσθεσης, στη συνέχεια, του στερούν το Δικαίωμα να παρακολουθήσει το μάθημα του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης και μετά, καλείται μαζί με την υπόλοιπη τάξη, να λύσει σύνθετα προβλήματα όλων των πράξεων, ή προβλήματα εξισώσεων.

Α4) Ο εκφυλισμός της ΠΣ σε «μερική», ως παράγοντας υποκίνησης της Σχολικής βίας: Όπως είναι γνωστό, τα παιδιά του ΑΦ, λόγω της αδυναμίας τους στην επικοινωνία και την διαχείριση των κοινωνικών καταστάσεων, είναι τα συνηθέστερα θύματα Σχολικής βίας και εκφοβισμού. Για το λόγο αυτό, τα μεγάλα και εγκυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου, έχουν ειδικά προγράμματα για την καταπολέμηση της βίας εις βάρος των παιδιών / φοιτητών του ΑΦ, όπως πχ το πανεπ/μιο του Καίμπριτζ (του οποίου τον ειδικό κανονισμό αντιμετώπισης της βίας ειδικά εναντίον των φοιτητών του ΑΦ, έχουμε χορηγήσει κατ’ επανάληψη στο ΥΠΑΙΘ).

Η «μερική» εφαρμογή της ΠΣ, έχει ως αποτέλεσμα, ότι οι παραβατικοί μαθητές και παράγοντες της Εκπαιδευτικής κοινότητας, διαπιστώνοντας ότι το συγκεκριμένο παιδί υποστηρίζεται, αντιλαμβάνονται ότι αφ’ ενός είναι αδύναμο και «κατάλληλο» για άσκηση βίας και αφ’ ετέρου ότι προστατεύεται από τους

Εκπαιδευτικούς θεσμούς. Έτσι, μόλις διαπιστώσουν ότι τις μισές ημέρες είναι «απροστάτευτο», τις αντιμετωπίζουν ως ευκαιρία να πράξουν το απαγορευμένο (πράγμα που έλκει τα παραβατικά άτομα), και ως ευκαιρία να επιδείξουν πράξη «αντίδρασης προς την εξουσία», παρουσιάζοντας ως πράξη αντίστασης και ηρωισμού την παραβατικότητά τους.

Αντίθετα, αυτό ΔΕΝ μπορεί να συμβεί και περιορίζεται δραστικά όταν η ΠΣ είναι πλήρης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

-Για όλους τους λόγους που αναλύσαμε, η υποβάθμιση του θεσμού της ΠΣ σε «μερική», ήταν η κύρια αιτία της Εκπαιδευτικής αποτυχίας των παιδιών στα οποία εφαρμόστηκε ως «μερική», ενώ αντίθετα, η πλήρης εφαρμογή της είναι η κυριότερη αιτία της Εκπαιδευτικής επιτυχίας των παιδιών στα οποία εφαρμόστηκε ως πλήρης.

Για τους λόγους αυτούς, η νομιμοποίηση της «μερικής» ΠΣ, αποτελεί νομιμοποίηση της κακοποίησης, της «απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης» και του «μη σωματικού βασανισμού» των παιδιών του ΑΦ, καθώς επίσης και νομιμοποίηση της υποβάθμισης και καταπάτησης του Δικαιώματός τους στην Εκπαίδευση.

-Για τους ίδιους λόγους, η διάταξη (αρ.6.1β/εδ.3 του πν) της οποίας την θεσμοθέτηση είχε απαιτήσει και είχε πετύχει η ιδρυτική κίνηση των συλλόγων μας στον προηγούμενο νόμο 3699/08 (η οποία θεσμοθέτησε την πλήρη και σταθερή ΠΣ – δηλ για όλες τις ημέρες και ώρες του Σχολείου), ήταν απολύτως σωστή (παρ’ όλο που δεν τηρήθηκε από το υπουργείο Παιδείας), και πρέπει να διατηρηθεί και ενισχυθεί.

-Η προφανέστερη σκοπιμότητα αυτού του άρθρου, είναι το να μπορούν οι εκάστοτε κυβερνητικοί υπάλληλοι να επιμερίζουν μαζικά τις ΠΣ των παιδιών του ΑΦ και να τις εκφυλίζουν σε «μερικές», επιβάλλοντας στα παιδιά αυτά ένα πλαίσιο άκρως υποβαθμισμένης Εκπαίδευσης, αλλά και «απάνθρωπης μεταχείρισης και ψυχικού / μη σωματικού βασανισμού», ώστε: αφ’ ενός να «κάνουν οικονομία» (σε Ανθρώπινα Δικαιώματα!) και αφ’ ετέρου να εξαναγκάζουν τα παιδιά του ΑΦ σε εγκατάλειψη και αποκλεισμό από την Δημόσια Εκπαίδευση. Με τον τρόπο αυτό, ικανοποιείται η υπηρέτηση των επισήμως ληφθέντων πολιτικών αποφάσεων περικοπής των Δημοσίων δαπανών και της συνακόλουθης μείωσης των κοινωνικών υπηρεσιών του Δημόσιου τομέα, για την εξοικονόμηση Δημόσιου χρήματος προς εξυπηρέτηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και των εν γένει αναγκών του «Δημόσιου χρέους».

-Ως προς την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών, η κυριότερη σκοπιμότητα που εξυπηρετείται αντικειμενικά από το συγκεκριμένο νομοθέτημα, είναι ο εξαναγκασμός των παιδιών του ΑΦ σε κακοποίηση, «απάνθρωπη μεταχείριση και ψυχικό / μη σωματικό βασανισμό», Εκπαιδευτική αποτυχία, ασυλοποίηση, αποπομπή και αποκλεισμό από το Δημόσιο Σχολείο, ώστε η κυβέρνηση του Ελληνικού κράτους να απαλλαγεί από την Συνταγματική υποχρέωση της Εκπαίδευσής τους και από τα έξοδα που αυτή συνεπάγεται, όπως πχ οι υποδομές και η μισθοδοσία των αναγκαίων για την Εκπαίδευσή τους Εκπαιδευτικών.

-Δηλ. εξυπηρετείται ο μη διορισμός και οι μαζικές απολύσεις Εκπαιδευτικών (Ειδικής και Γενικής Εκπαίδευσης), οι οποίοι είναι αναγκαίοι, τόσο για την εξειδικευμένη ατομική υποστήριξη των παιδιών του ΑΦ, όσο και για την υποστήριξη της απαιτούμενης ολιγαριθμίας των τμημάτων τους και την εν γένει επάρκεια Εκπαιδευτικών για την Εκπαίδευσή τους στα πλαίσια της Γενικής Εκπαίδευσης.

-Άλλο συμφέρον το οποίο εξυπηρετείται από το συγκεκριμένο νομοθέτημα, είναι η ευνόηση της κρατικής διαφθοράς και το εμπόριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εις βάρος των παιδιών του ΑΦ και των οικογενειών τους, προς όφελος των αρμοδίων στελεχών του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, δεδομένου ότι: Οι εκάστοτε αρμόδιοι κυβερνητικοί υπάλληλοι, αποκτούν πλέον (δια νόμου!!!) την δυνατότητα να εμπορεύονται το Δικαίωμα του παιδιού για πλήρη ΠΣ και να εκβιάζουν ανάλογα τους Γονείς για χρηματικά ή άλλα ανταλλάγματα.

-Επίσης αποκτούν την δυνατότητα να εμπορεύονται τα Δικαιώματα των παιδιών του ΑΦ ως αντάλλαγμα της πολιτικής και κομματικής εύνοιας του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος,

είτε γνωμοδοτώντας μαζικά την «μερική» ΠΣ για τα παιδιά του ΑΦ, ώστε να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν το Δημόσιο Σχολείο αποδεσμεύοντας την κυβέρνηση από τα έξοδα της Εκπαίδευσής τους εφ όσον η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος επιτάσσει περικοπές (όπως συμβαίνει την παρούσα περίοδο),

είτε χορηγώντας κατ’ επιλογήν την πλήρη ΠΣ στα παιδιά των κομματικών στελεχών και των ευνοουμένων του κυβερνώντος κόμματος και περικόπτοντας το Δικαίωμα αυτό από τα παιδιά των μη αρεστών στο κυβερνόν κόμμα και των υπολοίπων πολιτών.

-Αποκτούν επίσης την δικαιοδοσία να εξαναγκάζουν τα παιδιά του ΑΦ σε εγκατάλειψη του Σχολείου, αποκλείοντάς τα από την Δημόσια Εκπαίδευση, δεδομένου ότι οι ίδιοι, δεν διαθέτουν τα απαραίτητα για την Εκπαίδευσή τους προσόντα και ότι τα παιδιά αυτά τους επιβαρύνουν εργασιακά, εξασφαλίζοντας έτσι για τον εαυτό τους συγκάλυψη της ανεπάρκειάς τους στον συγκεκριμένο τομέα και την απαλλαγή τους από τα δύσκολα εργασιακά καθήκοντα.

-Επίσης, η συγκεκριμένη πρακτική των υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας (που τώρα γίνονται και ... νομοθέτημα (!!!), αποτελούν μέθοδο πλαστογράφησης των πραγματικών στοιχείων : Με τον επιμερισμό και την «μερική» ΠΣ, ένας εκπαιδευτικός ΠΣ, μοιράζεται σε δύο (ή και περισσότερα) παιδιά, οπότε, με τον τρόπο αυτό, φαίνεται ότι δήθεν οι ΠΣ και οι Εκπαιδευτικοί που τις στελεχώνουν διπλασιάστηκαν, ενώ στην πραγματικότητα, οι υπάρχουσες ΠΣ περικόπηκαν στις μισές ημέρες και ώρες – και από Εκπαιδευτική υποστήριξη μετατράπηκαν σε Εκπαιδευτική υποβάθμιση, κακοποίηση και βασανισμό των παιδιών.

Με τον τρόπο αυτό, εξαπατώνται η κοινή γνώμη, οι ψηφοφόροι, οι Ευρωπαϊκοί και διεθνείς θεσμοί και φορείς χρηματοδότησης και προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στους οποίους δίνεται η ψευδής / παραπλανητική εντύπωση ότι δήθεν οι ΠΣ αυξάνονται και ότι η χρηματοδότηση που προνοούν χρησιμοποιείται δήθεν στην αύξηση των ΠΣ και στην κατοχύρωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς, μέσω της συγκάλυψης του επιμερισμού των ΠΣ, δηλ. τελικά χρησιμοποιείται για την εκπαιδευτική υποβάθμιση και για την «εξευτελιστική και απάνθρωπη μεταχείριση», τον «νοητικό, ηθικό / μη σωματικό βασανισμό» των παιδιών του ΑΦ – συνεπώς και για την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τους τα οποία προοριζόταν να ενισχύσει – δηλ. για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό από αυτόν για τον οποίο χορηγούνται αυτές οι χρηματοδοτήσεις.

Επεξήγηση: Εξ όσων γνωρίζουμε, τα χρήματα που δίνει το ΕΣΠΑ για την ΠΣ, δίνονται αποκλειστικά και μόνο για την Εκπαίδευση (όχι για προσλήψεις και μισθοδοσία) Εκπαιδευτικών ΕΕ. Τα συγκεκριμένα κονδύλια, τα εγκρίνει μόνο για 6μηνη Εκπαίδευση των δασκάλων ΠΣ (και όχι πραγματική διδασκαλία).

Είναι προφανές ότι η πρόσληψη των Εκπαιδευτικών ΠΣ, θεωρείται από το ΥΠΑΙΘ ως Εκπαίδευση των προσλαμβανόμενων Εκπαιδευτικών ΕΕ, για να μπορεί να παίρνει τα χρήματα αυτά τα οποία κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνουν πραγματικά στην Εκπαίδευση προσωπικού: Δηλ. κανονικά, θα έπρεπε στις θέσεις αυτές, να έχουν ήδη διοριστεί ισάριθμοι Εκπαιδευτικοί ΠΣ – μόνιμοι με πλήρη προσόντα και ειδίκευση, που να πληρώνονται σταθερά από τον προϋπολογισμό. Θα έπρεπε δηλ για κάθε προσλαμβανόμενο του ΕΣΠΑ, να προϋπάρχει ήδη και ένας μόνιμος (επιστημονικά επαρκής) και ειδικευμένος (στον Αυτισμό, στη ΔΕΠΥ κλπ) Εκπαιδευτικός ΠΣ, πλήρους ωραρίου, που να πληρώνεται από τον προϋπολογισμό: Και ο προσλαμβανόμενος του ΕΣΠΑ, να παρακολουθεί την δουλειά του επί 6μηνο, κάνοντας την πρακτική του. Αυτό υποτίθεται πως πρέπει να κάνει το ΕΣΠΑ. Οι Ελληνικές κυβερνήσει όμως, κάνουν το ακριβώς αντίθετο:

-ΔΕΝ προσέλαβαν ποτέ τους μόνιμους και πραγματικούς (επιστημονικά επαρκείς και ειδικευμένους) Εκπαιδευτικούς ΠΣ οι οποίοι θα εκπαιδεύσουν τους μαθητευόμενους του ΕΣΠΑ – και μάλιστα, ουδέποτε εκπαίδευσαν τέτοιους Εκπαιδευτικούς, ενώ, ακόμη δεν έχουν συστήσει ούτε καν κάποιο θεσμό για την Εκπαίδευση τέτοιων Εκπαιδευτικών ειδικευμένων στον Αυτισμό, παρ’ όλο που από το 2009 έχουν κατατεθειμένο έτοιμο και πλήρες και πρόγραμμα Eκπαίδευσης από την ιδρυτική κίνηση της ΕΟΔΑΦ και των συλλόγων της.

-Αντίθετα, προσέλαβαν μόνο τους μαθητευόμενους (χωρίς εκπαιδευτή) και τους διόρισαν στην ΠΣ, αναγκάζοντάς τους να... «αυτοεκπαιδεύονται» πάνω στα παιδιά, χρησιμοποιώντας τα ως πειραματόζωα...

Επομένως, γίνεται προφανές, ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις, κάνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό για το οποίο λαμβάνονται τα χρήματα του ΕΣΠΑ: Δεν προσέλαβαν ποτέ τον αναγκαίο μόνιμο και ειδικευμένο Εκπαιδευτικό και αντ’ αυτού, προσλαμβάνουν έναν αδαή Εκπαιδευόμενο, ο οποίος, εκπαιδεύεται από τον ... εαυτό του!!!...

Έτσι, η διασπάθιση των χρημάτων ανάπηρων παιδιών, είναι διπλή, αφού αφορά: α)Τα χρήματα του προϋπολογισμού που δικαιούνται τα παιδιά για μόνιμους και πραγματικούς δασκάλους ΠΣ και