ΗΠΑ και Τουρκία ετοιμάζουν χερσαία επέμβαση στη Συρία με στόχο όχι το Ι.Κ. αλλά τη Δαμασκό

Ενώ η νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και το Ιράκ βρίσκεται σε εξέλιξη, με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ), με «επιλεκτικούς» και με αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας βομβαρδισμούς, γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαροι οι πραγματικοί στόχοι και τα επόμενα στάδια αυτής της πολεμικής επιχείρησης. Οι μέχρι στιγμής επιδρομές των ΗΠΑ και

των συμμάχων τους σε Συρία και Ιράκ καταδεικνύουν πως όχι μόνο δεν αποδυναμώνουν τους «τζιχαντιστές» αλλά με έναν τρόπο τους ενισχύουν. Αυτό, γιατί συσπείρωσαν τις δυνάμεις τους, κλιμά­κωσαν τις μάχες και τις επιτυχίες σε μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ, ιδιαίτερα στη δυτική επαρχία Ανμπάρ, όπου κατέκτησαν νέες περιοχές θέτοντας υπό τον έλεγχό τους πάνω από το 90% της επαρχίας.
Στη Συρία, εκτός από μεγάλες πόλεις όπως το Χαλέπι, ελέγχουν μεγάλο μέρος της αυτόνομης περιοχής των Κούρδων και έχουν επικεντρώσει τη δράση τους στην κατάληψη της μεθοριακής πόλης Κομπανί, την οποία υπερασπίζονται οι κουρδικές δυνάμεις αυτοάμυνας (ΥPG), υπό τα βλέμματα του τουρκικού στρατού.

H μάχη αυτή θεωρείται κρίσιμη, καθώς οι επιπτώσεις των εξελίξεων στο Κομπανί και στο συριακό Κουρδιστάν, ξεπερνούν κατά πολύ τα στενά όρια της περιοχής, τροφοδοτούν τριβές, αντιθέσεις, αναδιατάξεις συμμαχιών και ανακατανομές ρόλων στην προετοιμαζόμενη χερσαία επέμβαση στη Συρία για την ανατροπή του 'Ασαντ και τη γενικότερη γεωπολιτική αναδιάταξη της Μέσης Ανατολής.
Ιδιαίτερο ρόλο και μερίδιο από τις εξελίξεις διεκδικεί με πολλούς τρόπους η Τουρκία, η οποία ήδη έχει εμπλακεί περισσότερο, με την ολόπλευρη αντικειμενικά ανάδειξη του κουρδικού ζητήματος εκτός, αλλά και εντός Τουρκίας. Η επαπειλούμενη κατάληψη του Κομπανί από τους τζιχαντιστές με τις καταστροφικές συνέπειες για τον κούρδικο πληθυσμό, η παθητική προς το παρόν στρατιωτική στάση της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την πολύμορφη από καιρό στήριξη των τζιχαντιστών, η ευνοϊκή αποδοχή της εξολόθρευσης των Κούρδων της Συρίας που διάκεινται φιλικά προς το ΡΚΚ, καθώς και η επιθυμητή διάλυση της αυτόνομης κουρδικής οντότητας στα σύνορά της με την Συρία, έχουν προκαλέσει γενικευμένη έκρηξη των Κούρδων.
Οι πρόσφατες, με περίπου 40 νεκρούς, κινητοποιήσεις των Κούρδων στην Τουρκία και οι συγκρούσεις τους με τις δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και ακροδεξιές και ισλαμικές παρακρατικές οργανώσεις, όπως η λεγόμενη «τουρκική Χεζμπολάχ», ανέδειξαν τον καταλυτικό ρόλο που παίζει το ανεπίλυτο κουρδικό ζήτημα εντός της χώρας, σε συνδυασμό με τις ρευστές εξελίξεις και σε χώρες της περιοχής με κουρδικό πληθυσμό (Συρία, Ιράκ, Ιράν).
Οι εξελίξεις στη Βόρεια Συρία, ανέδειξαν αντιθέσεις ανάμεσα στους συμμάχους του συνασπισμού «προθύμων» των ΗΠΑ, κατά υποτίθεται του ΙΚ, με χαρακτηριστική την περίπτωση των εντάσεων στον άξονα ΗΠΑ – Τουρκία.
Στο παρόν στάδιο, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προσπαθούν να πείσουν πως τάχα η «λύση» για το φρενάρισμα των «τζιχαντιστών» στο Κομπανί δεν μπορεί να έρθει μόνο από τις αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιούν εδώ και μερικές βδομάδες, αλλά από μία χερσαία επέμβαση από τον τουρκικό στρατό, ο οποίος αρνείται προς το παρόν να μπει στο «παιχνίδι» της υποτιθέμενης «μάχης» κατά των «τζιχαντιστών». Εδώ ξεκινάει ένα διπλωματικό και προπαγανδιστικό «παιχνίδι» ανάμεσα στην τουρκική κυβέρνηση και τους «πρόθυμους» συμμάχους καθώς η Τουρκία χωρίς να αντιτάσσεται στη στρατηγική της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, επιδιώκει τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα και έναν αναβαθμισμένο περιφερειακό ρόλο, τόσο στη μετά 'Ασαντ Συρία, όσο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Μέρος αυτού του «παιχνιδιού» είναι και η δημόσια αντιπαράθεση του Ερντογάν και του Αμερικανού αντιπροέδρου Μπάιντεν, όταν ο πρώτος δεν έκρυψε τη δυσφορία του για την κρίση ειλικρίνειας του Μπάιντεν, ο οποίος τόλμησε να παραδεχτεί πως στον πόλεμο κατά του «Ισλαμικού Κράτους» «το μεγαλύτερό μας πρόβλημα είναι οι σύμμαχοί μας», εκθέτοντας την Τουρκία και τα Εμιράτα πως χρηματοδότησαν συστηματικά ακραίες ένοπλες οργανώσεις και «τρομοκράτες» στη Συρία. Ο Μπάιντεν βέβαια «ξέχασε», πολύ βολικά, πως στην επιχείρηση ανατροπής του ´Ασαντ οι ΗΠΑ δρούσαν σε απόλυτο συντονισμό με την Τουρκία και πως τις ίδιες οργανώσεις φανατικών τις χρηματοδότησαν και τις όπλισαν για μεγάλο διάστημα εκτός από την Τουρκία και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Τότε, βέβαια, οι ισλαμιστές ήταν ακόμη «μαχητές της ελευθερίας», και δεν είχαν γίνει «τρομοκράτες». Ο Ερντογάν επιτέθηκε κατά του Μπάιντεν, διαψεύδοντας τα πάντα και απαιτώντας να ζητηθεί συγνώμη, ενώ η Ουάσιγκτον και ο Αμερικανός αντιπρόεδρος έσπευσαν να εκφράσουν τη συγνώμη τους, διευκρινίζοντας πως «η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες εργάζονται από κοινού για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους».

Είναι σαφές ότι η Τουρκία επικεντρώνεται στην ανατροπή του 'Ασαντ και γνωρίζοντας ότι το ίδιο επιδιώκουν και οι ΗΠΑ, θέτει τους δικούς της όρους. Κατ΄αρχάς προσπαθεί να εκβιάσει και να διασπάσει τους Κούρδους της Συρίας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που ανάφεραν τουρκικά ΜΜΕ, ότι ο ηγέτης του κόμματος PYD, των Κούρδων της Συρίας, Σάλεχ Μούσλιμ, συναντήθηκε με την ηγεσία της ΜΙΤ σε τουρκικό έδαφος. Σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, η ΜΙΤ πίεσε τον Μούσλιμ να διαφοροποιηθεί από τη γραμμή του φυλακισμένου ηγέτη των Κούρδων της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος είχε δηλώσει ότι η πτώση του Κομπανί θα σημάνει τη λήξη της εκεχειρίας του ΡΚΚ, σε μια προσπάθεια να διασπάσουν τους Κούρδους της περιοχής. Έκαναν απροκάλυπτο εκβιασμό στον Μούσλιμ, στον οποίο υποσχέθηκαν στρατιωτική και πολιτική βοήθεια, σε περίπτωση που το κόμμα του ενταχθεί στον υπό τουρκική επιρροή «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» και συνταχθεί με τη συριακή αντιπολίτευση, που δίνει ένοπλη μάχη για να ανατρέψει το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ 'Ασαντ από την εξουσία. Αποκαλύφθηκε έτσι ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του πολέμου.
Αυτός αποκαλύπτεται ακόμα πιο ξεκάθαρα από τους ίδιους τους όρους του τουρκικού σχεδίου που συζητείται με τους συμμάχους. Οι όροι είναι: Δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ( πολεμικά αεροπλάνα έχει μόνον η Συρία και όχι οι τζιχαντιστές), δημιουργία παράλληλης χερσαίας «νεκρής ζώνης» βάθους 30 χιλιομέτρων στο έδαφος της Συρίας, εκπαίδευση και εξοπλισμός της «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης στα πλαίσια του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» για να πολεμήσουν τον κυβερνητικό στρατό της Συρίας. Ο στόχος, είτε καταληφθεί το Κομπανί είτε όχι, είναι προφανώς να δημιουργηθεί μία ζώνη «ασφαλείας», όχι βεβαίως για τους πρόσφυγες αλλά για την Τουρκία, η οποία, όσο παραμένει ανοιχτό το ευρύτερο κουρδικό ζήτημα, δεν επιθυμεί με τίποτε να τεθούν οι γειτονικές περιοχές υπό τον έλεγχο του συριακού κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης που το θεωρεί «βραχίονα» του ΡΚΚ. Προτιμά έτσι είτε την κατάληψη της περιοχής από τους σουνίτες μισθοφόρους του ΙΚ είτε την «αποστρατιωτικοποίηση» της συροτουρκικής μεθορίου (μόνο, εννοείται, για το συριακό στρατό).
Πρόκειται για ένα σχέδιο χερσαίας εισβολής στη Συρία, με τελικό στόχο όχι τους τζιχαντιστές αλλά τη Δαμασκό. Ό,τι δεν μπόρεσαν να κάνουν πρίν από ένα χρόνο μετά το βέτο της Ρωσίας επιχειρούν να το κάνουν τώρα, αφού φρόντισαν να «θολώσουν τα νερά» με τους τζιχαντιστές. Βέβαια δεν θα είναι μία εύκολη και ευθύγραμμη υπόθεση αφού ήδη η Ρωσία προειδοποίησε την Τουρκία και έκφρασε την αντίθεσή της στο ενδεχόμενο χερσαίας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία. Αυτό ίσως εξηγεί, από μία άλλη άποψη, γιατί οι Τούρκοι δε βιάζονται να επέμβουν στρατιωτικά, μολονότι ενέκριναν στις αρχές Οκτώβρη στη Βουλή ψήφισμα για τη συμμετοχή τους στο συνασπισμό των ΗΠΑ και τη χρήση του τουρκικού εδάφους από αυτόν. Επίσης, η συριακή κυβέρνηση διαμήνυσε πως οποιαδήποτε χερσαία επέμβαση στο έδαφός της θα θεωρηθεί παραβίαση της εδαφικής της κυριαρχίας.
Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της δράσης των τζιχαντιστών του Ι.Κ. και της πολύμορφης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, τόσο θα ξεκαθαρίζονται τα πράγματα, οι πραγματικοί ρόλοι και στόχοι όσων εμπλέκονται, ώστε οι λαοί που είναι και τα βασικά θύματα να ξεχωρίσουν τους κάθε είδους επίδοξους προστάτες και ελευθερωτές και να χαράξουν τον δικό τους απελευθερωτικό δρόμο. Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να εκφράσει την ολόπλευρη αλληλεγγύη του στους δοκιμαζόμενους από την σκοταδιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα λαούς.

Πηγή: εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Οκτώβριος 2014

Tags: ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣτζιχαντιστέςΗΠΑΣυρία Tweet

View the discussion thread.