Για την επερχόμενη αξιολόγηση – γνωμοδότηση στα σχολεία

Ι) Τον φετινό Ιούνιο η 1η απόπειρα αξιολόγησης/γνωμοδότησης για συνενοχή στα σχολεία – Απέχουμε συλλογικά μέσω της ΕΛΜΕ

Στο ν/σχ για τον νέο τρόπο επιλογής των Δ/ντών σχολείων και ΔΙΔΕ προβλέπεται διαδικασία που ο σύλλογος διδασκόντων (μόνο μονίμων…) να μπεί σε κουλτούρα οριζόντιας και κάθετης αξιολόγησης (όχι ψηφοφορίας). Το επιβεβαίωσε και ο Υπ. Παιδείας στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Έχει δύο στόχους: α) Πραγματικός: την δημιουργία

έμπρακτης κουλτούρας αξιολόγησης των άλλων (συναδέλφων του ίδιου σχολείου) που είναι υποψήφιοι Δ/ντές. β) Τυπικός: την δημιουργία 3ου γνωμοδοτικού φακέλου για κάθετη αιτιολόγηση των υποψηφίων Δ/ντών από το ίδιο σχολείο για «χρήση» από το διευρυμένο (εν πολλοίς διορισμένο) ΠΥΣΔΕ.

Να αντιδράσουμε – απέχουμε οργανωμένα και συλλογικά.

Ως Εκπ. Παρέμβαση, εκτιμώντας εδώ και πολύ καιρό αυτή την απόπειρα: α) Θέταμε το θέμα στους συλλόγους διδασκόντων για ενημέρωση, ζύμωση και δημιουργία συνθηκών για εναντίωση – αποχή περιοδεύοντας –πριν το ν/σχ- στα σχολεία. β) Έχουμε θέσει την επικίνδυνη απόπειρα δύο φορές ατύπως στα μέλη του ΔΣ της Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας και την Δευτέρα 22/05/2017 –μετά το ν/σχ- στην Ημ. Διάταξη. Προτείναμε την σύνταξη μικρού κειμένου από το ΔΣ προς τους συλλόγους διδασκόντων όπου θα εξηγούνται οι λόγοι της αποχής για το προβλεπόμενο πρακτικό. Αναμένεται η τελική τοποθέτηση των υπολοίπων παρατάξεων θεωρητικά και πρακτικά.

Στηριζόμαστε συνδικαλιστικά στην κουλτούρα συλλογικής αντίστασης που έχουμε. Η μάχη χαρακωμάτων θα συνεχιστεί και τον ερχόμενο Σεπτέμβρη με την νέα μέθοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά απ’ αυτή των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας»…

Θυμίζουμε τους λόγους με τους οποίους διαφωνήσαμε ως Εκπ. Παρέμβαση το 2015 με δύο ανακοινώσεις για την κατά 20% συμμετοχή του συλλόγου σε ψηφοφορίες και χωρίς αλλαγή του ρόλου του συλλόγου και την κατάργηση του ισχύοντος αυταρχικού καθηκοντολόγιου. Πίστη μας ότι οι μεγάλες αλλαγές ριζώνουν μόνο «στα βαθιά» κι αυτές ευνοεί το πολιτικό περιβάλλον. Αλλοιώς «τις τρώει» το Σ.Ε. με προσφυγές όσων θέλουν να μας εξουσιάζουν από τα πάνω.

II) Η έκθεση της ΑΔΙΠΠΔΕ για την αξιολόγηση

Το μνημόνιο ΙΙΙ και IV, όσον αφορά τη δημόσια παιδεία και τα δημόσια αγαθά έχουν ήδη προσχεδιαστεί από το Φθινόπωρο του 2015. Έτσι για την εφαρμογή της αξιολόγησης – χειραγώγησης και κάθε άλλης μορφής κατάταξης, είδε το φως της δημοσιότητας η Έκθεση της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) για την αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Η κυβέρνηση επείγεται να υλοποιήσει τη ρητή δέσμευση από το 3ο Μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο «οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, ενώ η επανεξέταση θα αξιολογήσει την αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων, την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα». Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση που έχει σταλεί ως πρόταση στο Υπουργείο Παιδείας:

Πρώτος και βασικός στόχος είναι «να διασφαλιστούν οι διαθέσεις και οι στάσεις των εκπαιδευτικών για ενεργό εμπλοκή τους (στις διαδικασίες αξιολόγησης). Οι μορφές αυτοαξιολόγησης και εξωτερικής αξιολόγησης θα συνδυαστούν αφού έχει εμπεδωθεί κουλτούρα αξιολόγησης». Έχει επομένως μεγάλη σημασία να αποδεχθούν οι εκπαιδευτικοί την αυτοαξιολόγηση, έτσι ώστε να δεχθούν στη συνέχεια και την εξωτερική αξιολόγηση.
Ως μορφή αξιολόγησης της σχολικής μονάδας η έκθεση εισηγείται την «αυτοαξιολόγησή» της. Κι ενώ σε κάποιο σημείο αναφέρεται ότι «οι αξιολογικές εκθέσεις δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται από την ΑΔΙΠΠΔΕ αλλά να αξιοποιούνται από τις σχολικές μονάδες και τις διευθύνσεις εκπαίδευσης για ενημέρωση και ανατροφοδότηση», στη συνέχεια αναφέρεται «η δημιουργία ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος διαχείρισης και βάση δεδομένων αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου». Άρα ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια τεράστια βάση δεδομένων…
Περίοπτη θέση στην έκθεση της Αρχής κατέχει η αυτονομία της σχολικής μονάδας. Εδώ όλα τα έχει ο μπαξές, από «πυρηνικά» προγράμματα σπουδών που θα αντιστοιχούν στο 75% του διδακτικού χρόνου, περιγραφική αξιολόγηση μαθητών και Ατομικός Φάκελος Μαθητή (portfolio) που θα τον συνοδεύει σε όλη τη διάρκεια της σχολικής του πορείας, θεσμικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο η σχολική μονάδα θα διαχειρίζεται αυτόνομα τους πόρους που διαθέτει, οικονομικούς και σε ανθρώπινο δυναμικό. Σε απλά ελληνικά η αυτονομία σας τελειώνει εκεί που πρέπει να λογοδοτήσετε για την υλοποίηση της εκπαιδευτικής μας πολιτικής μέσα στα πλαίσια που εμείς σας καθορίζουμε.
Η έκθεση εισηγείται την εισαγωγή του θεσμού του «κριτικού φίλου», τον οποίον θα αναλάβουν οι Σχολικοί Σύμβουλοι. Οι διατυπώσεις έχουν ενδιαφέρον: «οι κοινότητες μάθησης είναι αναγκαίο να έχουν την εξωτερική στήριξη ενός «κριτικού φίλου», ο οποίος δεν θα καθορίζει επιλογές αλλά θα βοηθά τα μέλη της να προβούν σε συνειδητές και επεξεργασμένες επιλογές και δράσεις, απαλλαγμένα από αυτοαναφορικότητες και υποκειμενικές αλληλο-επιβεβαιώσεις». Με άλλα λόγια: ο σύμβουλος δεν θα καθορίζει αλλά θα «πείθει» τους συναδέλφους ότι σε περίπτωση που έχουν διαφορετική γνώμη είναι «αυτοαναφορικοί»….!!!!
Για την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια των υποψηφίων εκπαιδευτικών, η Αρχή προτείνει τη διαμόρφωση ενός νέου νομοθετικού πλαισίου που θα καθορίζει τις προϋποθέσεις πιστοποίησης και τα προσόντα που πρέπει να κατέχει ο υποψήφιος. Μετάφραση: το βασικό πτυχίο ως προϋπόθεση διορισμού μάλλον πάει περίπατο….
Σύμφωνα με την αρχή, «η μονιμοποίηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών έχει μετατραπεί σε μια γραφειοκρατική διαδικασία» ενώ – αν είναι δυνατόν – «γίνεται αυτομάτως μετά την παρέλευση συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος». Άρα: ενδοσχολική επιμόρφωση και επιμορφώσεις από φορείς, «με κριτήριο τις ανάγκες του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου στο οποίο θα αξιολογηθούν για τη μονιμοποίησή τους».
Πολύ σοβαρό είναι το θέμα της «ενδοσχολικής υπηρεσιακής ανέλιξης» των εκπαιδευτικών και ο θεσμός του «μέντορα», σε ρόλο πιο αναβαθμισμένο από εκείνο της Διαμαντοπούλου, που τον προέβλεπε μόνο για το νεοδιόριστο. Έτσι, η ΑΔΙΠΠΔΕ εισηγείται τη δυνατότητα να μπορούν μετά από διαδικασία πιστοποιημένης επιμόρφωσης να επιλέγονται εκπαιδευτικοί με πλούσια διδακτική εμπειρία και ακαδημαϊκά προσόντα ως μέντορες. Με άλλα λόγια, θα έχουμε ένα «σώμα» εκπαιδευτικών μέσα στα σχολεία, που θα «ξεχωρίζει» από το υπόλοιπο και μάλιστα με διαδικασία πιστοποίησης.
Προτείνεται η καθιέρωση εθνικού φορέα επιμόρφωσης, με προγράμματα όμως επιμόρφωσης «fasttrack», διάρκειας από 15-100 ώρες, μετά το τέλος των οποίων θα χορηγείται πιστοποίηση –και για επιμορφούμερνους & επιμορφωτές– η οποία θα μοριοδοτείται.
Τέλος, η έκθεση αναφέρεται ανοιχτά στη χρήση των συμπερασμάτων από το διαγωνισμό PISA του ΟΟΣΑ, τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου για τη «συγκέντρωση και την καταγραφή απαραίτητων πληροφοριών σχετικά με την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων της χώρας μας» στο πλαίσιο του προγράμματος INES του ΟΟΣΑ. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι η αυτοαξιολόγηση είναι απλά ο δούρειος ίππος για την επιβολή και της ατομικής και της εξωτερικής αξιολόγησης, αφού όλοι αυτοί οι «οργανισμοί» τις προκρίνουν και τις εφαρμόζουν.

Η αξιολόγηση έχει τις ίδιες πολιτικές στοχεύσεις είτε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, είτε με τις τωρινές, είτε με τις επόμενες.

Αγωνιζόμαστε για Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

επιλογή διευθυντών